4.3.4. Verbondsbelofte voor kinderen

 

- Kinderen in het koninkrijk van de hemel - De zegen van de verbondsrelatie met kinderen - Voor wie is Gods belofte? - Gaan kinderen van gelovige ouders naar de hemel wanneer ze sterven?

 

Wat is de plaats van kinderen van wedergeboren ouders in Gods koninkrijk? Dat is een belangrijke vraag bij het onderwerp 'doop'. De Bijbel geeft daar niet zo veel informatie over, maar voldoende om te weten dat ze mogen delen in de zegen van de relatie tussen God en hun ouders.

 

Kinderen in het koninkrijk van de hemel

Het Nieuwe Testament leert ons dat Jezus kinderen belangrijk vindt. Toen enkele volgelingen van Jezus eens met hun kinderen bij Hem wilden komen, werden ze door de twaalf discipelen ruw tegengehouden.

"Toen Jezus dat zag, werd Hij verontwaardigd: ‘Laat die kinderen bij Me komen, en houd hen niet tegen, want van zulke kinderen is het koninkrijk van God' ... Hij omarmde hen en zegende hen, terwijl Hij hun de handen oplegde." (Marcus 10:14-16, WV2012)

Daarmee zei Jezus niet dat deze kinderen waren toegetreden tot Gods koninkrijk in de volle betekenis van het woord. Maar wel dat Gods koninkrijk wijd open stond voor zulke kinderen en dat Jezus ook hen wilde zegenen. Belangrijk detail is dat de kinderen DOOR HUN OUDERS bij Jezus waren gebracht. Daarmee toonden deze ouders hun vertrouwen in Jezus.

In één van de brieven van de apostel Paulus kunnen we ook iets vinden over de verbondsrelatie bij kinderen:

"Want de ongelovige man is geheiligd door zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd door haar man. Anders waren immers uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig." (1 Korintiërs 7:14, HSV2010)

Hier lees ik dat een ongelovige man en kinderen (die nog te jong zijn om een geloofskeuze te maken) 'geheiligd' zijn vanwege een gelovige echtgenote en moeder. Dat betekent dat ze geen buitenstaanders zijn voor God, maar dat ze als het ware apart gezet zijn (dat is ook de betekenis van 'heilig') voor God. Ook uit dit Bijbelgedeelte kunnen we niet concluderen dat jonge kinderen gered of behouden zijn OMDAT hun ouders gelovigen zijn, want dat is niet Bijbels. Wel dat God de kinderen zegent omwille van tenminste één gelovige ouder. En ook dat God op dezelfde manier de ongelovige man zegent omwille van zijn gelovige vrouw.

Die gedachte dat God nakomelingen van gelovigen zegent komen we ook tegen in de tien geboden

"... als ze mij liefhebben en doen wat ik gebied, bewijs ik hun mijn liefde tot in het duizendste geslacht." (Exodus 20:6, NBV2004)

"... Ik, de Here, uw God ... die barmhartigheid doe aan duizenden van hen die Mij liefhebben en mijn geboden onderhouden." (Exodus 20:5-6, NBG1951)

De uitdrukking 'tot in het duizendste geslacht' heb ik altijd erg vreemd gevonden, omdat duizend geslachten waarschijnlijk veel meer is dan dat er ooit zullen zijn. Niet lang geleden heb ik een andere vertaling gehoord van dit Bijbelvers:

" ... bewijs ik (=God) mijn liefde aan hun families (of gezinnen)."

Dit komt me veel aannemelijker voor en sluit bovendien naadloos aan bij 1 Korintiërs 7:14 dat hiervoor is genoemd.

 

De zegen van de verbondsrelatie met kinderen

Uit dit alles blijkt dat de relatie die God heeft met kinderen van wedergeboren ouders het volgende inhoudt: dezelfde liefdevolle zegen en aandacht van God als voor hun ouders. Maar geen wedergeboorte, omdat daarbij de voorwaarde van persoonlijk geloof geldt. De doop op zich heeft geen geestelijke impact, leidt niet tot wedergeboorte en geeft ook geen garantie om naar de hemel te gaan, zoals door veel mensen wel wordt aangenomen.

