3.11.1. Opstanding na drie dagen
Tussen sterven en opstanding
Toen Jezus zijn aardse leven beëindigde, riep Hij:
"... Vader, in uw handen leg ik mijn
geest." (Lucas 23:46, NBV2004)
Het lichaam van Jezus was gestorven, maar zijn ziel en zijn geest bleven
leven: in de geestelijke wereld, waar
God woont. Dus net zo als bij 'gewone' mensen wanneer zij
overlijden.
Wat deed Jezus tussen sterven en opstanding? Daar zegt de Bijbel bijna niets
over. Misschien heeft de apostel Petrus die vraag ook wel aan Jezus gesteld, na
zijn opstanding. In ieder geval schreef hij het volgende hierover in zijn eerste
rondzendbrief:
"Ook Christus immers heeft, terwijl hij zelf rechtvaardig was,
geleden voor de zonden van onrechtvaardigen, voor eens en altijd, om u zo bij
God te brengen. Naar het lichaam werd hij gedood maar naar de geest tot
leven gewekt. Hij is naar de geesten gegaan die gevangenzaten, om dit alles te
verkondigen aan hen die ten tijde van Noach weigerden te gehoorzamen, toen God
geduldig wachtte en de ark gebouwd werd ..." (1 Petrus 3:18-20, NBV2004)
Dit Bijbelgedeelte roept veel vragen op en wordt op veel
verschillende manieren uitgelegd. Ik lees het liever gewoon zoals het er
staat. Jezus heeft in het dodenrijk de grote groep mensen bezocht die omkwamen
tijdens de zondvloed. Jezus verkondigde aan hen dat Hij als de rechtvaardige
Zoon van God was gestorven om de straf voor de zonden van onrechtvaardige mensen
te dragen. Niet om tegen hen te zeggen: 'maar dat geldt niet voor jullie' maar
om hen (of velen van hen) die vergeving en rechtvaardigmaking aan te bieden. Aan hen de keuze om
het aan te nemen of niet. Benaderde Jezus alleen deze groep mensen of ook andere groepen mensen? Dat heeft Petrus ons niet verteld. Er is zoveel over wat
er in de geestelijke wereld gebeurt wat we niet weten.
Dit bovenstaande past misschien niet in jouw of mijn opvattingen over wie er naar de hemel
gaan, maar het is een feit waar we niet omheen kunnen. Jezus heeft het volste
recht om zijn vergeving aan te bieden aan wie Hij wil. Laat dit ons voorzichtig
maken met stellige uitspraken over wie wel of niet veroordeeld worden bij het
laatste oordeel!
Zie in dit verband ook
onderwerp 'Volken
op de nieuwe aarde' in hoofdstuk 'Nieuwe
wereld'.
Het wonder van de opstanding van Jezus
De menswording van Jezus was de
meest onbegrijpelijke geboorte die ooit op aarde heeft plaatsgevonden. Het
plaatsvervangend lijden en
sterven van Jezus was de meest
bijzonder uiting van gehoorzaamheid aan God en liefde voor mensen uit de
geschiedenis van de mensheid. Maar de opstanding van Jezus was minstens even
wonderlijk.
Toen de satan het voor elkaar had gekregen dat de Joodse leiders Jezus lieten
kruisigen, meende hij wellicht dat hij de strijd tegen Hem had gewonnen. Maar
hij had niet door dat juist dit plaatsvervangend sterven juist zijn eigen
nederlaag zou worden.
En als klap op de vuurpijl heeft Jezus ook de macht van de dood (de sterkste
macht van de satan) onttroond door zijn opstanding vanuit het dodenrijk. Die
klap zal de satan nooit meer te boven komen. De satan kon Jezus niet vasthouden
in het dodenrijk omdat Hij nooit gezondigd had en er geen aanklacht tegen Hem
mogelijk was.
"Hij werd overeenkomstig het raadsbesluit en de voorkennis van
God uitgeleverd, en u hebt hem door goddeloze mensen aan het kruis laten slaan,
laten doden. Maar God heeft hem doen opstaan, de weeën van de dood beëindigd.
Het was niet mogelijk dat de dood hem vast zou houden." (Handelingen 2:23-24,
GNB1996)
Waarom na drie dagen?
