4.7.11. Gemeente als gezin

Inhoud:

- Gods familie
- Aardse en geestelijke familie
- Vaderlijke en moederlijke taken in Gods gezin
- Verschillende 'leeftijden' in Gods gezin
- Gezinsband
- Gemeente als thuisplek

---

Gods familie

 

In de Bijbel lezen we hoe God het Oude Verbond sloot met het volk Israël. Door geboorte als Israëliet werd men automatisch lid van Gods familie. In het Nieuwe Testament zien we een duidelijke omslag van een fysieke familie (het volk Israël) naar een geestelijke familie (de wereldwijde Gemeente, bestaande uit alle wedergeboren gelovigen uit de hele wereld). Toetreding tot Gods volk onder het Nieuwe Verbond vindt plaats via de weg van bekering en wedergeboorte. Zo word je een kind van God (Johannes 1:12) en op die manier treed je toe tot Gods familie, waarvan God de Vader is.

God is in geestelijke zin de Vader van christengelovigen en Jezus is in zekere zin de 'oudste broer' van christengelovigen (Johannes 20:17; Hebreeën 2:11). In Bijbelse tijden trad de oudste broer vaak op als het familiehoofd onder het gezag van de vader. De Bijbel noemt gelovigen broers en zussen van elkaar in geestelijke zin en in de meeste kerkelijke kringen is men gewend elkaar zo aan te spreken.

In Gods familie kunnen mensen ook in geestelijke zin kinderen krijgen. De apostel Paulus schreef aan de gelovigen in Korinte:

"... ik heb u in Christus Jezus door het evangelie verwekt." (1 Korintiërs 4:15, NBG1951)

Oudere, geestelijk volwassen gelovigen mogen als 'vaders en moeders' zijn voor jonge of pas bekeerde gelovigen (1 Timoteüs 5:1-2).

Aardse en geestelijke familie

 

Toen Jezus een toespraak hield tot het volk en iemand Hem zei dat zijn familieleden Hem wilden spreken liet Jezus de mensen weten dat in het koninkrijk van de hemel geestelijke relaties boven aardse relaties gaan:

"Hij (=Jezus) maakte een gebaar naar zijn leerlingen en zei: 'Zij zijn mijn moeder en mijn broers. Want ieder die de wil van mijn Vader in de hemel doet, is mijn broer en zuster en moeder.' " (Matteüs 12:49-50, NBV2004)

Als gelovigen worden we dan ook aangespoord om vooral zorg te dragen voor onze geloofsgenoten.

"Laten we dus, zolang we tijd hebben, goed zijn voor allen, maar vooral voor onze geloofsgenoten." (Galaten 6:10, WV2012)

Medechristenen zijn voor gelovigen de NAASTE familie geworden. Ik geloof dat ook later in de hemel de geestelijke familiebanden gewichtiger zullen zijn dan de aardse. Natuurlijk betekent dat niet dat we onze aardse familie daarom moeten verwaarlozen.

Veel mensen die tot een levend geloof in Jezus komen ervaren een zekere verwijdering ten opzichte van familieleden en vrienden, die dat niet hebben meegemaakt. Toch maken verreweg de meesten van hen mee dat ze daarna binnen Gods familie nieuwe vrienden en familieleden erbij krijgen.

Vaderlijke en moederlijke taken in Gods gezin

 

In een gewoon, compleet gezin heeft de vader de eindverantwoordelijkheid. Hij vertegenwoordigt het gezag en is verantwoordelijk voor het welzijn van het hele gezin. Het besturen van de gemeente zouden we een mannelijke taak kunnen noemen. Zie daarvoor een vorig onderwerp 'Leiderschap in de gemeente'.

Meestal zijn het vooral de moeders die binnen het gezin de meeste zorg en aandacht (kunnen) geven aan de kinderen en een luisterend oor zijn om te horen wat ze allemaal meemaken. Zo zouden we pastorale taken de wat meer moederlijke taken binnen Gods gezin kunnen noemen. Dat zijn bijvoorbeeld:

• het geven van de nodige aandacht voor gemeenteleden
• naast de ander staan bij lief en leed
• een luisterend oor hebben voor ouderen, zieken en mensen die het moeilijk hebben
• mensen helpen met problemen die raakvlakken hebben met het geloof

Zie ook onderwerp 'Roeping van man en vrouw' in onderwerp 'Karakter en geloof'.

Verschillende 'leeftijden' in Gods gezin

 

Welke zorg is nodig voor pasbekeerde gelovigen in Gods gezin? Zij hebben in de eerste plaats voedsel nodig en ontvangen dat op een manier die bij hun geestelijke ontwikkelingsniveau past.

"En verlang vurig, als pasgeboren kinderen, naar de zuivere melk van het Woord, opdat u daardoor mag opgroeien ..." (1 Petrus 2:2, HSV2010)

Jonge kinderen in een gewoon gezin gaan door een groeiproces en datzelfde geldt voor pas-gelovigen ook in geestelijke zin. De apostel Johannes zegt hier het volgende over:

"Kinderen, ik schrijf u dat uw zonden u vergeven zijn omwille van zijn naam.
Ik schrijf u, ouderen: u kent hem die er is vanaf het begin.
Ik schrijf u, jongeren: u hebt hem die het kwaad zelf is overwonnen." (1 Johannes 2:12-13, NBV2004)

1. Voor pas-gelovigen is het belangrijk dat ze een goed geloofsfundament hebben, dat is gebaseerd op Jezus en het Woord van God.
2. Jongvolwassenen en volwassenen moeten geoefend worden voor de geestelijke strijd en leren zelfstandig te overwinnen door de kracht van de Heilige Geest die in hen woont.
3. Ouderen worden aangespoord om te groeien in het kennen van God en in de dagelijkse omgang met Hem.

De plaatselijke gemeente is vooral een oefenplaats voor pas-gelovigen, net zo als het gezin ook die functie heeft voor kinderen. In een gezin leren kinderen met elkaar omgaan en dat gaat niet vanzelf. Iedere vader en moeder weet van de ruzies en meningsverschillen die hun kinderen met elkaar moeten uitvechten en dat ook doen. Het hoort er gewoon bij. Binnen een plaatselijke gemeente gaat het net zo. Volwassen gelovigen hebben geleerd tegen de satan en zijn rijk te strijden en niet tegen hun geloofsgenoten. Onvolwassen gelovigen hebben dit nog niet zo goed geleerd en maken eerder ruzie over bijzaken. Helaas komen conflicten binnen plaatselijke gemeenten vaker voor dan we als christenen willen toegeven.

Gezinsband

 

Binnen een gezin kunnen mooie dingen gebeuren, waar de kinderen hun leven lang goede herinneringen aan hebben. Dat zijn vaak de tijden dat de gezinsleden samen leuke dingen deden of door een moeilijke periode heen gingen en elkaar ondersteunden. Het samen meemaken van lief en leed is zo belangrijk om een hechte band met elkaar te krijgen.

"En als één lid lijdt, lijden alle leden mee. Als één lid eer ontvangt, verblijden alle leden zich mee." (1 Korintiërs 12:26, HSV2010)

Hetzelfde geldt voor de plaatselijke gemeente. Als je alleen maar 's zondags bij elkaar in de kerk zit om tegen elkaars achterhoofd aan te kijken, dan bouw je geen hechte gemeenschap op. Het is belangrijk om zowel serieuze als minder serieuze en praktische dingen met elkaar te doen.

Gemeente als thuisplek

 

Wat maakt een huis tot een thuis? Thuis is de plek:

• waar je altijd welkom bent
• waar je mag zijn wie je bent
• waar je van alles met elkaar doet
• waar je aandacht hebt voor elkaar
• waar je elkaar onder alle omstandigheden blijft accepteren

Het is belangrijk dat een plaatselijke gemeente ook net zo'n thuisplek is voor gelovigen. En ook daarvoor geldt dat liefde de belangrijkste factor is. Liefde maakt een kerkelijke gemeente tot een ware thuisplek.

Volgend onderwerp:

  4.7.12. Gemeente als leger