1.4.2. God is bewogen
Dit is één van de twaalf karaktereigenschappen van God die we in
Herschepping onderscheiden:
God is vol emotie
God is allesbehalve een gevoelloos en onverstoorbaar
Opperwezen. Integendeel, Hij is een persoonlijk God, boordevol emotie.
Er is geen warmere persoonlijkheid in het heelal dan God.
Bij God komen we ook allerlei emoties tegen die we als mensen ook kennen:
blijdschap, enthousiasme, verrukking, boosheid, teleurstelling, verdriet, enzovoort.
Sterker nog: alle denkbare menselijke emoties zijn afbeeldingen van Gods
emoties. God laat zijn emoties volledig toe, onderdrukt ze niet, maar
weet ze wel volledig te
beheersen.
God is spontaan
Toen enkele ouders hun kinderen bij Jezus
brachten, zond Hij hen niet weg en ging hen ook geen zondagsschoolverhaal
vertellen.
Nee, Jezus omhelsde de kinderen spontaan zodat ze zich thuis en veilig
zouden voelen in zijn armen. Hij wilde dat moment niet graag missen.
Er moet een diepe bewogenheid in zijn stem hebben geklonken toen Hij zei:
"... Laat de kinderen bij me komen, houd ze
niet tegen ..." (Marcus 10:14, NBV2004)
En reken maar dat de kinderen onbevreesd toeliepen op Jezus die zo
liefdevol naar hen keek. Kinderen voelen haarfijn aan wie ze kunnen
vertrouwen en wie niet! En denk eens aan de gelijkenis van de
verloren zoon
en de manier waarop de Vader zijn teruggekeerde zoon tegemoet rende:
"... En toen hij nog ver van hem verwijderd was,
zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en
hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem." (Lucas
15:20, HSV2010)
Deze zin bruist van intense ontroering en spontaniteit. Hierdoor
wilde Jezus ons laten weten dat de Vader ontroering kent en kan bruisen van
spontaniteit.
God is vreugdevol
In het vervolg van deze gelijkenis zien we dat de vader onmiddellijk een
feestje ging bouwen om de thuiskomst van de zoon te vieren:
"En breng het gemeste kalf en slacht het, en laten
we eten en vrolijk zijn." (Lucas 15:23, HSV2010)
Daarna lezen we in deze gelijkenis dat de vader in de gelijkenis
ervoor zorgde dat er muziek was en dat er werd gedanst, kortom: een uitbundig feest.
En wie zou het vrolijkst en uitbundigst zijn geweest? Ongetwijfeld de vader. Ja,
onze hemelse Vader is ook zo.
Je hebt misschien wel eens een ouderwetse kinderbijbel gezien, waarin
Jezus wordt uitgebeeld als een man met een serieuze, wereldvreemde, emotieloze
uitdrukking op een uitgestreken gezicht. Dat spreekt boekdelen over het
godsbeeld van de kerkmensen uit die tijd. Zo'n afbeelding
doet afbreuk aan het mens-zijn van Jezus. Ik geloof zeker dat Jezus niet alleen
diep geestelijke gesprekken met zijn discipelen heeft gevoerd, maar dat ze ook
vreselijk met elkaar gelachen hebben. Jezus was nooit gestrest, maar
volkomen ontspannen en humor hoort daar gewoon bij.
Of denk je dat Jezus op de
bruiloft in Kana de hele
tijd achter een glas zuurkoolsap somber
hoofdschuddend voor zich uit zat te staren, terwijl de anderen plezier maakten?
Welnee, Hij deed gewoon mee en zorgde zelfs voor wijn om het feest door te
laten gaan (Johannes 2:1-10). En als er gedanst werd deed Jezus
natuurlijk gewoon mee. Zie je het voor je? Johannes
beschreef dit voorval niet voor niets als het eerste wonder van
Jezus. Daarmee wilde hij laten zien dat vreugde en Jezus heel
goed bij elkaar horen, en
vooral ook dat Hij zijn vreugde met ons wil delen.
God kan genieten
God kan zich intens verheugen over zijn schepping. We zien dat in de
scheppingsgeschiedenis van Genesis 1. Het was God die de
Israëlitische feesten, rustdagen en sabbatsjaren
heeft ingesteld, zodat zijn volk kon ontspannen en blij zijn. Onze Schepper
verheugt zich over veel dingen.
Kijk eens naar de volgende opmerkelijke Bijbeltekst:
"De HEER ... zal vol
blijdschap zijn, verheugd over jou, in zijn liefde zal hij zwijgen, in zijn
vreugde zal hij over je jubelen." (Sefanja 3:17, NBV2004)
"... Hij zal over u juichen met gejubel." (Sefanja 3:17, NBG1951)
Deze woorden hadden in eerste instantie betrekking op de de bewoners van Jeruzalem,
maar kunnen naar mijn mening ook toegepast worden op individuele gelovigen. Kunnen we ons
dat voorstellen? Onze God, die staat te juichen, zoals een vader bij
een voetbalveld als zijn zoontje een doelpunt scoort? En dan te bedenken dat Hij zo
enthousiast kan zijn over mensen, die toch zondig zijn.
Ook Jezus kende een diepe vreugde, vanuit
zijn verbondenheid met God:
"Op dat moment werd Jezus vervuld van een grote vreugde door
de heilige Geest ..." (Lucas 10:21, GNB1996)
God is ook een bron van vreugde voor gelovigen. Dat is zo mooi verwoord in
sommige psalmen:
"Laat mij weer in uw tempel komen, want u bent mijn
grootste vreugde. Ik wil spelen op de harp en zingen voor u, mijn God." (Psalm
43:4, BGT2014)
"U wijst mij de weg naar het leven: overvloedige vreugde in uw
nabijheid, voor altijd een lieflijke plek aan uw zijde." (Psalm 16:11, NBV2004)
Zie ook onderwerp 'Vreugde' in hoofdstuk
'Vruchtdragen'.
