|
Start Inhoud Zoekmogelijkheden
|
5.5.11. Zonden belijden
|
- Blijf niet zitten met onbeleden zonden |
Blijf niet zitten met onbeleden zonden
Als je blijft rondlopen met een schuldig geweten kun je daardoor veel schade oplopen. Het blijft een zieke plek in je innerlijk, die ongemerkt kan groeien tot een innerlijk gezwel, dat op onverwachte momenten tot een uitbarsting kan komen. Sommigen worden er onrustig of geprikkeld van, anderen worden bang dat anderen er achter komen. In één van de Psalmen schrijft David hierover in dichterlijke bewoordingen:
"Gelukkig als de HEER zijn schuld niet telt, als in zijn geest geen spoor van bedrog is. Zolang ik zweeg, teerden mijn botten weg, kreunend leed ik, de hele dag. Zwaar drukte uw hand op mij, dag en nacht, mijn kracht smolt weg als in de zomerhitte." (Psalm 32:2-4, NBV2004)
Noodzaak van zonden belijden
Zonden belijden is noodzakelijk om vergeving te ontvangen. Berouw of spijt zijn niet voldoende. Je moet ermee naar God gaan die heeft beloofd je zonden te vergeven, met een beroep op het feit dat Jezus eenmaal al je zonden op het kruis heeft gedragen en de straf ervoor heeft gedragen.
"Wie niet voor zijn zonden uitkomt, kent geen voorspoed, maar wie ze belijdt en zijn leven betert, kan rekenen op liefde en genade." (Spreuken 28:13, HB2008)
Bij je wedergeboorte vindt rechtvaardigmaking ofwel vergeving in het groot plaats. Daardoor verander je van identiteit: van zondaar tot gerechtvaardigde. Als je na je wedergeboorte zondigt blijf je de identiteit van een gerechtvaardigde houden, maar er is elke keer een soort vervolgbekering nodig als je gezondigd hebt:
"Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid." (1 Johannes 1:9, HSV2010)
Wat houdt zonden belijden in?
Het woord voor 'belijden' in de Griekse brontekst betekent: naspreken, hetzelfde zeggen ofwel zeggen wat er gebeurd is. Als je gezondigd hebt, zeg dan aan God wat je verkeerd hebt gedaan.
Vertel God dus duidelijk wat je fout gedaan hebt. Verschuil je niet achter algemeenheden zo van "Heer wilt u al mijn zonden vergeven. Amen." Zonden moeten bij de naam genoemd worden. Zoek ook geen uitvluchten, verschuil je niet achter excuses of verzachtende omstandigheden en probeer jezelf niet te rechtvaardigen. Zonde is zonde.
Nee, vertel eerlijk en onomwonden wat je verkeerd hebt gedaan, zo duidelijk mogelijk. Zeg bijvoorbeeld: "Heer, ik heb vandaag kwaadgesproken over mijn collega, terwijl het nergens voor nodig was. Wat was dat lelijk van me!" Je mag daarna gewoon op vergeving rekenen. Je hebt vast wel eens in gebeden de volgende uitspraken gehoord:
- Wilt U alle zonden vergeven die ik vandaag in onwetendheid heb gedaan.
- Wilt U alle zonden vergeven die ik misschien heb gedaan.
- Wilt U alle zonden vergeven die ik vandaag heb gedaan.
Zulke gebeden geven je misschien een vroom gevoel, maar het zijn geen zondebelijdenissen omdat ze veel te vaag zijn. God kan naar mijn mening niets doen met onbewuste zonden of zonden die je misschien wel of misschien niet hebt gedaan, en die je niet kunt benoemen. Je kunt deze gebeden niet gebruiken om jezelf in te dekken. Schuld belijden voor God bestaat niet uit het opzeggen van formules, maar uit het opnoemen van je zonden vanuit een houding van oprecht schuldbesef. Door je zonden uit te spreken erken je dat je schuldig bent tegenover God. En daar gaat het om. Maar je hoeft het ook niet te overdrijven, door te denken dat je elk woord of alles wat je doet tot in de kleinste details aan God moet belijden.
De beste en de meest natuurlijke manier is om je zonden te belijden zodra je beseft dat je iets verkeerds hebt gedaan. Hoe dichter je bij God leeft, hoe scherper je geweten werkt. Het is belangrijk om steeds open te staan voor de stem van de Heilige Geest in je geweten. Ook kun je regelmatig vragen of Hij je eventuele onbeleden zonden te binnen brengt. Als Hij dat doet, kun je die bij het kruis brengen en daar laten.
"Mijn God, doorgrond mij, kijk in mijn hart, onderzoek mij, peil mijn gedachten. Dreig ik van u af te dwalen, breng mij dan terug op de weg naar u." (Psalm 139:23-24, GNB1996)
Davids schuldbelijdenis
Koning David had ernstig gezondigd. Hij had overspel bedreven met Batseba, de vrouw van zijn buurman Uria. Vervolgens had hij haar man bij oorlogshandelingen de dood in gejaagd om Batseba tot vrouw te kunnen nemen (2 Samuel 11). Nadat God hem op zijn zonde had gewezen, toonde hij diep berouw (2 Samuel 12). In Psalm 51 vertolkte hij zijn gedachten en gevoelens als volgt:
"Wees mij genadig, o God, naar uw goedertierenheid, delg mijn overtredingen uit naar uw grote barmhartigheid, was mij geheel van mijn ongerechtigheid, reinig mij van mijn zonde. Want ik ken mijn overtredingen, mijn zonde staat bestendig vóór mij. Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, en gedaan wat kwaad is in uw ogen ... Schep mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een vaste geest, verwerp mij niet van uw aangezicht, en neem uw Heilige Geest niet van mij; hergeef mij de blijdschap over uw heil (=zegen), en laat een gewillige geest mij schragen." (Psalm 51:3-14, NBG1951)
Uit dit Bijbelgedeelte kunnen wij heel wat van David leren:
- David was zich bewust van wat hij verkeerd had gedaan. De zonde drukte als een zware last op hem.
- David besefte dat de relatie met God ernstig verstoord was door zijn zonden, want hij merkte dat Gods Geest van hem geweken leek te zijn.
- David besefte dat die relatie met God koste wat kost hersteld moest worden.
- David noemde zijn zonden tegenover mensen bovenal ook zonden tegenover God.
- David toonde oprecht berouw en innerlijke gebrokenheid.
- David deed terecht een beroep op Gods vergevingsgezindheid.
- David besefte dat hij ook daarna afhankelijk zou zijn van de ondersteunende aanwezigheid van God, om niet meer zulke zonden te doen.
Zonden belijden is niet altijd gemakkelijk
Echte schuldbelijdenis is niet gemakkelijk. Schuldbelijdenissen, die gemakkelijk over je lippen komen, gaan meestal niet zo diep. Het kan veel moeite en strijd kosten om vast gewortelde zonden op tafel te durven leggen, omdat je ze diep in je hart niet graag wilt opgeven. Vooral als je terugdeinst voor de consequenties van het afleggen van die zonden. Belijden van zonden houdt immers ook in dat je ernstig voorneemt om je gedrag overeenkomstig te veranderen.
Misschien moet je het wel goedmaken met iemand en dat kan gezichtsverlies betekenen. Misschien is het wel heel vernederend om daadwerkelijk te breken met je zonden. Het kan ook zijn dat je wel schaamt voor je zonden, maar diep in je hart dezelfde zonde de volgende keer weer wilt doen. Wil je de prijs betalen om echt rein te worden voor God?