|
Helpdesk Site info Zoeken Extra
|
1.4.2. God is bewogen
Inhoud:
- God is vol emotie
- God is spontaan
- God is vreugdevol
- God kan genieten
- God lijdt pijn en verdriet
- God kan boos zijn
Dit is één van de twaalf karaktereigenschappen van God die we in Herschepping onderscheiden:
| cherub die lijkt op een |
Gods karaktereigenschappen |
|
|---|---|---|
| adelaar | wijs | verstandig, rechtvaardig, creatief |
| mens | vriendelijk | bewogen, relatiegericht, ruimhartig |
| leeuw | krachtig | eigenmachtig, gezagvol, daadkrachtig |
| rund | zorgzaam | trouw, dienstbaar, werkzaam |
God is vol emotie
God is allesbehalve een gevoelloos en onverstoorbaar Opperwezen. Integendeel, Hij is een persoonlijk God, boordevol emotie. Er is geen warmere persoonlijkheid in het heelal dan God.
Bij God komen we ook allerlei emoties tegen die we als mensen ook kennen: blijdschap, enthousiasme, verrukking, boosheid, teleurstelling, verdriet, enzovoort. Sterker nog: alle denkbare menselijke emoties zijn afbeeldingen van Gods emoties. God laat zijn emoties volledig toe, onderdrukt ze niet, maar weet ze wel volledig te beheersen.
God is spontaan
Toen enkele ouders hun kinderen bij Jezus brachten, zond Hij hen niet weg en ging hen ook geen zondagsschoolverhaal vertellen. Nee, Jezus omhelsde de kinderen spontaan zodat ze zich thuis en veilig zouden voelen in zijn armen. Hij wilde dat moment niet graag missen. Er moet een diepe bewogenheid in zijn stem hebben geklonken toen Hij zei:
"... Laat de kinderen bij me komen, houd ze niet tegen ..." (Marcus 10:14, NBV2004)
En reken maar dat de kinderen onbevreesd toeliepen op Jezus die zo liefdevol naar hen keek. Kinderen voelen haarfijn aan wie ze kunnen vertrouwen en wie niet! En denk eens aan de gelijkenis van de verloren zoon en de manier waarop de Vader zijn teruggekeerde zoon tegemoet rende:
"... En toen hij nog ver van hem verwijderd was, zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem." (Lucas 15:20, HSV2010)
Deze zin bruist van intense ontroering en spontaniteit. Hierdoor wilde Jezus ons laten weten dat de Vader ontroering kent en kan bruisen van spontaniteit.
God is vreugdevol
In het vervolg van deze gelijkenis zien we dat de vader onmiddellijk een feestje ging bouwen om de thuiskomst van de zoon te vieren:
"En breng het gemeste kalf en slacht het, en laten we eten en vrolijk zijn." (Lucas 15:23, HSV2010)
Daarna lezen we in deze gelijkenis dat de vader in de gelijkenis ervoor zorgde dat er muziek was en dat er werd gedanst, kortom: een uitbundig feest. En wie zou het vrolijkst en uitbundigst zijn geweest? Ongetwijfeld de vader. Ja, onze hemelse Vader is ook zo.
Je hebt misschien wel eens een ouderwetse kinderbijbel gezien, waarin Jezus wordt uitgebeeld als een man met een serieuze, wereldvreemde, emotieloze uitdrukking op een uitgestreken gezicht. Dat spreekt boekdelen over het godsbeeld van de kerkmensen uit die tijd. Zo'n afbeelding doet afbreuk aan het mens-zijn van Jezus. Ik geloof zeker dat Jezus niet alleen diep geestelijke gesprekken met zijn discipelen heeft gevoerd, maar dat ze ook vreselijk met elkaar gelachen hebben. Jezus was nooit gestrest, maar volkomen ontspannen en humor hoort daar gewoon bij.
Of denk je dat Jezus op de bruiloft in Kana de hele tijd achter een glas zuurkoolsap somber hoofdschuddend voor zich uit zat te staren, terwijl de anderen plezier maakten? Welnee, Hij deed gewoon mee en zorgde zelfs voor wijn om het feest door te laten gaan (Johannes 2:1-10). En als er gedanst werd deed Jezus natuurlijk gewoon mee. Zie je het voor je? Johannes beschreef dit voorval niet voor niets als het eerste wonder van Jezus. Daarmee wilde hij laten zien dat vreugde en Jezus heel goed bij elkaar horen, en vooral ook dat Hij zijn vreugde met ons wil delen.
God kan genieten
God kan zich intens verheugen over zijn schepping. We zien dat in de scheppingsgeschiedenis van Genesis 1. Het was God die de Israëlitische feesten, rustdagen en sabbatsjaren heeft ingesteld, zodat zijn volk kon ontspannen en blij zijn. Onze Schepper verheugt zich over veel dingen. Kijk eens naar de volgende opmerkelijke Bijbeltekst:
"De HEER ... zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou, in zijn liefde zal hij zwijgen, in zijn vreugde zal hij over je jubelen." (Sefanja 3:17, NBV2004)
"... Hij zal over u juichen met gejubel." (Sefanja 3:17, NBG1951)
Deze woorden hadden in eerste instantie betrekking op de de bewoners van Jeruzalem, maar kunnen naar mijn mening ook toegepast worden op individuele gelovigen. Kunnen we ons dat voorstellen? Onze God, die staat te juichen, zoals een vader bij een voetbalveld als zijn zoontje een doelpunt scoort? En dan te bedenken dat Hij zo enthousiast kan zijn over mensen, die toch zondig zijn.
