|
Helpdesk Site info Zoeken Extra
|
1.9.5. Israël en Gemeente
Inhoud:
- Vervangingstheologie
- Het Oude Verbond is niet opgeheven
- Verblinding van Israël en de Gemeente voor elkaar
- Gods plan met Israël en de Gemeente
- De Gemeente naast Israël
Het volk Israël en de nieuwtestamentische Gemeente van Jezus spelen allebei een belangrijke plaats in Gods plan met de wereldgeschiedenis. Daarom zijn Joden en christenen aan elkaar verwant als twee 'broedervolken'.
Vervangingstheologie
In veel kerken worden officieel de volgende uitgangspunten over het Oude en Nieuwe Verbond gehanteerd:
- De nieuwtestamentische Gemeente van Jezus is in de plaats van Israël gekomen.
- Het Oude Verbond heeft afgedaan en is vervangen door het Nieuwe Verbond.
- Het Nieuwe Verbond is niet helemaal nieuw, maar bouwt voort op het Oude Verbond en vormt er één geheel mee.
Enkele consequenties van deze opvattingen zijn:
- Er wordt geen plaats toegekend aan het huidige Jodendom, en dus ook niet aan de Joodse staat Israël in Gods plan.
- Als gevolg daarvan is ook binnen de christelijke kerken een voedingsbodem ontstaan voor antisemitische gedachten. Gedurende vele eeuwen hebben christenen beschamend veel bijgedragen aan het lijden van de Joden. Ook nu zijn er kerkelijke kringen waar je een anti-Israël houding tegenkomt.
- Profetieën uit het Oude Testament over Israël worden ten onrechte vergeestelijkt en op de nieuwtestamentische Gemeente van toepassing verklaard.
Het Oude Verbond is niet opgeheven
God heeft het Oude Verbond een eeuwig verbond genoemd (Genesis 17:7). Het is niet Gods gewoonte om eenmaal gemaakte afspraken niet na te komen en nergens in de Bijbel lezen we dat God het Oude Verbond heeft opgeheven. Jezus heeft het Oude Verbond niet afgeschaft, maar vervuld. Dat wil zeggen: Hij heeft aan alle eisen van Gods levenswet voldaan. Het is een onweerlegbaar feit dat de Joodse staat Israël in 1948 is ontstaan tegen alle verdrukking in. Als het Oude Verbond was afgeschaft had God dit nooit laten gebeuren (Romeinen 11:28-29).
Wel lezen we in de Bijbel dat het Oude Verbond naast het Nieuwe Verbond verbleekt en daardoor als een verouderd (=niet meer up-to-date) verbond kan worden beschouwd (Hebreeën 8:13). Door het scheuren van het voorhangsel (=tussengordijn) in de tempel bij het sterven van Jezus (Matteüs 27:51) en door de verwoesting van de tempel (70 na Chr.) is duidelijk geworden dat de oudtestamentische eredienst niet meer kon worden voortgezet zoals voorheen. Het offer van Jezus heeft de oudtestamentische offers overbodig gemaakt en God heeft ervoor gezorgd dat ze ook niet meer KONDEN worden gebracht. Daardoor kon het volk Israël eeuwenlang niet functioneren zoals door de wet van Mozes was voorgeschreven.
Toch heeft God de Joden door de eeuwen heen als volk in stand gehouden, ondanks de ongekend felle vervolgingen. Dat is een opmerkelijk wonder. God heeft zijn verbond met Israël nooit verbroken, zelfs niet toen het volk Israël het vroeger zo bont gemaakt had dat alleen een periode van ballingschap hen nog kon redden. Dus nu ook niet.
"God heeft zijn volk, dat hij al van tevoren uitgekozen heeft, niet verstoten ..." (Romeinen 11:2, NBV2004)
Verblinding van Israël en de Gemeente voor elkaar
Het merkwaardige is dat de meeste Joden nauwelijks oog hebben voor de betekenis van de Gemeente in Gods heilsplan doordat ze Jezus als messias afwijzen. Aan de andere kant hebben christenen eeuwenlang hun best gedaan om Israël aan de kant te zetten. Christenen hebben met hun vervangingstheologie het Jodendom buiten het plan van God geplaatst en zichzelf uitgeroepen tot het geestelijke Israël. De toekomstprofetieën over het herstel van Israël uit het Oude Testament zijn daarbij ook vergeestelijkt en uitgelegd als profetieën voor de Gemeente.
