3.6.14. Jezus gezalfd door zondares

Inhoud:

- Jezus wordt uitgenodigd door Simon
- Een zondares toont haar dankbaarheid
- Een les voor Simon en zijn gasten
- Aan welke kant sta jij?
- Gespreksvragen

---

In Lucas 7:36-50 lezen we over een unieke gebeurtenis, die niet door andere evangelisten wordt vermeld. Het doet denken aan de zalving van Jezus door Maria, kort voordat zijn lijdenstijd begon, maar dat is beslist een ander voorval. De omstandigheden van deze geschiedenis zijn namelijk totaal verschillend.

In deze geschiedenis komen naast Jezus twee hoofdpersonen voor: een terughoudende farizeeër die Jezus uitnodigde voor een maaltijd en een zondares die innerlijk vernieuwd werd en haar dankbaarheid openlijk toonde aan Jezus. Uit deze geschiedenis blijkt hoezeer Jezus oog heeft voor mensen die veracht en afgewezen worden door de mensen. Zulke mensen tonen vaak meer openheid voor het evangelie dan gelovigen die het allemaal zo goed weten.

Jezus wordt uitgenodigd door Simon

 

"Een van de farizeeën nodigde hem uit voor de maaltijd, en toen hij het huis van de farizeeër was binnengegaan, ging hij aan tafel aanliggen." (Lucas 7:36, NBV2004)

Jezus werd door een farizeeër uitgenodigd om bij hem thuis te komen eten. Dat is op zich een unieke gebeurtenis, want verreweg de meeste farizeeën moesten niets van Jezus hebben. Uit het Bijbelverhaal kunnen we concluderen dat hij Simon heette en dat hij Jezus bepaald niet als een erg gewaardeerde gast beschouwde. Je kunt je afvragen waarom hij Jezus dan toch had uitgenodigd.

Simon verwelkomde al zijn andere gasten op een manier zoals in die tijd gebruikelijk was: hij begroette hen met een kus, hij zorgde voor water zodat ze hun voeten konden wassen en zorgde voor een lekker geurtje. Zo konden zijn gasten heerlijk opgefrist aan tafel gaan (Lucas 7:44-46).

Maar Jezus werd nauwelijks begroet. Voor Hem waren er geen hoffelijkheden: Hij moest zomaar ergens aanschuiven. Waarschijnlijk moest Jezus het verst bij de gastheer vandaan zitten, op de minst eervolle plaats. Zo weinig was Jezus waard voor Simon. Erg welkom was Hij niet en dat was zichtbaar voor alle gasten.

Een zondares toont haar dankbaarheid

 

"Een vrouw die in de stad bekendstond als zondares had gehoord dat hij bij de farizeeër thuis zou eten, en ze ging naar het huis ..." (Lucas 7:37, NBV2004)

Er was een vrouw die in haar omgeving bekend stond als een zondares (lees: prostituee). Waarschijnlijk had ze een keer de gelegenheid gehad om naar Jezus te luisteren, die de bevrijdende boodschap van het koninkrijk van de hemel bracht. In ieder geval had ze berouw gekregen van haar zondige levensstijl en had die beleden aan God. De zondelast was van haar afgevallen en ze had gevoeld dat ze een nieuw persoon was geworden. God had haar zonden vergeven en ze wist het! Ze kon haar geluk niet op.

En toen was ze erachter gekomen dat Simon een maaltijd had georganiseerd voor een aantal belangrijke gasten en dat Jezus daar ook voor was uitgenodigd. Er ontstond een mooi plan in haar dankbare hart. Ze ging met een flesje kostbare parfum naar de plaats waar de eettafels stonden opgesteld (waarschijnlijk in de buitenlucht en vrij toegankelijk voor omstanders) om Jezus haar dankbaarheid te tonen. Ze keek rond bij de tafel waar al die mannen aanlagen: hun gezichten en handen aan de kant van de tafel en hun ruggen en voeten naar achteren. Daarom was het niet zo gemakkelijk om Jezus te vinden. Maar toen ze haar weldoener uiteindelijk gevonden had, werd ze zo overweldigd door emoties van blije dankbaarheid dat er een stortvloed van tranen kwam.

"... ze ging naar het huis met een albasten flesje met geurige olie. Ze ging achter Jezus staan, aan het voeteneinde van het aanligbed; ze huilde en zijn voeten werden nat door haar tranen. Ze droogde ze met haar haar, kuste ze en wreef ze in met de olie." (Lucas 7:37-38, NBV2004)

Wat deze vrouw deed was een eerbaar optreden, waarin ze haar diepe respect, genegenheid en dankbaarheid aan Jezus toonde. Alle liefde van haar hart drukte ze uit in het verzorgen van de voeten van Jezus die op zijn ligbank aanlag bij de tafel, met zijn (blote) voeten naar achteren, zodat ze gemakkelijk bij zijn voeten kon komen. Jezus' voeten werden nat van de tranen van de vrouw. Ze droogde die af met haar haar en dat betekent dat ze haar opgebonden haar had losgemaakt om dit te kunnen doen. Zoiets deden vrouwen normaal gesproken alleen bij hun man, in een intieme sfeer, maar NOOIT in het openbaar. Ze had geen oog voor haar omgeving, voor de kritische en minachtende blikken van de mannen die rondom de tafel op hun eetbanken lagen. Ze zag alleen Jezus en wilde maar één ding: Hem laten weten hoe dankbaar ze was voor de vergeving van zonden en de innerlijke vrijheid en vrede die haar hart daarna had vervuld. Ze was overweldigd door Jezus' rechtvaardigheid en vergevingsgezindheid. Hij was de enige man die haar niet had afgewezen en geminacht. Hij had haar een nieuw leven gegeven.

Daarna wreef de vrouw Jezus' voeten in met de geurige olie. De Bijbel vermeldt speciaal dat het in een albasten flesje zat: een flesje met een lange hals die voor gebruik afgebroken moest worden. Zulke flesjes worden alleen gebruikt voor de duurdere parfums! Als iemand parfum kreeg toegediend als eerbetoon, gebeurde dat eigenlijk altijd op het hoofd. Dat de vrouw de voeten van Jezus zalfde in plaats van zijn hoofd, was een teken van nederigheid.

Iedereen keek op, Simon ook. Een bekende zondares die Jezus' voeten kwam zalven en dat tijdens ZIJN etentje! Wat een schande voor hem, de gastheer, en wat een onsmakelijke vertoning. Jezus en een zondares: soort zoekt soort! Of WIST Jezus misschien niet wat voor soort vrouw ze was? Een profeet hoort zoiets toch te weten, dus wat voor een tweederangs soort profeet was Hij dan wel?

Een les voor Simon en zijn gasten

 

Jezus reageerde heel anders. Zijn hart werd verwarmd door de intense liefde en dankbaarheid van de vrouw. Tegelijk had Jezus heel goed door dat Simon zich scheel ergerde omdat Hij dit had toegelaten en dat Simon een diepe verachting koesterde tegenover deze vrouw. Jezus besloot om Simon ten aanhoren van alle gasten een korte gelijkenis te vertellen. Niet om hem op zijn nummer te zetten, maar om hem een kans te geven om tot een ander inzicht te komen.

"Maar Jezus zei tegen hem: 'Simon, ik heb je iets te zeggen.' 'Meester, spreek!' zei hij." (Lucas 7:40, NBV2004)

Simon sprak Jezus beleefd (of misschien een beetje spottend?) aan met 'Meester', hoewel hij Hem had behandeld als een hond. Jezus stelde Simon een vraag:

"Er was eens een geldschieter die twee schuldenaars had: de een was hem vijfhonderd denarie schuldig, de ander vijftig. Omdat ze het geld niet konden terugbetalen, schold hij beiden hun schuld kwijt. Wie van de twee zal hem de meeste liefde betonen?" (Lucas 7:41-42, NBV2004)

Het was niet moeilijk voor Simon om het goede antwoord te geven:

"... Ik veronderstel degene aan wie hij het grootste bedrag heeft kwijtgescholden ..." (Lucas 7:43, NBV2004)

Jezus was tevreden met Simons antwoord.

"Toen draaide hij zich om naar de vrouw en vroeg aan Simon en vroeg aan Simon: 'Zie je deze vrouw? ..." (Lucas 7:44, NBV2004)

Die korte vraag zit vol met betekenis. Eerst keek Jezus de vrouw aan en zijn liefdevolle ogen vertelden haar overduidelijk hoezeer Hij haar blijken van liefdevolle toewijding waardeerde. Daarna vroeg Jezus aan Simon om naar de vrouw te kijken. Niet met die laatdunkende, afwijzende blik van een man die zichzelf zoveel beter achtte dan zo'n ordinaire zondares. Nee, Jezus wilde zeggen: "Kijk eens met heel andere ogen naar deze persoon, want jullie hebben meer gemeenschappelijk dan je denkt. Allebei hebben jullie Gods vergeving nodig. Zij ziet het en jij bent er blind voor. Zij heeft vergeving ontvangen maar hoe staat het met jou?" Maar Simon zag nog steeds niet wat hij moest zien. Toen vertelde Jezus overduidelijk hoezeer hij een voorbeeld zou kunnen nemen aan de vrouw:

"(1) ... Ik ben in jouw huis te gast, en je hebt me geen water voor mijn voeten gegeven;
maar zij heeft met haar tranen mijn voeten natgemaakt en ze met haar haar afgedroogd.
(2) Je hebt me niet begroet met een kus;
maar zij heeft, sinds ik hier binnenkwam, onophoudelijk mijn voeten gekust.
(3) Je hebt mijn hoofd niet met olie ingewreven;
maar zij heeft met geurige olie mijn voeten ingewreven.
(4) Daarom zeg ik je: haar zonden zijn haar vergeven, al waren het er vele, want ze heeft veel liefde betoond; maar wie weinig wordt vergeven, betoont ook weinig liefde." (Lucas 7:44-47, NBV2004)

Let op: Jezus zei niet dat Hij daarna haar zonden zou gaan vergeven. Nee, die waren al vergeven op het moment dat ze tot inkeer was gekomen. Jezus zei tegen de vrouw:

"... Uw zonden zijn u vergeven ... Uw geloof heeft u gered; ga in vrede." (Lucas 7:48-50, NBV2004)

Jezus gaf hiermee een publieke bevestiging van de vergeving, die ze al eerder had ontvangen. Tegelijk herstelde Jezus haar positie in de samenleving: ze was geen zondares meer maar een vrouw die evenveel respect verdient als de andere vrouwen van het dorp. Jezus liet ook horen dat ze die vergeving had ontvangen doordat ze haar vertrouwen op Hem had gesteld. Geloof is immers altijd de sleutel om Gods zegeningen te ontvangen. En Simon? Hij had weinig liefde en respect getoond tegenover Jezus. Want zonden belijden vond hij niet nodig. Hij was toch een toegewijde Jood van het beste soort? Arme Simon: vol van de zonde van hoogmoed en blind voor de noodzaak tot vergeving. Zouden zijn ogen ooit opengaan voor de waarheid?

Jezus had tegen de vrouw gezegd: "Ga in vrede." Ze ging blij en dankbaar naar huis. En Simon? Als Hij zijn hart niet verzachtte, was hij de rest van de dag chagrijniger dan ooit!

De tafelgenoten konden het niet vatten:

"Zijn tafelgenoten dachten bij zichzelf: Wie is hij, dat hij zelfs zonden vergeeft?" (Lucas 7:49, NBV2004)

Wie is Jezus? De Zoon van de levende God, de enige die zonden kan vergeven. En DAT haar zonden waren vergeven was erg duidelijk geworden door wat ze zojuist gedaan had. Er moet wel iets bijzonders met je gebeurd zijn als je tot zo'n daad kwam! Ze konden er niet omheen.

Aan welke kant sta jij?

 

Ik denk dat er niet zoveel lezers zijn die zich kunnen vereenzelvigen met de prostituee uit deze geschiedenis. Zij had een erg zondig leven geleid. Maar lijken we soms iets meer op Simon, die zichzelf zoveel rechtvaardiger achtte? Als er iets was dat Simon nodig had, was het wel verbrokenheid vanwege zijn zonden in plaats van vrome zelfhandhaving. Hoe weet je of je aan de kant staat van de ex-zondares? Door de liefdevolle toewijding en dankbaarheid die je toont voor Jezus EN door je bewogenheid voor mensen die 'buiten de boot vallen'.

Volgend onderwerp:

  3.6.15. Rijke jongeman