|
Helpdesk Site info Zoeken Extra
|
1.9.2. Verbond met Abraham
Inhoud:
- Roeping en beloften voor Abraham
- God sluit een verbond met Abraham
- Abraham vertrouwt op God
- Het verbond met Abraham is een eeuwig verbond
- Voorwaarden bij het verbond met Abraham
Uit de geschiedenissen van de aartsvaders Abraham, Isaak en Jakob (vanaf Genesis 12) blijkt dat God er in eerste instantie op uit was een persoonlijke vertrouwensband met hen te ontwikkelen. Zij bouwden altaren en brachten daarbij offers aan God om Hem te aanbidden en om Hem te bedanken voor zijn hulp en leiding.
Roeping en beloften voor Abraham
Toen Abraham nog in Ur woonde, riep God hem om stamvader van zijn uitverkoren volk te worden. Dat was een keerpunt in de geschiedenis. Één en ander kunnen we lezen in de toespraak van Stefanus:
"... Toen Abraham, de vader van ons volk, nog in Mesopotamië woonde, voordat hij zich in Charan vestigde, verscheen God in al zijn luister aan hem en zei: 'Trek weg uit je land, verlaat je familie, en ga naar het land dat ik je zal wijzen." (Handelingen 7:2-3, NBV2004)
Daarbij deed God de volgende beloften aan Abraham:
"Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn. Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden." (Genesis 12:2-3, HSV2010)
Toen Abraham uiteindelijk in het land van zijn bestemming was aangekomen, verscheen God voor de tweede keer aan Abraham om zijn eerder gedane beloften te onderstrepen:
"Maar de HEER verscheen aan Abram en zei: 'Ik zal dit land aan jouw nakomelingen geven.' Toen bouwde Abram op die plaats een altaar voor de HEER, die aan hem verschenen was." (Genesis 12:7, NBV2004)
God sluit een verbond met Abraham
De officiële verbondssluiting vond op een later tijdstip plaats. God droeg Abraham op enkele offerdieren te slachten en in twee rijen klaar te leggen:
" 'Haal een driejarige koe,' zei de HEER, 'een driejarige geit, een driejarige ram, een tortelduif en een jonge gewone duif.' Abram haalde al deze dieren, sneed ze middendoor en legde de twee helften van elk dier tegenover elkaar. Alleen de vogels sneed hij niet door." (Genesis 15:9-10, NBV2004)
Het was in die tijd gebruikelijk dat een belangrijk verbond tussen twee partijen op deze manier werd gesloten: de vertegenwoordigers van de twee partijen liepen tussen de geslachte dieren door en spraken tegenover elkaar hun toezeggingen uit. Het idee daar achter was: als iemand zijn verbondsafspraken breekt, dan kost het zijn leven, net zoals die geslachte dieren.
"Toen de zon ondergegaan was en het helemaal donker was geworden, was daar plotseling een oven waar rook uit kwam, en een brandende fakkel die tussen de dierhelften door ging. Die dag sloot de HEER een verbond met Abram. 'Dit land,' zei hij, 'geef ik aan jouw nakomelingen, van de rivier van Egypte tot aan de grote rivier, de Eufraat." (Genesis 15:17-18, NBV2004)
Abraham vertrouwt op God
In de loop der jaren groeide de band tussen God en Abraham. En onder Gods leiding en zorg ontwikkelde Abraham zich tot een man met diep geestelijk inzicht. Dat bleek uit het feit dat Hij de onzichtbare God vertrouwde op zijn woorden.
"En Hij (=Abraham) geloofde in de HERE, en Hij rekende het hem toe als gerechtigheid." (Genesis 15:6, NBG1951)
Abraham was bereid was om zijn enige zoon Isaak aan God te offeren (Genesis 22:1-19). Daarmee bewees Abraham dat hij volledig op God vertrouwde. God noemde hem zelfs zijn vriend (Jesaja 41:8) en dat mogen we gerust een erenaam noemen!
Het verbond met Abraham is een eeuwig verbond
In Genesis 17 kunnen we het volgende lezen over Gods verbond met Abraham en zijn nageslacht:
"Ik sluit een verbond met jou en met je nakomelingen, met alle komende generaties, een eeuwigdurend verbond: ik zal jouw God zijn en die van je nakomelingen. Heel Kanaän, het land waar je nu als vreemdeling woont, zal ik jou en je nakomelingen voor altijd in bezit geven, en ik zal hun God zijn" (Genesis 17:7-8, NBV2004)
Het gaat duidelijk om een eeuwig verbond. De kern van de belofte is dat God zichzelf aan Abraham en zijn nageslacht verbond om speciaal HUN God te zijn. Een belangrijke belofte daarbij was dat Gods volk (Abrahams nageslacht) veilig en voorspoedig in hun eigen land Kanaän zouden wonen:
"Hij denkt aan Zijn verbond voor eeuwig, aan de belofte die Hij gedaan heeft, tot in duizend generaties, aan het verbond dat Hij met Abraham gesloten heeft, en Zijn eed aan Izak. Voor Jakob heeft Hij het vastgesteld als een verordening, voor Israël als een eeuwig verbond, door te zeggen: Ik zal u het land Kanaän geven, het gebied dat uw erfelijk bezit is." (Psalm 105:8-11, HSV2010)
Dat verbond is nog steeds van kracht, ook al is er later een Nieuw Verbond ontstaan. Er staan immers nog onvervulde beloften in de Bijbel die ontegenzeggelijk betrekking hebben op Abrahams directe nakomelingen: het Joodse volk.
Voorwaarden bij het verbond met Abraham
De enige voorwaarde die God aan Abraham stelde dat hij en zijn mannelijke nakomelingen besneden moesten worden als teken van de acceptatie van het verbond dat God met hen had gesloten:
"Verder zei God tegen Abraham: En wat u betreft, u moet Mijn verbond in acht nemen, u en uw nageslacht na u, al hun generaties door. Dit is Mijn verbond dat u moet houden tussen Mij en u en uw nageslacht na u: al wie mannelijk is bij u moet besneden worden. U moet het vlees van uw voorhuid laten besnijden en dat zal een teken zijn van het verbond tussen Mij en u." (Genesis 17:9-11, HSV2010)
Het is opmerkelijk dat de Bijbel ons niet vertelt of God aan Abraham verdere verplichtingen heeft opgelegd, dus ook geen leefregels. Gods levenswet zou pas in de tijd van Mozes aan de orde komen.
Zie ook hoofdstuk 'Karakter van Abraham'.
Volgend onderwerp: