3.9.6. Levenseinde van Jezus

Dorst

"Hierna zei Jezus, omdat Hij wist dat nu alles volbracht was, opdat het Schriftwoord vervuld zou worden: Ik heb dorst! Er stond dan een kruik vol zure wijn en ze vulden een spons met zure wijn, omwikkelden die met hysop en brachten die aan Zijn mond." (Johannes 19:28-29, HSV2010)

Over gebeurtenis lezen we in enkele profetische Psalmen:

"Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, mijn tong kleeft aan mijn gehemelte ..." (Psalm 22:16, HSV2010)

"In mijn dorst hebben zij mij zure wijn laten drinken." (Psalm 69:22, HSV2010)

Het is volbracht

Jezus moet al die tijd al vreselijke dorst hebben gehad, zonder dat Hij om water had gevraagd. Waarom wilde Jezus nu wel iets drinken? Het antwoord laat zich raden: om Hem in staat te stellen de belangrijkste uitspraak te doen die Hij ooit tijdens zijn hele leven op aarde heeft uitgesproken. En die uitspraak bestond maar uit één woord (in het Aramees), de taal die Jezus sprak.

"Nadat Jezus ervan gedronken had zei hij: 'HET IS VOLBRACHT'! ..." (Johannes 19:30, NBV2004)

Dat ene woord betekende niet 'gelukkig is mijn lijden nu voorbij' maar 'Opdracht uitgevoerd!' en 'Nu is er voor de mensheid een weg gebaand naar het hart van God'! Dat ene woord deed het voorhangsel van de tempel scheuren om te illustreren dat de weg tot God geopend was. Dat ene woord deed de aarde beven. Met dit woord bevestigde Jezus de woorden die Hij de vorige dag in zijn gebed tegenover zijn Vader had uitgesproken:

"Ik heb op aarde uw grootheid getoond door het werk te volbrengen dat u mij opgedragen hebt." (Johannes 17:4, NBV2004)

"Nu kom ik naar u toe ..." (Johannes 17:13, NBV2004)

Jezus wist dat het nu tijd was om te sterven. Jezus bepaalde zelf het moment van zijn overlijden.

Jezus gaf zijn leven

"En Jezus riep met LUIDE stem: 'Vader, in uw handen leg ik mijn geest' ... " (Lucas 23:46, NBV2004)

Deze woorden komen we ook in Psalm 31:6 tegen. Jezus was klaar om naar huis te gaan. Is het je opgevallen Jezus weer 'Vader' zei in plaats van de afstandelijke woorden 'mijn God' die Hij uitsprak toen Hij zich door zijn Vader verlaten voelde. Jezus had geweigerd zijn leven te geven aan de machthebber van de duisternis. Hij legde nu zijn leven nadrukkelijk in de handen van zijn Vader. Jezus sprak die woorden expres LUID uit, zodat de omstanders het konden horen. Hier stierf niet een mislukte, miskende idealist. Hier stierf de Zoon van God, als een koning.

"... Hij boog zijn hoofd en gaf de geest." (Johannes 19:30, NBV2004)

Toen glipte de levenskracht weg uit Jezus' lichaam. En op datzelfde moment werd in de tempel het avond-pesachlam geslacht en geofferd...

Jezus stierf niet als slachtoffer van een Joodse samenzwering, maar uit vrije wil, zoals Hij eens had uitgelegd:

"Niemand neemt mijn leven, ik geef het zelf. Ik ben vrij om het te geven en om het weer terug te nemen - dat is de opdracht die ik van mijn Vader heb gekregen." (Johannes 10:18, NBV2004)

Jezus had standgehouden in zijn liefde en trouw voor zijn Vader. Zijn zelfopofferende liefde bleek zijn machtigste wapen te zijn in de geestelijke strijd om de troon van hemel en aarde. De satan had de beslissende tweestrijd om de troon van God definitief verloren.

"... Naar het lichaam werd hij gedood maar naar de geest tot leven gewekt." (1 Petrus 3:18, NBV2004)

Jezus stierf. En in dat ene moment, waarin tijd en eeuwigheid elkaar raakten, was Jezus weer thuis ... bij zijn Vader. Ik huiver om ook maar iets te durven zeggen over dat heilige, heilige ontmoetingsmoment.

Zie ook de volgende onderwerpen in hoofdstuk 'Kruis van Jezus':
- 'Jezus overwon de dood'
- 'Offer van Jezus'