De belangrijkste zegen die kinderen van gelovige ouders krijgen is naar mijn mening:

• dat ze van hun ouders een voorbeeld krijgen van een leven in verbondenheid met God
• dat hun ouders hen over Jezus vertellen en hen onderwijzen vanuit de Bijbel
• dat ze hen meenemen naar de kerk om meer over het christelijke geloof te leren
• dat God hen zegent omwille van hun ouders omdat ze opgroeien in een omgeving van Gods aanwezigheid

De praktijk bewijst dat deze zegen voor kinderen van wedergeboren ouders duidelijk werkt. Verreweg de meeste gelovigen zijn opgevoed door gelovige ouders. Andersom ook: verreweg de meeste ongelovige mensen zijn opgevoed door ongelovige ouders.

Sommige kinderen krijgen al op heel jonge leeftijd een persoonlijke relatie met God. Bij veel andere kinderen groeit er langzamerhand een beginnend geloof, gebaseerd op verstandelijke kennis en gevoelservaringen. Zo'n geloof is als het ware een lege huls die nog gevuld moet worden met nieuw leven dat ze ontvangen wanneer ze tot door bekering tot geloof komen.

 

Voor wie is Gods belofte?

De belofte van vergeving van zonden en het ontvangen van de Heilige Geest geldt voor iedereen die zich bekeert tot God door geloof in Jezus. Dit zei de apostel Petrus tegenover een menigte Joden op de eerste Pinksterdag.

"... Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen. Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die veraf zijn, zovelen als de Heere, onze God, ertoe roepen zal." (Handelingen 2:38-39, HSV2010)

Het woord voor 'kinderen' in de Griekse brontekst betekent overigens niet 'jonge kinderen' maar 'nakomelingen'. Je komt de woorden 'voor u is de belofte en voor uw kinderen' nogal eens tegen op doopvonten, waarbij het woord 'kinderen' op de kinderdoop lijkt te wijzen, maar dat klopt dus echt niet.

Dit Bijbelgedeelte laat ons zien dat de weg tot een persoonlijke relatie met God wijd open staat voor kinderen van gelovigen EN voor 'allen die ver weg zijn' dat wil zeggen: voor niet-Joden. De voorwaarden om die belofte te ontvangen zijn voor hun nakomelingen en voor niet-Joden dezelfde als voor de toehoorders van Petrus: geloof en bekering.

 

Gaan kinderen van gelovige ouders naar de hemel wanneer ze sterven?

Voorstanders van de kinderdoop gaan er van uit dat kinderen van gelovige ouders door geboorte in een christelijk gezin tot 'het verbond' zijn toegetreden. Zij geloven dat hun kinderen daardoor het eeuwige leven zullen ontvangen als zij op jonge leeftijd komen te overlijden. Omdat de leer van de kinderdoop in veel kerken zich daar nadrukkelijk over uitspreekt, ervaren gelovigen dat als iets heel wezenlijks en putten zij daar troost uit.

Maar het is een misvatting dat een doopbediening op zich de garantie geeft op eeuwig leven in het hiernamaals. Ook geloof ik dat jonge kinderen niet verantwoordelijk gehouden worden voor hun zonden totdat ze tot de 'jaren des onderscheids' zijn gekomen. Een soortgelijke overtuiging komen we ook bij Joodse gelovigen tegen.

Maar ik geloof tegelijk dat dit principe voor alle jonge kinderen geldt, dus ook voor kinderen van ongelovige ouders. En daarom geloof ik niet dat wanneer twee baby's kort na hun geboorte overlijden, één van gelovige en één van ongelovige ouders, dat de ene baby naar de hemel gaat en dat de andere in de hel terecht komt, om het maar heel cru te zeggen.

Zie ook de volgende onderwerpen:
- 'Geloof van thuis meegekregen?' in hoofdstuk 'Bekering en wedergeboorte'
- 'Zonde en schuld' in hoofdstuk 'Omgaan met zonden'

 Volgend onderwerp:  4.3.5. Volwassendoop en kinderen opdragen