De aarde is naar schatting ongeveer 6000 jaar geleden geschapen door de Eeuwige God van Abraham, Isaak, Jacob, die de God van de joden en van de christenen is. In de meeste religies gelooft men eveneens dat de Aarde is geschapen door een goddelijke macht.
In de Bijbel lezen we drie verslagen van ingrijpende gebeurtenissen waardoor de aarde is geworden zoals die nu is:
Vanuit de wetenschap komen allerlei aannames dat de aarde veel langer zou hebben bestaan dan de ongeveer 6000 jaar vanaf Adam. Vooral door de zondvloed moeten de condities van de aarde drastisch zijn veranderd! Maar daar gaan de meeste wetenschappers bewust aan voorbij. Want wat gebeurde er bijvoorbeeld met levende organismen toen de zonde en de sterfelijkheid in de wereld kwamen? En welke aardverschuivingen, klimaatveranderingen, veranderingen in de atmosfeer, veranderingen in het aardmagnetisme of andere veranderingen in de natuur hebben plaatsgevonden in de tijd van de zondvloed?
De evolutietheorie is een theorie voor het ontstaan van het leven en van levende organismen op aarde. Dit wordt door wetenschappers gehanteerd als denkmodel om de ontstaansgeschiedenis van bijvoorbeeld levende organismen te bestuderen en in kaart te brengen, onder meer door geologische vondsten, fossielen en ouderdomsbepalingen. Maar er nog steeds geen sluitend bewijs geleverd dat de evolutietheorie klopt. Vooral het ontbreken van tussenvormen maakt de theorie onwaarschijnlijk. Het is erg misleidend wanneer die theorie dan toch op grote schaal als vanzelfsprekende waarheid wordt genoemd en onderwezen op onze scholen.
Eind vorige eeuw is er een wereldwijde wetenschappelijke task force uitgevoerd door veel wetenschappers uit divese landen om uit te vinden wat de oorsprong van het leven is. Uit dat onderzoekt is gebleken dat het leven niet is uit te drukken in termen van van stoffelijke elementen. Dus uit stoffelijke elementen kan geen leven zijn ontstaan. Dit is uitvoerig beschreven in het boek 'De zwarte doos van Darwin'. Kortom: de evolutietheorie kan in de prullebak.
De belangrijkste reden dat zoveel mensen toch in de evolutietheorie geloven is het feit dat ze er in WILLEN geloven. Daarmee is het ongewild een religie geworden, een godloze religie wel te verstaan. Mensen hangen een religie aan als ze menen dat ze er baat bij hebben. Welnu, de evolutietheorie geeft mensen iets waar hun hart naar hunkert: vrijheid, los van de banden van God, los van betuttelende regels die hen zeggen hoe ze wel en niet moeten leven.. Als ze geloven dat ze door een reeks toevalligheden zijn ontstaan en niet door de schepping van God, zijn ze immers aan God geen verantwoording schuldig voor hun daden. Dat is de dodelijke vrijheid die Adam en Eva zochten toen ze van de doodsboom in het paradijs aten. Het is dus bovenal een morele vrijheid.
Vanaf de tijd van het ontstaan van de evolutietheorie ging de strijd ten diepste over het al of niet erkennen van het bestaan van God. De discussie over schepping of evolutie gaat over diezelfde vraag: is er een God als schepper van het universum of niet? Maar alles wijst erop dat de aarde (en alles wat op de aarde is te vinden) is ontstaan volgens een intelligent ontwerp en niet op dom, toeval. En de ontwerper is God, de schepper van hemel en aarde.
De Bijbel zegt heel duidelijk dat God de soorten heeft geschapen. Dat wordt wel driemaal genoemd in Genesis 1. De evolutietheorie gaat uit van geleidelijke processen van miljarden jaren waardoor de soorten min op meer spontaan uit elkaar zouden zijn ontstaan in een eindeloze cyclus van leven, voortplanten en afsterven. Wie niet gelooft in een schepping door God heeft dus weinig anders over dan geloof in toeval.
En hoe ontstond het eerste levende organisme? De wetenschap weet niet eens wat leven is, dus de grote vragen over het ontstaan van levensvormen kunn ze niet beantwoorden beantwoorden.
"Waarom zou een stelletje atomen het vermogen hebben om na te denken? ... Niemand, en zeker niet de darwinist zelf, lijkt hier een antwoord op te hebben ... Het punt is dat er geen wetenschappelijk antwoord is." (Michael Ruse, UK, darwinistisch filosoof)
Het geloof in God als schepper is voor veel mensen niet op te brengen. Met geloven in blind toeval lijken diezelfde mensen geen moeite te hebben. Waar blijft het logische denken? Wie een berekening probeert uit te voeren over de kans dat door willekeurige samenvoegingen van moleculen ooit een complex, levend mechanisme ontstaat raakt al snel zo ontmoedigd dat hij het opgeeft. Een mens is zo complex dat hij nog niet in miljarden jaren zou kunnen ontstaan en zelfs niet in een aantal jaren van honderden cijfers. Geloven in toeval als uitgangspunt voor een ontstaanstheorie vind ik oneindig onwaarschijnlijk. Daar is veel meer geloof (BLIND geloof!) voor nodig dan om in de Schepper te geloven.
Geloven dat de mensheid bij toeval is ontstaan door een samenklontering van bepaalde moleculen levert geen al te positief mensbeeld op. Als je jezelf alleen maar ziet als een biologische toevalligheid of een geëvolueerde aap, wat ben je dan nog waard?
De Bijbel laat zien dat God de mens met zorg heeft geschapen als een evenbeeld van Hem zelf. En elk mens is een uniek evenbeeld van zijn Schepper met aangeboren eigenschappen die afbeeldingen zijn van Gods prachtige eigenschappen. En deze Schepper wil een diepgaande relatie met jou hebben zodat je Hem je Vader mag noemen. Zoveel ben je waard voor je Schepper. En dat levert een extreem positief zelfbeeld op.
Het scheppingsverhaal dat in Genesis 1:1 begint, wordt afgesloten met de woorden:
"Dit is de geschiedenis van de hemel en de aarde. Zo ontstonden ze, zo werden ze geschapen ..." (Genesis 2:4, NBV2004)
Daarmee is de vraag al meteen beantwoord. Geschiedenis dus. Geschiedenis van een proces dat niet door mensen is waargenomen, dat vanuit de geestelijke wereld is uitgevoerd en daardoor niet is te vergelijken met enige andere gebeurtenis op aarde. Laat het ons dan niet verbazen dat de scheppingsgeschiedenis ons hier en daar voor raadsels stelt.
Er is geen aanduiding in de tekst dat het als poëzie bedoeld is of als een allegorisch verhaal. Niets van dat alles. Tegelijk kan niet ontkend worden dat er in de volgorde en de systematiek van de scheppingsdagen wel degelijk veel symboliek is te ontdekken.