Jezus heeft dit enige tijd vóór zijn kruisiging al aangekondigd, toen enkele
Joodse leiders Hem vroegen om een wonderteken te doen:
"Daarop reageerden enkele schriftgeleerden en farizeeën met een
vraag: 'Meester, we zouden graag een teken van u zien.' Hij antwoordde: 'Dit is
een verdorven en trouweloze generatie. Ze verlangt een teken, maar zal geen
ander teken krijgen dan dat van de profeet Jona. Want zoals Jona drie dagen en
drie nachten in de buik van een grote vis zat, zo zal de Mensenzoon drie dagen
en drie nachten in het binnenste van de aarde verblijven ... en hier ziet u
iemand die meer is dan Jona!' " (Matteüs 12:38-41, NBV2004)
Er is ook een praktische reden waarom Jezus na drie dagen en drie nachten
wilde opstaan. Het lichaam van een overledene begint op de vierde dag met
het ontbindingsproces, zoals je bijvoorbeeld kunt lezen in Johannes 11:38-40
bij de geschiedenis van de opstanding van Lazarus.
Het lichaam van Jezus mocht niet ontbinden, zoals de apostel Paulus eens in een
toespraak toelichtte:
"Dat hij (=God) Jezus uit de dood heeft doen opstaan en hem
niet weer aan de ontbinding zal prijsgeven, heeft hij aangekondigd met deze
woorden: 'Ik zal jullie schenken wat ik David plechtig beloofd heb.' In verband
hiermee wordt in een andere psalm gezegd: 'Het lichaam van uw trouwe dienaar zal
niet tot ontbinding overgaan.' " (Handelingen 13:34-35, NBV2004)
Was Jezus op vrijdag gestorven?
Jezus had gezegd dat Hij na drie dagen en drie nachten zou opstaan. De
discipelen van Jezus hebben geconstateerd dat Jezus op de eerste dag van de week
was opgestaan. Op grond daarvan kan iedereen gemakkelijk berekenen dat
Jezus:
- op zaterdagavond na zonsondergang is opgestaan (dat is het begin van de
eerste dag van de week)
- en dus op woensdagmiddag is
gestorven en begraven
Maar waarom zegt bijna iedereen dan dat Jezus op vrijdag is gestorven, ondanks
dat Hij dan niet drie dagen en drie nachten in het graf was geweest? Omdat Jezus
op de dag vóór een sabbat gestorven is, terwijl ze uitgegaan zijn van de
wekelijkse sabbatdag van vrijdagavond tot zaterdagavond. Maar de Bijbel vermeldt
dat die sabbat een bijzondere sabbat was, namelijk de dag van het Pesachfeest,
en dat kan op verschillende dagen van de week zijn geweest. De dag vóór het
Pesachfeest (de voorbereidingsdag) was de dag dat Jezus stierf. Kijk maar naar
het volgende Bijbelgedeelte:
"De Joden dan, daar het Voorbereiding was en de lichamen niet
op sabbat aan het kruis mochten blijven - want de dag van die sabbat was groot -
vroegen Pilatus, dat hun benen gebroken en zij weggenomen zouden worden."
(Johannes 19:31, NBG1951)
Verheerlijkt lichaam met littekens
Bij zijn opstanding kreeg Jezus een verheerlijkt lichaam zonder enig gebrek,
maar wel met de littekens aan zijn handen, voeten en zijde. Die littekens zijn
uniek voor Jezus, want geen enkele gekruisigde overleefde ooit zijn eigen kruisiging.
Jezus
was op die manier herkenbaar voor zijn discipelen, toen Hij voor het eerst
verscheen aan al zijn discipelen toen
ze bij elkaar waren. Jezus zal altijd herkenbaar blijven door deze littekens, ook bij zijn wederkomst,
wanneer Hij aan het Joodse volk
zal verschijnen:
"Ik zal over het huis van David en over de inwoners van
Jeruzalem uitgieten de Geest der genade en der gebeden; zij zullen Hem
aanschouwen, die zij doorstoken hebben, en over Hem een rouwklacht aanheffen als
de rouwklacht over een enig kind ..." (Zacharia 12:10, NBG1951)
Ik denk dat Jezus op dat moment zijn littekens aan zijn volk Israël zal laten
zien als overtuigend bewijs dat Hij, de Messias, dezelfde persoon is als Jezus
van Nazaret die op aandringen van de Joodse leiders was gekruisigd.
En ik geloof ook dat kinderen van God de littekens van Jezus kunnen zien wanneer
ze Hem ontmoeten in de
hemel. Ze zullen vooral de meest
indrukwekkende sieraden van Jezus zijn.
Met zijn verheerlijkte lichaam was Jezus niet meer beperkt door ruimte en
tijd, zodat Hij moeiteloos uit zijn eigen grafdoeken kon stappen. Jezus kon dus ook het
graf verlaten, terwijl het graf afgesloten en verzegeld was en zonder dat de bewakers
daar iets van merkten.
Volgend onderwerp: 3.11.2. Bewakers bij het graf
