6.5.13. Vraaggebeden
God weet wat je nodig hebt
God weet wat je nodig hebt, nog voordat je op het idee
komt Hem erom te vragen:
"... Jullie Vader weet immers wat jullie nodig hebben, nog vóór
jullie het hem vragen." (Matteüs 6:8, NBV2004)
God kent ook de wensen of verlangens van je hart en wil je
hartenwensen graag vervullen. Zoals ouders vaak aan hun kinderen geven waar ze
behoefte hebben zonder dat zij daar eerst om hoeven te vragen, zo gaat God ook
om met mensen die Hem op zijn beloften vertrouwen. Laten we nooit te gering denken
over Gods verlangen om je te overladen met al het
goede. Maar tegelijk weet God wat goed en wat niet goed voor je is, en God geeft
je niet wat NIET goed voor je is. Wees daar maar blij om, want anders zouden
zulke gebedsverhoringen alleen maar schadelijk voor je zijn.
Mensen die hun vreugde bij God hebben gevonden, hebben geleerd op Hem te
vertrouwen voor hun dagelijkse behoeften.
"Vraag je dus niet bezorgd af: 'Wat zullen we eten?' of: 'Wat
zullen we drinken?' of: 'Waarmee zullen we ons kleden?' - dat zijn allemaal
dingen die de heidenen najagen. Jullie hemelse Vader weet wel dat jullie dat
alles nodig hebben. Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn
gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden."
(Matteüs 6:31-33, NBV2004)
Als je erop gericht bent om te doen wat God wil en te leven volgens zijn
heilzame leefregels, laat je daarmee zien dat je Hem vertrouwt om je alles te
geven wat je nodig hebt.
Is het nodig om overal om te vragen?
Als God beloofd heeft je te geven wat je nodig hebt en zelfs de verlangens
van je hart vervult, is het dan nog nodig dat je Hem daar steeds om vraagt?
Laten we de verschillende opties eens op een rijtje
zetten:
- Je vraagt God nergens om en vertrouwt dat Hij
je ongevraagd geeft wat je nodig hebt.
Je bent God dankbaar omdat Hij zo goed voor je is en je wil niet gaan zeuren
bij God om alles wat je nog meer wil hebben. Vertrouwen en dankbaarheid zijn
heel goede uitgangspunten. Bidden zonder dankbaarheid en vertrouwen heeft geen
waarde. Maar deze houding kan leiden tot
onverschilligheid tegenover Gods beloften en zegeningen, terwijl de Bijbel je
juist aanspoort je daar naar uit te strekken. Jezus heeft ons toch uitgedaagd om
te vragen?.
- Je vraagt telkens weer de zelfde soort dingen aan God,
ook al heeft Hij ze nadrukkelijk
toegezegd.
Bijvoorbeeld: "Vader wilt U vandaag bij me zijn, me beschermen, helpen en zegenen
bij alles wat ik doe?" Is dit een houding van geloof in Gods hulp en zegen?
Denk je dat God je niet helpt en zegent behalve als je er om vraagt? En als
je het eens vergeet, doet God het dan niet voor je omdat je bent tekortgeschoten
in je gebeden? Deze routinematige manier van bidden komt bij mij nogal plichtmatig
over. Ook vraag ik me af of zo'n gebed een uiting van geloof is.
Dit wil ik
verduidelijken met een voorbeeld. Als een moeder haar dochtertje beloofd heeft
haar elke dag van school op te halen, dan gaat ze toch niet elke ochtend
vragen: "Haalt u me vandaag weer op uit school?" Als ze dat zou doen zou de
moeder vermoeden dat ze haar niet vertrouwt of dat ze met een ander probleem
rondloopt.
Maar Jezus heeft ons toch aangespoord om te vragen? Dat is waar,
maar Jezus heeft ons niet aangespoord om te vragen wat we al hebben ontvangen!
- Je bedankt God voor zijn beloften en vertrouwt Hem voor
de vervulling van die beloften.
Bijvoorbeeld: "Vader, dank U dat U altijd bij me bent, me beschermt, helpt en me
al zoveel hebt gegeven. Ook bij alles wat ik vandaag te doen heb." Dit is
geloofstaal en geloofsvertrouwen is de belangrijkste voorwaarde voor het
ontvangen van Gods zegen en hulp. Het is heel belangrijk om Gods beloften te
kennen en erop te vertrouwen dat Hij die altijd zal nakomen op zijn tijd en op
zijn manier. Het is goed om dat ook regelmatig tegen God te zeggen, om daarmee
je geloofsvertrouwen uit te spreken.
- Je bedankt God voor zijn beloften en
vraagt Hem om bepaalde beloften waar te maken.
Deze gebedshouding gaat een stap verder dan de vorige. Hier is
niet alleen een houding van geloofsvertrouwen, maar ook dat je je uitstrekt naar het
daadwerkelijk ontvangen van Gods hulp en voorzienigheid die je op dat moment
extra hard nodig hebt. Deze manier van vragen is niet
routinematig, het is geen bidden om vage algemeenheden, maar
is toegespitst op actuele dingen die je bezig houden. Dit vind ik persoonlijk het
beste uitgangspunt bij het bidden voor jezelf. Je stelt concrete hulpvragen en
je ziet uit naar verhoring. Dat helpt om je uit te strekken
naar meer van God en te groeien in
geloofsvertrouwen.
Hoe meer geloofservaring je hebt, hoe vaker je persoonlijk hebt ervaren dat
God je daadwerkelijk leidt, beschermt, zegent en helpt, hoe eerder je geneigd
bent om uit te gaan van vertrouwen in Gods voortdurende ondersteuning. Dan
bedank je God eerder voor zijn beloften en voor zijn trouw dan dat je er steeds
om vraagt. En dan heb je meer tijd over om voor andere mensen te bidden.
Daarnaast krijgen alle gelovigen te maken met situaties waar je niet zo goed
raad mee weet, met uitdagingen
waar je extra inzicht voor nodig hebt, voor acute gevaren of problemen waarbij
je beseft dat je het niet redt zonder ondersteuning van God. Dat zijn bij
uitstek situaties waarin je om Gods hulp, voorzienigheid of aandacht vraagt, en
zo nodig BLIJFT vragen. Juist dat zijn de omstandigheden voor concrete
vraaggebeden voor jou persoonlijk. Daarover gaan enkele volgende onderwerpen van dit hoofdstuk.
Gespreksvragen
- In hoeverre ga je andere dingen aan God vragen wanneer je beseft dat God
het beste weet wat wel of niet goed voor je is?
- Welke van de vier genoemde opties komt het dichtst bij jouw manier van
bidden?
- Welke van de vier genoemde opties zou je meer willen toepassen in je
gebeden?