|
Helpdesk Site info Zoeken Extra
|
3.7.23. Dochter van Jaïrus
Inhoud:
- Een vader vraagt Jezus om hulp
- Het geloof van Jaïrus wordt beproefd
- Ze is niet gestorven, maar ze slaapt
- Jezus brengt haar tot leven
Jezus heeft een twaalfjarige dochter van Jaïrus uit de dood opgewekt. Deze gebeurtenis is beschreven in Matteüs 9:18-26, Marcus 5:21-43 en Lucas 8:40-56 en is verweven met de genezing van een bloedvloeiende vrouw.
Zie meer over opwekkingen van doden in het algemeen in onderwerp 'Jezus wekte doden op'.
Een vader vraagt Jezus om hulp
"Daar kwam Jaïrus aan, één van de synagogebestuurders. Toen hij Jezus zag, wierp hij zich aan zijn voeten en smeekte Hem dringend: 'Mijn dochtertje is doodziek. Kom mee en leg haar de handen op, zodat ze gered wordt en in leven blijft.' " (Marcus 5:22-23, WV2012)
"... Hij wierp zich aan zijn voeten en smeekte Hem mee te gaan naar zijn huis, omdat zijn enig kind, een dochter van een jaar of twaalf, op sterven lag..." (Lucas 8:41-42, WV2012)
De vader van het meisje was niet zomaar iemand, maar één van de leidinggevenden in de Joodse gemeenschap in een stadje aan het meer van Galilea. De meeste Joodse leiders moesten niets van Jezus hebben, maar deze Jaïrus had wel vertrouwen in Hem. Als je enig kind op sterven ligt ga je anders naar de dingen kijken en dan is er maar één ding belangrijk: haar leven. Jaïrus hield van zijn dochter en noemde haar op een liefkozende manier zijn 'dochtertje'. Jaïrus wierp zich voor Jezus' voeten neer en daarmee gaf hij uiting aan zijn respect voor Jezus en aan de ernst van de situatie. Jezus besloot met de man mee te gaan.
"En Jezus stond op en volgde hem met Zijn discipelen." (Matteüs 9:19, HSV2010)
Het geloof van Jaïrus wordt beproefd
Maar het ging allemaal niet zo vlot als Jaïrus had gehoopt. Om te beginnen was het vreselijk druk in de stad.
"... Op weg daar naartoe raakte Jezus bekneld in de mensenmassa." (Lucas 8:42, WV2012)
Probeer je eens voor te stellen hoe Jaïrus zich voelde toen ze niet door konden lopen, terwijl elke minuut of misschien wel elke seconde telde. En tot overmaat van ramp kwam er ook nog een zieke vrouw naar Jezus toe die aan hevig bloedverlies leed en Jezus en nam daar alle tijd voor! Om gek te worden van spanning en ongeduld! Waarom had Jezus niet meer moeite gedaan om snel naar zijn huis te gaan. Hij was toch eerder bij Jezus gekomen dan die vrouw?
Terwijl Jezus nog in gesprek was met de bloedvloeiende vrouw die zojuist was genezen, kwam iemand Jaïrus melden dat zijn dochter gestorven was.
"Nog voor hij uitgesproken was, kwam er iemand uit het huis van Jaïrus tegen de leider van de synagoge zeggen: 'Uw dochter is gestorven. Val de Meester niet langer lastig.' " (Lucas 8:49, NBV2004)
Jezus voelde heel goed aan hoe gespannen Jaïrus moest zijn en dat het bericht over zijn dochter een mokerslag voor hem was. Onmiddellijk zei Jezus tegen Jaïrus:
"... Wees niet bevreesd, geloof alleen, en zij zal behouden worden." (Lucas 8:50, HSV2010)
"... Wees niet bang! Blijf geloven, want het meisje zal weer gezond worden." (Lucas 8:50, HB2008)
(Woorden als 'behouden' en 'gered' in de Bijbel gaan lang niet altijd over iemands zielenheil. Het gebruikte woord in de brontekst heeft een veel bredere betekenis. In dit geval is 'gezond worden' de juiste vertaling.)