Ook Jezus kende een diepe vreugde, vanuit zijn verbondenheid met God:
"Op dat moment werd Jezus vervuld van een grote vreugde door de heilige Geest ..." (Lucas 10:21, GNB1996)
God is ook een bron van vreugde voor gelovigen. Dat is zo mooi verwoord in sommige psalmen:
"Laat mij weer in uw tempel komen, want u bent mijn grootste vreugde. Ik wil spelen op de harp en zingen voor u, mijn God." (Psalm 43:4, BGT2014)
"U wijst mij de weg naar het leven: overvloedige vreugde in uw nabijheid, voor altijd een lieflijke plek aan uw zijde." (Psalm 16:11, NBV2004)
Zie ook onderwerp 'Vreugde' in hoofdstuk 'Vruchtdragen'.
God lijdt pijn en verdriet
God heeft niet alleen een enorm vermogen om te genieten en blij te zijn, maar ook om pijn te lijden en verdriet te hebben. Jezus heeft ons dat ook laten zien:
- Jezus huilde bij het graf van zijn vriend Lazarus (Johannes 11:35-36).
- Jezus huilde over de rampen die over Jeruzalem zouden komen (Lucas 19:41).
- Jezus zweette bloed in de olijfgaard Getsemane omdat Hij opzag tegen zijn lijdensweg (Lucas 22:44).
Gods meest intensieve lijden vond plaats in verband met het uiteindelijke lijden en sterven van Jezus.
Zie ook onderwerp 'Hel van Golgota' in hoofdstuk 'Sterven van Jezus'.
Als mensen kunnen we getroost worden, maar voor Gods verdriet is er geen verzachting: Hij draagt het volledig. God voelt met ons mee en elke traan die we huilen uit bitter verdriet, huilt Hij met ons mee. Bovendien voelt Hij zelfs de pijn die diep in ons hart verborgen ligt en waar we zelf nauwelijks of niet bij kunnen komen! Daarom kunnen we met al onze pijn en gevoelens bij God aankomen, want Hij luistert met alle begrip en Hij voelt volledig met je mee. Je kunt bij Hem schuilen en van Hem troost, vrede, kracht en hoop ontvangen.
Wat moet er door God heengegaan zijn toen zijn Zoon aan het kruis hing! Ik geloof dat de pijn van Golgota voor God geen verleden tijd is. De eeuwige God kan immers tegelijk in heden, verleden en toekomst leven, zodat ik ervan uitga dat Hij de pijn nog steeds voelt. Ook lijdt God persoonlijk door wat mensen elkaar aandoen. Daarom zei Jezus tegen Paulus (toen hij nog Saulus heette) "waarom vervolg je MIJ" vanwege zijn vervolging van de christenen (Handelingen 9:4). Jezus, die vanwege zijn verblijf op aarde alles weet over pijn lijden, voelt mee met ons.
"Want de hogepriester die wij hebben is er een die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, met dit verschil dat hij niet vervallen is tot zonde." (Hebreeën 4:15, NBV2004
Dat is een grote bemoediging voor wie worstelt met een diep verdriet of ernstige lichamelijke pijn. Ook verderop in het Nieuwe Testament lezen we over Gods verdriet, bijvoorbeeld in de woorden:
"En bedroef de Heilige Geest van God niet ..." (Efeziërs 4:30, HSV2010)
Soms wil God zijn verdriet met mensen delen, maar er zijn maar weinig mensen die daar voor openstaan. Zo liet Hij de profeet Hosea trouwen met een prostituee, zodat deze iets kon meevoelen van het grote verdriet dat God had vanwege de ontrouw van zijn volk Israël (Hosea 1).
God kan boos zijn
God is gevoelig als het gaat om de eer van zijn naam. Terecht is Hij daarover aangedaan:
"Het deed mij verdriet dat mijn heilige naam zo door het volk van Israël ontwijd werd, bij alle volken waar het kwam." (Ezechiël 36:21, NBV2004)
In één van de Tien Geboden spreekt God zelfs over zijn jaloezie, wanneer mensen andere goden vereren in plaats van Hem:
"... want Ik, de HERE, uw God, ben een naijverig God ..." (Exodus 20:5, NBG1951)
In de Bijbel staat ook veel over Gods intense boosheid en verontwaardiging over onrecht, trots en huichelarij. In Jesaja 59:16 en 63:5 staat dat God onder sommige situaties 'zich ontzette' of 'geschokt was' en dat duidt op een zeer krachtige emotie. In dit verband gebruik ik liever het ouderwetse woord 'toorn' dan het woord 'woede' dat je in sommige Bijbelvertalingen tegenkomt als het gaat om Gods boosheid. Het woord 'toorn' klinkt als een gerechtvaardigde en beheerste boosheid, maar 'woede' klinkt meer als een niet of nauwelijks beheerste boosheid of zelfs razernij. En dat gaat me wat te ver.
We zien ook boosheid in Jezus, toen Hij huichelachtige schriftgeleerden de kast uitveegde. Hij schold hen soms uit met woorden die wij zelf niet zo gauw in de mond zouden nemen:
"Slangen, addergebroed, hoe kunt u ontkomen aan de veroordeling tot de hel?" (Matteüs 23:33, WV2012)
"Uw vader is de duivel ..." (Johannes 8:44, NBV2004)
Of denk eens aan die keer dat Hij de schreeuwende geldwisselaren van het tempelplein wegjoeg. In het Oude Testament lezen we vaak dat God zijn teleurstelling en verdriet uitte over het feit dat de Israëlieten afgoden dienden en hun Schepper de rug toekeerden.
God ervaart diepe boosheid over de zonde, omdat daardoor zoveel van zijn mooie scheppingswerk vernietigd wordt.
Volgend onderwerp: