|
Helpdesk Site info Zoeken Extra
|
3.6.22. Gelovige farizeeën
Inhoud:
- Wetgeleerde die de wet wel begrijpt
- Enkele Joodse leiders worden volgelingen van Jezus
- Farizeeën die later kozen voor Jezus
"Hij (=Jezus) kwam tot het zijne (=Joodse volk), en de zijnen hebben Hem niet aangenomen. Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, hun, die in zijn naam geloven." (Johannes 1:11-12, NBG1951)
Niet alle Joodse leiders waren vijandig tegenover Jezus. Gelukkig waren er ook enkele uitzonderingen.
Wetgeleerde die de wet wel begrijpt
"Er kwam een wetgeleerde die hem op de proef wilde stellen. Hij vroeg: 'Meester, wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?' Jezus antwoordde: 'Wat staat er in de wet geschreven? Wat leest u daar?' " (Lucas 10:25-26, NBV2004)
Jezus antwoordde de wetgeleerde (op een typisch Joodse manier) met een wedervraag:
"Jezus antwoordde: 'Wat staat er in de wet geschreven? Wat leest u daar?' De wetgeleerde antwoordde: 'Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf.' " (Lucas 10:26-27, NBV2004)
De wetgeleerde kwam met dezelfde krachtige samenvatting van de wet als Jezus bij een andere gelegenheid uitsprak (zie Marcus 12:28-31). Het is de kern van zowel de wet van Mozes en van de wet van Jezus.
" 'U hebt juist geantwoord,' zei Jezus tegen hem. 'Doe dat en u zult leven.' " (Lucas 10:28, NBV2004)
Vervolgens vertelde Jezus hem de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan om hem uit te leggen dat barmhartigheid zwaarder weegt dan het nauwgezet navolgen van rituele regels uit de wet van Mozes.
"De schriftgeleerde zei tegen hem: 'Inderdaad, meester, wat u zegt is waar: hij alleen is God en er is geen andere god dan hij, en hem liefhebben met heel ons hart en met heel ons inzicht en met heel onze kracht, en onze naaste liefhebben als onszelf betekent veel meer dan alle brandoffers en andere offers.' Jezus vond dat hij verstandig had geantwoord en zei tegen hem: 'U bent niet ver van het koninkrijk van God.' ..." (Marcus 12:32-34, NBV2004)
We weten niet of deze wetgeleerde later een volgeling van Jezus is geworden of niet.
Enkele Joodse leiders worden volgelingen van Jezus
Twee Joodse leiders werden volgelingen van Jezus voordat Hij uit de dood was opgestaan. De bekendste van hen is Nikodemus, een farizeeër die ook een vooraanstaande Schriftgeleerde was. Hij kwam op bezoek bij Jezus, die hem aansprak over het begrip 'wedergeboorte'. Jezus noemde Nikodemus nadrukkelijk DE leraar van Israël (Johannes 3:10). Dat detail uit de Griekse brontekst wordt in de meeste Bijbelvertalingen weggelaten. Maar het komt wel tot uitdrukking in de Naardense Bijbel:
"Jezus antwoordt en zegt tot hem: jíj bent Israëls leermeester en hebt van deze dingen geen kennis?" (Johannes 3:10, Naardense Bijbel 2014)
Direct na het sterven van Jezus bleek dat Jozef uit Arimatea in het geheim een discipel van Jezus geworden (Johannes 19:38). Hij wilde dat Jezus een eervolle begrafenis zou krijgen. Daarom vroeg Jozef de prefect Pilatus of hij het lichaam van Jezus mocht ophalen om Hem te kunnen begraven en dat kreeg hij voor elkaar.
Toen kwam ook Nikodemus erbij. Hij en Jozef van Arimatea hadden kleur bekend. Hun bijzondere positie in Joodse kringen konden ze wel vergeten, maar dat deerde hen niet.
Zie meer details in onderwerp 'Begrafenis van Jezus' in hoofdstuk 'Sterven van Jezus'.
Waarschijnlijk waren er wel meer Joodse leiders die geloofden dat Jezus de messias was, maar die niet de moed hadden om er voor uit te komen, uit vrees om daardoor hun status te verliezen.
Farizeeën die later kozen voor Jezus
De bekendste van hen was niemand minder dan de apostel Paulus. Enige tijd na de hemelvaart van Jezus werd deze farizeeër een extreem fanatieke christenvervolger. Toen hij op reis was naar Damascus om daar christenen op te sporen en als gevangenen mee te nemen naar Jeruzalem, ontmoette Jezus hem persoonlijk. Met als gevolg dat hij niet alleen werd wedergeboren, maar zelfs geroepen werd om de apostel voor de niet-Joden te worden.
Lees meer over de enorme veranderingen in het leven van Paulus in hoofdstuk 'Karakter van Paulus'.
Na de opstanding van Jezus zijn ook andere farizeeën tot geloof in Hem gekomen. Dat blijkt uit het verslag van een belangrijke vergadering met de christenen uit de Joden (vooral uit Jeruzalem) en de heidenen (vooral uit Antiochië) dat we kunnen lezen in Handelingen 15. De christenen in Jeruzalem hadden bijna allemaal een Joodse achtergrond, maar de meeste christenen in Antiochië hadden een niet-Joodse achtergrond. De vraag was nu: moesten bekeerlingen uit de heidenen eerst Jood worden voordat ze christenen konden worden of niet.
"Enkele gelovigen die tot de partij van de farizeeën behoorden, gaven echter te verstaan dat ook de niet-Joodse gelovigen dienden te worden besneden en opdracht moesten krijgen zich aan de wet van Mozes te houden." (Handelingen 15:5, NBV2004)
De apostel Paulus, die kort daarvoor zijn eerste zendingsreis had afgerond, was hier fel op tegen. Hier zien we dat de christenen uit de farizeeën hun wettische instelling nog niet helemaal achter zich hadden gelaten.
Het standpunt van Paulus werd aangenomen tijdens de vergadering in Jeruzalem over dit twistpunt werd de mening van Paulus als algemene richtlijn aangenomen. Paulus vatte dit besluit als volgt samen:
"Daarom ben ik van mening dat we de heidenen die zich tot God bekeren geen al te zware lasten moeten opleggen, maar dat we hun moeten schrijven dat ze zich dienen te onthouden van wat door de afgodendienst bezoedeld is, van ontucht, van vlees waar nog bloed in zit en van het bloed zelf." (Handelingen 15:19-20, NBV2004)
Het was een diplomatiek antwoord, waar beide partijen verder mee konden gaan.
Dit is het laatste onderwerp van hoofdstuk