Maar niemand kan om de wonderbaarlijke heroprichting van de Joodse staat Israël heen, die in 1948 heeft plaatsgevonden. Het is ongetwijfeld het grootste godswonder van de 20e eeuw! Daardoor staan steeds meer nieuwtestamentische gelovigen open voor de positie van Israël als volk van God naast de Gemeente. Tegelijk neemt ook het aantal Messiasbelijdende Joden toe. Dit zijn bemoedigende gebeurtenissen.
Gods plan met Israël en de Gemeente
Israël (Gods volk onder het Oude Verbond) en de Gemeente van Jezus (Gods volk onder het Nieuwe Verbond) zijn elkaars spiegelbeeld. Eens, als messias Jezus zal terugkomen. Dan zullen ook de beide volken van God verenigd worden en elkaar aanvullen tot één prachtig geheel.
In deel 9 'Onze toekomst' wordt dit nader uitgewerkt.
Ondanks de grote verschillen in opvattingen tussen Joden en christenen zijn we in geestelijke zin familie van elkaar. Al is het alleen maar doordat Jezus een Jood was, nog steeds is en altijd zal blijven. Messias Jezus is de verbindende schakel tussen het Oude en Nieuwe Verbond. We dienen dezelfde God en een groot deel van Gods Woord hebben we gemeenschappelijk. Het wel en wee van het Joodse volk hoort ons als christenen dan ook ter harte te gaan. Ook kunnen we veel van hen leren als we ons verdiepen in Joodse tradities en van de manier waarop gelovige Joden hun leven inrichten. Ik geloof persoonlijk niet dat de Gemeente van Jezus in de plaats van het volk Israël is gekomen, maar dat wij als christenen naast hen geplaatst zijn om hen tot jaloezie te brengen (Romeinen 11:11-12) als zij zien wat God in onze levens en geloofsgemeenschappen doet.
"... door hun overtreding (=afwijzing van Jezus) konden de heidenen worden gered en daarop moesten zij afgunstig worden. " (Romeinen 11:11, NBV2004)
Israël was het eerst uitverkoren volk en de Gemeente is er later bij gekomen. God heeft met elk van beide volken en eigen plan, waarbij Israël de oudste rechten heeft.
De Gemeente naast Israël
In Efeziërs 2:11-22 legt Paulus uit hoe Joodse christengelovigen en Joden uit de heidenen tot één volk zijn samengegroeid. De Gemeente is als het ware op de stam van Israël geënt tot één en dezelfde boom:
"En als nu sommige takken van de edele olijfboom zijn afgebroken en u, loten van een wilde olijfboom, tussen de overgebleven takken bent geënt en mag delen in de vruchtbaarheid van de wortel, dan moet u zich niet boven de takken verheffen. Als u dat doet, moet u goed bedenken dat niet u de wortel draagt, maar de wortel u." (Romeinen 11:17-18, NBV2004)
Let goed op. De volgorde is: eerst Israël, daarna de Gemeente. De Gemeente mag zich dus niet verheffen boven Israël. Als christenen menen we dat 'ons' Nieuwe Verbond zoveel glorierijker is dan hun Oude Verbond. Maar hebben wij er als christengelovigen door de eeuwen heen zoveel meer van terecht gebracht dan de Joden? Laten we maar bescheiden zijn en naast hen gaan staan, naast het volk Israël als onze 'oudere broer' in verbondenheid met God.
Jezus noemde het volk Israël en de Gemeente één kudde met één Herder:
"Ik heb nog andere schapen, die niet van deze schaapskooi zijn; ook die moet Ik binnenbrengen, en zij zullen Mijn stem horen en het zal worden één kudde en één Herder." (Johannes 10:16, HSV2010)
De Joden en de Gemeente trekken nu apart op, ondanks het toenemende begrip ten opzichte van elkaar. In de eindtijd geloof ik dat de beide volken op een nieuwe manier tot één kudde zullen worden. Uiteindelijk zullen de ware gelovigen uit Israël EN uit de Gemeente tezamen de 'Bruid van Jezus' vormen om met Jezus over de aarde te regeren.
Dit is het laatste onderwerp van hoofdstuk