God lijdt pijn en verdriet
God heeft niet alleen een enorm vermogen om te genieten en blij te zijn,
maar ook om pijn te lijden en verdriet te hebben. Jezus heeft ons dat ook laten zien:
- Jezus huilde bij het graf van zijn vriend
Lazarus
(Johannes 11:35-36).
- Jezus huilde over de rampen die over Jeruzalem zouden komen (Lucas 19:41).
- Jezus zweette bloed in de olijfgaard
Getsemane omdat Hij opzag tegen zijn
lijdensweg (Lucas 22:44).
Gods meest intensieve lijden vond plaats in verband met het uiteindelijke
lijden en sterven van Jezus.
Zie ook onderwerp 'Hel
van Golgota' in hoofdstuk 'Sterven
van Jezus'.
Als mensen kunnen we getroost worden, maar voor Gods verdriet is er geen
verzachting: Hij draagt het volledig. God voelt met ons mee en elke traan die we
huilen uit bitter verdriet, huilt Hij met ons mee. Bovendien voelt Hij zelfs de
pijn die diep in ons hart verborgen ligt en waar we zelf nauwelijks of niet bij
kunnen komen! Daarom kunnen we met al onze pijn en gevoelens bij God aankomen,
want Hij luistert met alle begrip en Hij voelt volledig met je mee. Je kunt
bij Hem schuilen en van Hem
troost, vrede, kracht en hoop ontvangen.
Wat moet er door God
heengegaan zijn toen zijn Zoon aan het kruis hing! Ik geloof dat de pijn van
Golgota voor God geen verleden tijd is. De eeuwige God kan immers tegelijk in
heden, verleden en toekomst leven, zodat ik ervan uitga dat Hij de
pijn nog steeds voelt. Ook lijdt God
persoonlijk door wat mensen elkaar aandoen. Daarom zei Jezus tegen
Paulus (toen hij nog Saulus heette)
"waarom vervolg je MIJ" vanwege zijn vervolging van de
christenen (Handelingen
9:4). Jezus, die vanwege zijn verblijf op aarde alles weet over pijn
lijden, voelt mee met ons.
"Want de hogepriester die wij hebben is er een die met onze
zwakheden kan meevoelen, juist omdat hij, net als wij, in elk opzicht op de
proef is gesteld, met dit verschil dat hij niet vervallen is tot zonde."
(Hebreeën 4:15, NBV2004
Dat is een grote bemoediging voor wie
worstelt met een diep verdriet of ernstige lichamelijke pijn. Ook verderop
in het Nieuwe Testament lezen we over Gods verdriet, bijvoorbeeld in de woorden:
"En bedroef
de Heilige Geest van God niet ..." (Efeziërs 4:30, HSV2010)
Soms wil God zijn verdriet met mensen delen, maar er zijn maar weinig mensen die daar voor openstaan. Zo
liet Hij de profeet Hosea trouwen met een prostituee, zodat deze iets
kon meevoelen van het grote verdriet dat God had vanwege de
ontrouw van zijn volk Israël (Hosea 1).
God kan boos zijn
God is gevoelig als het gaat om de eer van zijn naam. Terecht is Hij
daarover aangedaan:
"Het deed mij verdriet dat mijn heilige naam zo door het
volk van Israël ontwijd werd, bij alle volken waar het kwam." (Ezechiël
36:21, NBV2004)
In één van de Tien
Geboden spreekt God zelfs over zijn jaloezie, wanneer mensen
andere goden vereren in plaats van Hem:
"... want Ik, de HERE, uw
God, ben een naijverig God ..." (Exodus 20:5, NBG1951)
In de Bijbel staat ook veel over Gods intense boosheid en verontwaardiging
over onrecht, trots en huichelarij. In Jesaja 59:16 en 63:5 staat
dat God onder sommige situaties
'zich ontzette' of 'geschokt was' en dat duidt op een zeer krachtige
emotie. In dit verband gebruik ik liever het ouderwetse woord 'toorn'
dan het woord 'woede' dat je in
sommige Bijbelvertalingen
tegenkomt als het gaat om Gods
boosheid. Het woord 'toorn' klinkt als een gerechtvaardigde
en beheerste boosheid, maar 'woede' klinkt meer als een niet of nauwelijks
beheerste boosheid of zelfs razernij. En dat gaat me wat te ver.
We zien ook boosheid in Jezus, toen Hij huichelachtige schriftgeleerden de
kast uitveegde. Hij schold hen soms uit met woorden die wij zelf niet
zo gauw in de mond zouden nemen:
"Slangen, addergebroed, hoe kunt u ontkomen
aan de veroordeling tot de hel?"
(Matteüs 23:33, WV2012)
"Uw vader is de duivel ..." (Johannes 8:44, NBV2004)
Of denk
eens aan die keer dat Hij de schreeuwende geldwisselaren
van het tempelplein wegjoeg. In het Oude Testament lezen we vaak dat God zijn
teleurstelling en verdriet uitte over het feit dat de
Israëlieten afgoden dienden en hun
Schepper de rug toekeerden.
God ervaart diepe boosheid over de zonde, omdat daardoor zoveel van zijn
mooie scheppingswerk vernietigd wordt.
Volgend onderwerp: 1.4.3. God is relatiegericht
