Het meeste van dit onderwerp kan ook van toepassing zijn voor mensen die belijdenis doen in kerken waar de volwassendoop niet wordt bediend.
Wanneer mag je je laten dopen? Kort gezegd: wanneer je door bekering en wedergeboorte tot geloof bent gekomen. Want alleen dan kun je met recht een geloofsbelijdenis uitspreken. Maar de christelijke kerk heeft al heel vroeg ingezien dat het verstandig is voor bekeerlingen om ook een voorbereidingstijd van bezinning en Bijbels onderwijs mee te maken voordat ze gedoopt worden. Het doel hiervan is:
Daarom vind ik het in het algemeen niet aan te raden om de doop aan te vragen voor jongeren die de puberteit nog niet hebben doorlopen. Of het moet duidelijk uit de praktijk blijken dat hun geloof geworteld is in hun leven. Ook vind ik het een slecht idee wanneer tijdens een doopdienst een oproep wordt gedaan om zich spontaan te laten dopen. De kans is dan wel erg groot dat er mensen gedoopt worden op basis van een opwelling.
Waarom gaan man en vrouw (als ze verstandig zijn) niet onmiddellijk trouwen zodra ze liefde voor elkaar hebben opgevat? Omdat ze elkaar eerst goed willen leren kennen, totdat ze zeker weten dat ze elkaar levenslang trouw kunnen beloven. Ook is het goed te wachten totdat ze volwassen genoeg zijn om de verantwoordelijkheid aan te kunnen en de consequenties van hun trouwbelofte kunnen overzien. Een eed om voorgoed je leven met een ander te delen is immers geen kleinigheid! Zo is het bijna altijd verstandig als iemand zich niet direct na zijn bekering laat dopen, maar pas na een tijd van bezinning en Bijbels onderwijs. Te vaak zien we dat overenthousiaste dopelingen, die geen tijd hadden om te wachten, kort na hun doop terugvallen.
Aan de andere kant zijn er ook gelovigen die het onnodig lang uitstellen. Een wedergeboren gelovige moet vroeg leren om niet te treuzelen om de wil van zijn koning uit te voeren. Een goede stelregel is: je moet de mijlpalen van je leven altijd goed neerzetten. Wedergeboorte is de belangrijkste mijlpaal in je leven, waarbij het je als gelovige siert om zowel bedachtzaam als radicaal te zijn.
We zien iets van die radicaliteit bij Paulus, die na zijn bekering drie dagen niets at als onderdeel van zijn inkeerproces. Vervolgens liet hij zich EERST dopen en pas daarna ging hij weer eten (Handelingen 9:18-19). Een klein detail, maar toch een voorbeeld van hoe het moet: eerst aandacht geven aan de dingen van God en dan aan je eigen behoeften denken. Dit ging allemaal heel snel, maar zijn bekering was dan ook heel radicaal!
Bij de voorbereiding op de doop komt het vooral aan op een houding van toewijding aan God. Dan kunnen de volgende vragen je helpen om erover na te denken of je al klaar bent om de doop te ontvangen.