3.6.5. Jezus en kinderen

In de tijd van Jezus vond men kinderen erg onbelangrijk ten opzichte van volwassenen. Vooral meisjes hadden in het hele Romeinse Rijk erg weinig te betekenen. Jezus dacht daar heel anders over.

Ouders brengen hun kinderen bij Jezus

Onder de mensen, die Jezus volgden om door Hem onderwezen of genezen te worden, waren er ook vaders en moeders die met hun jonge kinderen bij Jezus kwamen. Dus niet alleen moeders, zoals veel mensen denken. Maar zou Jezus ook aandacht hebben voor hun kinderen?

"Daarop brachten de mensen kinderen bij hem, ze wilden dat hij hun de handen zou opleggen en zou bidden ..." (Matteüs 19:13, NBV2004)

"En zij brachten ook de jonge kinderen bij Hem, opdat Hij die zou aanraken." (Lucas 18:15, HSV2010)

Maar dit ging niet zomaar! De ouders stuitten op de weerstand van de twaalf discipelen van Jezus die hen op een vrij botte manier lieten weten dat hun kinderen niet belangrijk genoeg waren voor Jezus.

"... Toen de leerlingen dat zagen, berispten ze hen." (Lucas 18:15, NBV2004)

Jezus gaf immers alleen onderwijs aan volwassenen en kinderen moesten zich maar stil houden en vooral Jezus niet lastig vallen. Jezus had immers belangrijkere dingen aan zijn hoofd. Wegwezen! Waarschijnlijk waren de ouders teleurgesteld en stonden de kinderen er ook een beetje beteuterd bij.

Welkom bij Jezus

Jezus reageerde furieus:

"Maar toen Jezus dat zag, nam Hij het hun zeer kwalijk en zei tegen hen: Laat de kinderen bij Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God." (Marcus 10:14, HSV2010)

Dat was een scherp verwijt van Jezus aan zijn naaste medewerkers. De discipelen waren waarschijnlijk erg verbouwereerd over de reactie van Jezus. Ze hadden hun Meester juist willen helpen zodat Hij kon doen waarvoor Hij gekomen was. Jezus wilde dat ze een omslag in hun denken zouden maken over wie wel en niet belangrijk voor Hem waren.

Jezus wenkte de kinderen vriendelijk en zei waarschijnlijk zoiets als: "Leuk dat jullie er ook zijn. Kom maar hier hoor, allemaal!"

"Maar Jezus riep de kinderen bij zich ..." (Lucas 18:16, NBV2004)

Jezus stond de kinderen niet alleen toe om bij Hem te komen, maar Hij nam de tijd om er een mooie ontmoeting van te maken. Hij heeft ongetwijfeld ook even gezellig met elk van hen gepraat en ze een knuffel gegeven, zodat ze zich veilig en geliefd voelden. Daarna legde Jezus zijn hand op elk van de kinderen en gaf hen een persoonlijke zegen mee.

"Hij omarmde hen en zegende hen, terwijl Hij hun de handen oplegde." (Marcus 10:16, WV2012)

De kinderen en hun ouders hadden iets geproefd van de hartverwarmende kinderliefde van Jezus. Ze zouden dat nooit meer vergeten.

Kinderen zijn belangrijk

Een andere keer sprak Jezus zijn discipelen aan toen ze discussieerden over de vraag wie van hen de belangrijkste was. Toen sloeg Hij zijn arm liefdevol om een kind dat vlak bij Hem stond en gaf zijn discipelen een les die ze nooit meer mochten vergeten.

"... Hij nam een kind, zette dat in hun midden en omarmde het, en Hij zei tegen hen: Wie één van zulke kinderen ontvangt in Mijn Naam, die ontvangt Mij; en wie Mij ontvangt, die ontvangt niet Mij, maar Hem Die Mij gezonden heeft." (Marcus 9:36-37, HSV2010)

Kleine kinderen waren (en zijn!) even belangrijk voor Jezus als volwassen mensen. Jezus zei ook eens het volgende over kinderen:

"Pas op dat u niet één van deze kleinen veracht. Want Ik zeg u dat hun ​engelen​ in de hemelen altijd het aangezicht zien van Mijn Vader, Die in de hemelen is." (Matteüs 18:10, HSV2010)

Veel mensen zijn daarom overtuigd zijn dat elk kind een beschermengel heeft.

Worden zoals kinderen

Op een keer vroegen zijn discipelen aan Jezus: "Wie is eigenlijk de grootste in het koninkrijk van de hemel?"

"Hij riep een kind bij zich, zette het in hun midden neer en zei: ‘Ik verzeker jullie: als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan. Wie zichzelf vernedert en wordt als dit kind, die is de grootste in het koninkrijk van de hemel. En wie in mijn naam één zo’n kind bij zich opneemt, neemt mij op. Wie een van de geringen die in mij geloven van de goede weg afbrengt, die kan maar beter met een molensteen om zijn nek in zee geworpen worden en in de diepte verdrinken." (Matteüs 18:2-6, NBV2004)

Jezus leerde dat volwassenen pas kinderen van God kunnen worden wanneer ze ontvankelijk zijn voor zijn boodschap, zoals kinderen. Want kleine kinderen zien vaak meer dan volwassenen. Ze zijn nieuwsgierig, onbevangen en proeven intuïtief of ze iemand kunnen vertrouwen of niet. Volwassenen worden vaak gehinderd door hun vooroordelen of verstandelijke overwegingen.

Let eens op wat Jezus bij een andere gelegenheid zei over 'worden als kinderen':

"Op dat moment werd ​Jezus​ vervuld van een grote vreugde door de ​​heilige​ Geest​ en hij riep uit: 'Ik dank u, Vader, ​Heer​ van de hemel en van de aarde, dat u de allerkleinsten hebt laten zien wat u voor wijzen en geleerden verborgen hebt gehouden. Ja, Vader, zo hebt u dat gewild.' " (Lucas 10:21, GNB1996)

Die gedachte gaf Jezus een explosie van vreugde in zijn hart! Bij het woord 'allerkleinsten' kan Jezus ook nederige volwassenen hebben bedoeld, mensen die zich klein weten voor God.

Zie daarover meer in onderwerp 'Gelukkig wie nederig van hart zijn' in hoofdstuk 'Zaligsprekingen van Jezus'.

Breng je kinderen bij Jezus

Deze geschiedenis bevat een indirecte oproep aan ouders (en ook aan jeugdleiders) om de kinderen van Jezus te vertellen, voor hen te bidden en hen te zegenen in Jezus' naam. Op die manier wijzen ze hun kinderen de weg naar de ontmoeting met Jezus om persoonlijk door Hem te worden aangeraakt en gezegend.

Veel christenouders weten niet dat kinderen vanaf de kleuterleeftijd al een relatie met Jezus kunnen hebben en daar inhoud aan kunnen geven. Mijn dochter was ook nog maar een kleuter toen ik merkte dat God haar hart had aangeraakt. Bij het opgroeien was ze vaak bezig met de dingen van God op een manier die ze van niemand geleerd had en waarover ik me verbaasde. God was duidelijk in haar aanwezig. Later werd ze kleuterjuf op een christelijke school waar ze de kleintjes leerde dat ook zij een echte relatie met God konden hebben. Ze schreef hierover:

"In de klas als kleuterjuf heb ik in de afgelopen jaren veel lessen mogen geven over gebed, de Heilige Geest en aanbidding, en kwam tot mijn grote verbazing erachter dat kinderen mij hier zoveel in kunnen leren! Wanneer wij kinderen serieus gaan nemen, kunnen ze serieus God zoeken! Ik ben getuige geweest van de werking van Gods Geest, door op een heel eenvoudige manier de kinderen ermee bekend te maken!"

Om haar ervaringen met anderen te delen heeft ze lesmateriaal geschreven voor kinderen in de basisschool leeftijd. Voor meer informatie, zie 'kidsdichtbijgod.nl'.

Een moeder brengt haar kind bij God

In het Oude Testament komen we een prachtig voorbeeld tegen van een moeder die haar zoontje alle kansen gaf om God te leren kennen. Het was Hanna, die de jonge Samuel al op heel jonge leeftijd naar de priester Eli bracht, omdat ze God beloofd had dat zij hem aan Hem zou toewijden (1 Samuel 1). Hij kreeg de kans om als kleuter al de stem van God te leren verstaan. Deze zoon van een biddende moeder is uitgegroeid tot één van de meest bijzondere Godsmannen uit het Oude Testament.

Zie ook onderwerp 'Hanna's worsteling' in hoofdstuk 'Beproevingen'.

Gespreksvragen

  1. Wat kunnen de redenen zijn geweest waarom de discipelen kinderen bij Jezus vandaan hielden?
  2. Waarom was Jezus juist wel in kinderen geïnteresseerd?
  3. Waarom zijn kinderen belangrijk in de Gemeente van Jezus?
  4. Hoe kunnen we 'worden als kinderen'?
  5. Hoeveel kunnen jonge kinderen oppakken van het evangelie? Heb je daar voorbeelden van?
  6. Hoe kunnen we kinderen het beste helpen om hun hart aan Jezus te geven? In hoeverre moeten of mogen we hen daartoe aansporen?