4.4.7. Geestelijke volwassenheid

Inhoud:

- Van geboorte tot volwassenheid
- Kenmerken van geestelijke volwassenheid
- Stadia van geestelijke volwassenheid
- Israël van Egypte tot Kanaän
- Gespreksvragen

---

Van geboorte tot volwassenheid

 

Als iemand is wedergeboren, is hij geestelijk gezien een baby die nog moet opgroeien tot een geestelijk volwassen persoon. Net als 'gewone' baby's zijn pas-gelovigen vaak nog onstandvastig en instabiel. Ze moeten als het ware nog leren lopen in hun geestelijk leven, leren wandelen met Jezus. Daarom moet het ons niet verbazen als ze zo nu en dan omvallen. De meesten van ons zijn als baby talloze malen op onze luier gevallen toen we probeerden te lopen, maar als we nu lichamelijk gezond zijn lopen we moeiteloos. Bij het normale christenleven hoort een soortgelijk groeiproces. Het kost de meeste mensen 15-20 jaar om volwassen te worden. Kunnen we dan verwachten dat een christen binnen zes maanden na zijn wedergeboorte een volwassen, gelovige is?

Veel pas wedergeboren gelovigen menen dat ze in één klap geestelijk volwassen zijn geworden omdat ze zo'n nieuw geloofsperspectief hebben gekregen. Ze kunnen de fout ingaan als ze zich gaan zich verheffen boven mensen die dat nog niet hebben meegemaakt of ze storten zich in allerlei christelijke activiteiten waar ze nog niet rijp voor zijn. Dan kunnen ze brokken maken en in hun enthousiasme hebben ze geen oog voor de schade die ze daarmee aanrichten. Maar dat hoort een beetje bij het opgroeien tot volwassenheid.

Toch moeten we ons realiseren dat zelfs de meest volwassen gelovige nog verre van volmaakt is. Ons leven op aarde is niet meer dan een stageperiode of een proefperiode. Wanneer we in de hemelse heerlijkheid terechtkomen zullen we pas echt beseffen hoe weinig we op aarde begrepen hebben van de onbegrensde mogelijkheden van een leven in verbondenheid met Jezus. Laat die gedachte ons maar nederig houden en tegelijk aansporen om meer van Jezus te verwachten en te volharden in het navolgen van onze Heer.

Kenmerken van geestelijke volwassenheid

 

Hier volgen enkele belangrijke en bekende verschillen tussen onvolwassen en volwassen gelovigen.

1. Niet op jezelf maar op Jezus gericht zijn
Een kind is vooral op zichzelf gericht, maar hij wordt pas volwassen als hij verantwoordelijkheden voor anderen kan en wil dragen. Op een vergelijkbare manier is een onvolwassen gelovige vooral vol van zijn zichzelf, zijn pas verworven kennis, zijn zegeningen en ervaringen. Een volwassen gelovige is vol van Jezus.

2. Overwinnend geloofsleven
Een tweede kenmerk van jonge kinderen is dat ze sterk afhankelijk zijn van hun ouders of verzorgers. Ze zijn nog niet zelfstandig. Wanneer ze lichamelijk en psychisch gezond zijn en een goede opvoeding hebben gehad zullen ze na een aantal jaren zelfstandig in het leven kunnen staan. Zo is het ook met onvolwassen gelovigen. Bij tegenslagen of beproevingen kunnen ze niet tot geestelijke overwinning komen. Als er problemen zijn in hun kerkelijke gemeente zakt hun persoonlijke geloofsleven ook in elkaar. Ze hebben grote moeite om anderen te vergeven die hen iets hebben aangedaan. Ze houden liever zelf de touwtjes van hun leven in handen dan dat ze die aan God overgeven. Zodra je als gelovige in staat bent om met Gods hulp te overwinnen in zulke situaties, begint je geestelijke volwassenheid er aan te komen.

3. Vruchtdragen
God heeft de mensen zo ontworpen dat ze pas op min of meer volwassen leeftijd vruchtbaar zijn zodat ze nageslacht kunnen verwekken. Hetzelfde principe geldt voor het geestelijke leven. Een pas bekeerde gelovige heeft meestal nog niet geleerd om 'uit de geest' te leven en probeert God voor een deel te dienen vanuit zijn eigen enthousiasme en zijn eigen kracht. Pas wanneer je geleerd hebt om in afhankelijkheid van God te handelen zodat de Heilige Geest door je heen kan werken, ontstaan geestelijke vruchten. Dan zal er steeds minder van jezelf en steeds meer van Jezus in je leven te zien zijn.

Stadia van geestelijke volwassenheid

 

De apostel Johannes heeft geschreven over de verschillende fasen in de geestelijke ontwikkeling:

"Ik schrijf u, lieve kinderen, want de zonden zijn u vergeven om wille van Zijn naam. Ik schrijf u, vaders, omdat u Hem kent Die er vanaf het begin is. Ik schrijf u, jonge mannen, omdat u de boze hebt overwonnen." (1 Johannes 2:12-13, HSV2010)

1. Voor 'kinderen' in het geloof, pas wedergeboren gelovigen, is het van belang om goed te leren wat die wedergeboorte inhoudt, want daarin ligt je identiteit als christen.
2. 'Jonge mannen' in het geloof worden gekenmerkt doordat ze overwinningen hebben geboekt over de leugens die op hen afkomen en de verleidingen van hun oude natuur, en doordat ze standvastig zijn gebleven onder beproevingen.
3. 'Vaders' in het geloof zijn de volwassen gelovigen, voor wie Jezus belangrijker is dan al het andere.

Israël van Egypte tot Kanaän

 

Het volk Israël heeft veertig jaar in de woestijn rondgedoold op doortocht naar het beloofde land. Die periode zouden we de kindertijd van hun geloofsleven kunnen noemen. De Israëlieten waren op een onvolwassen manier alleen met zichzelf bezig, gingen slecht om met moeilijke omstandigheden en waren geregeld opstandig tegenover God. Typisch een onvolwassen stadium.

De volwassenheid kwam eraan toen ze Kanaän binnenkwamen en moesten strijden tegen hun vijanden. Door geloof in Gods kracht en hulp veroverden ze het hele land. Dat was overwinningsleven. In de woestijn zorgde God steeds VOOR hen, zoals ouders voor hun onvolwassen kinderen zorgen. In Kanaän kon God ook DOOR hen werken. En dat was het grote verschil.

Volgend onderwerp:

  4.4.8. Leven in de rust van Jezus