Wanneer Jezus wonderen verrichtte daagde Hij de mensen steeds uit om te geloven in de kracht van God om wonderen te doen en om in Hem te geloven als de door God gezonden Mensenzoon. Maar hoe kun je geloven in een wonder als het al te laat lijkt te zijn voor een wonder? Het oponthoud onderweg was een onderdeel van Gods volmaakte plan om het geloof van Jaïrus te versterken! Voor jou en mij is dit een les om geduldig op God te blijven vertrouwen, ook als we zijn hulp dringend nodig hebben en we bang zijn dat God ons vergeet.
Ze is niet gestorven, maar ze slaapt
Eindelijk ging Jezus dan met Jaïrus mee naar zijn huis.
"Toen hij bij het huis kwam, stond hij niemand toe om met hem naar binnen te gaan behalve Petrus, Johannes en Jakobus, en de vader en moeder van het meisje. Alle aanwezigen waren aan het weeklagen en sloegen zich van verdriet op de borst. Hij zei: 'Houd op met klagen, want ze is niet gestorven maar slaapt.' Ze lachten hem uit, omdat ze wisten dat ze gestorven was." (Lucas 8:51-53, NBV2004)
Dat woord 'slapen' is geen verzachtende uitdrukking voor de dood, zoals wij het woord 'ontslapen' kennen. Op dat moment was het meisje kennelijk nog in de tussenwereld, het gebied in de geestelijke wereld waar mensen na hun sterven 'ontwaken' om enige tijd later naar hun bestemming te gaan. Het is in principe mogelijk om vanuit die tussenwereld terug te keren naar het lichaam op aarde. Ik denk niet dat Jezus iemand, die al de echte hemelse sfeer heeft geproefd, zou hebben teruggeroepen. Die overgang naar de aarde zou dan een ondraaglijke teleurstelling zijn. Jezus gebruikte het woord 'slapen' omdat het meisje in een toestand was waaruit ze kon worden teruggeroepen.
De weeklagende mensen lachten Jezus uit, vanuit onwetendheid en ongeloof. Jezus negeerde hen verder.
Jezus brengt haar tot leven
Samen met de beide ouders en drie discipelen ging Jezus naar de kamer waar het meisje lag opgebaard.
"... Maar hij stuurde hen (=de weeklagers) allemaal naar buiten en ging met de vader en moeder van het kind en de leerlingen die bij hem waren de kamer van het kind binnen. Hij pakte de hand van het kind vast en zei tegen haar: 'Talita koem!' In onze taal betekent dat: 'Meisje, ik zeg je, sta op!' " (Marcus 5:40-41, NBV2004)
"En haar geest keerde terug ..." (Lucas 8:55, NBG1951)
Vanuit de tussenwereld hoorde het meisje de woorden van Jezus, die in het Aramees (haar moedertaal) heel vertrouwelijk klonken. De geest van het meisje keerde terug vanuit de tussenwereld en verenigde zich weer met haar lichaam. Dat was een verbijsterend wonder en het hele verhaal eromheen maakt het tot iets heel bijzonders.
"... Hij gaf opdracht haar iets te eten te geven." (Lucas 8:55, NBV2004)
Jezus had bovendien oog voor details. Het meisje had waarschijnlijk een tijd geleden pas voor het laatst gegeten. Ze was wel weer tot leven gekomen, maar het was belangrijk dat ze weer zou aansterken.
"Haar ouders waren verbijsterd; hij gebood hun tegen niemand te zeggen wat er was gebeurd." (Lucas 8:56, NBV2004)
Gelukkig hebben ze het wel verteld aan de evangelisten die ervoor gezorgd hebben dat hun verhaal in onze Bijbel staat!
Volgend onderwerp: