4.5.4. Komst van de Heilige Geest

 

Inhoud: - Wekenfeest - Wind - Vlammen - Vervulling met de Heilige Geest - Gespreksvragen

 

 

Wekenfeest

Op de eerste dag van de week, tien dagen na Jezus' hemelvaart, werd het Wekenfeest gevierd. Dat was een oogstfeest waarbij de 'eerstelingen' van de oogst aan God werden geofferd. Het was ook een Joodse traditie geworden om bij die gelegenheid de wetgeving op de berg Sinaï te gedenken. Dat was de dag dag God een verbond had gesloten met het volk Israël. Veel Joden kwamen dan uit allerlei omringende landen naar Jeruzalem om het Wekenfeest te vieren. De volgelingen van Jezus gingen niet naar de tempel, waar de meeste mensen zich verzamelden, maar verbleven in een huis, ergens in Jeruzalem.

En toen gebeurde het:

"Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten ..." (Handelingen 2:2-3, NBV2004)

Deze verschijnselen (wind en vlammen) hadden natuurlijk een diepere betekenis.

 

Wind

Jezus had eens tegen Nikodemus gezegd dat de Heilige Geest is te vergelijken met de wind: je kunt Hem niet zien, maar wel het effect van zijn aanwezigheid waarnemen.

"De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is." (Johannes 3:8, NBV2004)

Hier was het geluid van een gierende stormwind, dat niet alleen in het huis, maar in de hele omtrek te horen was. De kracht van de windvlaag duidt op de immense kracht van Gods Geest. Geen vernietigende kracht, maar een verfrissende en vernieuwende kracht die mensen in beweging zet.

 

Vlammen

Jaren geleden had Johannes de Doper de volgende profetie uitgesproken waarin hij de Heilige Geest en het begrip 'vuur' in één adem noemde. Op de eerste Pinksterdag was er een zichtbare manifestatie van vuur:

"... Hij (=Jezus) zal jullie dopen met de heilige Geest en met vuur; hij houdt de wan in zijn hand om de dorsvloer te reinigen, het graan zal hij bijeenbrengen in zijn schuur en het kaf in onblusbaar vuur verbranden." (Lucas 3:16-17, NBV2004)

Het vuur is hierin een beeld van zuivering en reiniging. De Heilige Geest is namelijk vooral ... heilig. Dat willen mensen nog wel eens vergeten. De Heilige Geest en onheilige mensenlevens kunnen niet samengaan.

Ook in Openbaring 4 lezen we over de Heilige Geest als een vuur. In zijn hemelvisioen zag de apostel Johannes het volgende:

"... Voor de troon brandden zeven vurige fakkels; dat zijn de zeven geesten van God." (Openbaring 4:5, NBV2004)

Opvallend is dat de Heilige Geest niet als één fakkel wordt afgebeeld. De zeven fakkels symboliseren dat de Heilige Geest op veel verschillende plaatsen werkt, bijvoorbeeld in de harten van alle wedergeboren gelovigen. De Heilige Geest is dus als een vuur en zet mensen in vuur en vlam om met grote toewijding hun Heer te volgen. Zoals een vuur zich kan verspreiden, zo heeft het evangelie zich als een lopend vuurtje verspreid over de hele wereld. Op de eerste Pinksterdag verspreidden de zichtbare vlammen zich van de ene persoon naar de andere. De Heilige Geest verbindt de mensen met elkaar en de mensen met God.

 

Vervulling met de Heilige Geest

"... en allen werden vervuld van de heilige Geest ..." (Handelingen 2:4, NBV2004)

Toen de apostelen en de andere aanwezigen in het huis dit meemaakten wisten ze het direct: dit is het wat Jezus had beloofd. Het was juist op deze dag van het Wekenfeest dat ze terugdachten aan de verschijning van God op de berg Sinaï, waarbij Gods aanwezigheid werd begeleid door indrukwekkende geluiden en vuur. Nee, er was geen twijfel mogelijk: Dit was waar ze met zijn allen tien dagen lang naar hadden uitgezien. God was neergedaald om voorgoed door de Heilige Geest in hun harten te komen wonen. Wat een feest!

Hoe reageerden de apostelen op deze enorme gebeurtenis? Ze zeiden niet tegen elkaar: "Wat heerlijk om zo'n fijne geestelijke ervaring mee te maken." Ze waren niet vol van hun ervaring, maar vol van Jezus. Vol zijn van de Heilige Geest en vol zijn van Jezus hoort bij elkaar. Daarom konden de apostelen ook niet anders dan vertellen over wat GOD allemaal had gedaan.

De komst van de Heilige Geest was een duidelijk waarneembaar verschijnsel: innerlijk waarneembaar voor de personen die de belofte hadden ontvangen en de uitwerking ervan was zichtbaar voor hun omgeving.

"Hij is door God verheven, zit aan zijn rechterhand, en heeft van de Vader de heilige Geest, die ons beloofd is, ontvangen. Die Geest heeft hij op ons doen neerdalen, en dat is wat u ziet en hoort." (Handelingen 2:33, NBV2004)

En dat is nog steeds zo. Ook vandaag zijn geestvervulde christenen het beste bewijs voor de mensen om hen heen dat Jezus leeft.

Zie ook onderwerp 'Vervulling met de Heilige Geest' in dit hoofdstuk.

 Volgend onderwerp:  4.5.5. Duizenden komen tot bekering