|
Helpdesk Site info Zoeken Extra
|
3.8.28. Jezus of Barabbas
Inhoud:
- Volgelingen van Jezus proberen Hem vrij te krijgen
- Barabbas
- Bericht van Procula
- Referendum
- Barabbas op vrije voeten
Volgelingen van Jezus proberen Hem vrij te krijgen
Pilatus moest dus toch weer verder met de rechtszaak over Jezus. Toen kwam er een groep mensen naar Pilatus toe om de jaarlijkse traditie van de vrijlating van een gevangene uit te voeren. Dat moet een groep supporters van Jezus zijn geweest die hoopten dat Jezus op die manier zou worden vrijgelaten. Dit detail van de rechtszaak ontgaat veel Bijbellezers.
"Pilatus had de gewoonte om op elk pesachfeest één gevangene vrij te laten op verzoek van het volk. (Marcus 15:6, NBV2004)
"Een grote groep mensen trok naar Pilatus en begon hem te vragen om ook nu te doen wat zijn gewoonte was." (Marcus 15:8, NBV2004)
Barabbas
Pilatus nam de suggestie van de volgelingen van Jezus over en besloot het volk een keuze te laten maken tussen de populaire rabbi uit Nazaret en Barabbas, een moordenaar en oproerling die op dat moment gevangen zat:
"Op dat moment zat er een zekere Barabbas gevangen, samen met de andere opstandelingen die tijdens het oproer hadden gemoord." (Marcus 15:7, NBV2004)
Barabbas was dus een vrijheidstrijder die mensen had gedood, wellicht Romeinse soldaten of overheidspersonen die zich misdroegen. Iedereen die gewapend verzet pleegde tegenover de Romeinse overheid verdiende de doodstraf, meestal door kruisiging. Pilatus moet verwacht hebben dat het volk de populaire Jezus liever op vrije voeten wilde zien dan Barabbas. Maar er waren natuurlijk ook Joden die de opstandelingen juist bewonderden.
Pilatus ging op zijn rechterstoel zitten, want er moest toch wel zo snel mogelijk een uitspraak worden gedaan.
Bericht van Procula
Toen gebeurde er weer iets merkwaardigs, waaruit bleek dat God Pilatus nog een kans gaf om achter Jezus te gaan staan:
"Terwijl hij op de rechterstoel zat, werd hem een boodschap van zijn vrouw gebracht: 'Laat je niet in met die rechtvaardige! Om hem heb ik namelijk vannacht in een droom veel moeten doorstaan.' " (Matteüs 27:19, NBV2004)
Procula, de vrouw van Pilatus, verbleef rond Pesach samen met haar man in de burcht Antonia, een gebouw dat naast het tempelcomplex stond. Het kan haast niet anders dan dat Procula wel eens op het tempelplein (de voorhof van de heidenen) kwam en daar Jezus had gezien en aandachtig naar zijn onderwijs had geluisterd. Deze heidense vrouw zag wat de Joodse leiders niet zagen of niet wilden zien: de integriteit en de rechtvaardigheid van Jezus.
Kennelijk had Procula de vorige nacht een beklemmende droom gehad over wat Jezus te wachten stond. Ze had er niet met haar man over kunnen praten, omdat die zo vroeg uit zijn bed werd getrommeld. Maar die droom zat haar nog steeds dwars. En toen ze vernam dat de Joodse leiders bij Pilatus waren gekomen en de doodstraf tegen Hem hadden geëist, kon ze maar één ding doen: hem waarschuwen dat Jezus rechtvaardig was en geen straf verdiende. Dus schreef ze een briefje en liet het naar Pilatus brengen.
De timing van deze boodschap was ook opmerkelijk. Ongetwijfeld was het een bevestiging van wat Pilatus in zijn hart al wist: Jezus is onschuldig. Maar Pilatus wilde eerst het referendum over de vrijlating afwachten.
Referendum
Intussen hadden de Joodse leiders genoeg tijd gehad om het volk te manipuleren:
"Ondertussen haalden de hogepriesters en de oudsten het volk over: ze moesten om Barabbas vragen, en Jezus laten doden." (Matteüs 27:20, NBV2004)
Pilatus moet wel gemerkt hebben dat de Joodse leiders bezig waren de menigte op te hitsen. Hij deed een laatste poging om iedereen te overtuigen van Jezus' onschuld. Hij sprak hen als volgt toe:
"... U hebt die man voor mij gebracht als iemand die het volk van het rechte pad afbrengt, maar u weet dat ik hem, toen ik hem in uw bijzijn verhoorde, aan geen van de zaken waarvan u hem beticht schuldig heb bevonden. En Herodes evenmin, hij heeft hem immers naar ons teruggestuurd: hij heeft niets gedaan waarop de doodstraf staat. Dus zal ik hem vrijlaten, nadat ik hem heb laten geselen." (Lucas 23:14-17, NBV2004)
Dat was duidelijke taal. Jezus is onschuldig. Maar om de Joodse leiders tegemoet te komen sprak hij toch een zware straf uit, de geseling, maar de doodstraf vond hij buiten proporties. Geseling is ook vreselijk, maar hij meende waarschijnlijk dat de Joodse leiders met minder zeker geen genoegen zouden nemen. Een redelijk compromis, zo dacht hij, en vanuit zijn standpunt bekeken niet eens zo slecht. Maar het referendum pakte anders uit.
"Weer nam de prefect het woord en hij vroeg opnieuw: 'Wie van de twee wilt u dat ik vrijlaat?' 'Barabbas!' riepen ze." (Matteüs 27:21, NBV2004)
Barabbas op vrije voeten
Daarmee stond de uitkomst van het referendum vast. Barabbas was nu een vrij man. Hij had de doodstraf verdiend en hij wist het. Toen hij uit zijn cel gehaald werd, dacht hij vast dat hij zijn kruisiging tegemoet ging. Maar het pakte heel anders uit, want hij werd vrijgelaten. Wat moet hij beduusd en blij zijn geweest. En hij, een misdadiger, was nu een vrij man. Wie kan zulke tegenstrijdigheden bevatten?
En daarmee is Barabbas een illustratie geworden van ieder mens die zichzelf heeft leren kennen als een zondaar en die door geloof weet dat Jezus zijn zondeschuld aan het kruis heeft gedragen.
Volgend onderwerp: