|
Start Inhoud Zoekmogelijkheden
|
6.5.34. Gebed van Jabes
|
- Wie was Jabes? |
In het Oude Testament staat een opmerkelijk gebed, verscholen in een aantal hoofdstukken die door de meeste Bijbellezers worden overgeslagen, omdat er alleen maar geslachtsregisters in voorkomen. Maar zo hier en daar, tussen al die namen vind je een stukje tekst. Het gebed van Jabes is voor veel gelovigen een zegenrijk Bijbelgedeelte geworden dat hun gebedsleven op een verrassende manier heeft verrijkt.
Wie was Jabes?
De Bijbel vertelt ons in enkele woorden over deze persoon:
"... Zijn moeder had hem Jabes genoemd, ‘want,’ zei ze, ‘ik heb hem in pijn gebaard.’ " (1 Kronieken 4:9, NBV2004)
Uit het feit dat alleen zijn moeder wordt genoemd en dat zijn vader niet voorkomt in het geslachtsregister kunnen we opmaken dat er geen vader voor hem was. Hij groeide dus op in een eenoudergezin en in die tijd betekende dat bittere armoede en een ellendig bestaan. De moeilijke bevalling was vast niet de enige reden waarom zijn moeder hem zo'n rare naam had gegeven met zo'n negatieve betekenis: 'iemand die ellende veroorzaakt'. De jongen was geboren met een ellendige achtergrond en dat beloofde in haar ogen weinig hoop voor zijn toekomst. Je zult maar zo heten! Het kan haast niet anders of Jabes groeide op als een jongen met een laag zelfbeeld en weinig of geen toekomstperspectief.
En uitgerekend deze Jabes zocht vanuit zijn ellendige omstandigheden de hulp van de God van Israël, waarvan gezegd werd dat Hij in het verleden geweldige dingen had gedaan. En dat bracht een keerpunt in zijn leven.
Krachtig gebed
We gaan nu kijken naar het gebed van Jabes, dat bekend staat als een voorbeeld van een goed gebed om zegeningen. Het was een krachtig, gelovig gebed:
"Jabes nu riep de God van Israël aan met de woorden: Wil mij toch overvloedig zegenen en mijn gebied vergroten; laat uw hand met mij zijn; weer van mij het kwade, zodat mij geen smart treft! En God schonk wat hij had gevraagd." (1 Kronieken 4:10, NBG1951)
Nu moeten we er steeds om denken dat Gods manier van zegenen onder het Oude Verbond anders was dan onder het Nieuwe Verbond, anders zouden we tot verkeerde conclusies kunnen komen.
- Onder het Oude Verbond ligt de nadruk op tastbare zegeningen, zoals voorspoed, vruchtbaarheid, veiligheid, overwinning op vijandige volken. Dit alles beloofde God als het volk Israël zich aan Gods richtlijnen hield.
- Onder het Nieuwe Verbond ligt de nadruk op geestelijke zegeningen, zoals nieuw leven, vergeving, vrede, vreugde, overwinning over de invloeden van de satan. Daarnaast geeft God ook tastbare zegeningen, voor zover die passen binnen Gods plannen op het geestelijke vlak.
1. Overvloedige zegen
"... Wil mij toch overvloedig zegenen ..." (1 Kronieken 4:10, NBG1951)
Jabes begon met een beroep te doen op Gods onbeperkte rijkdom en goedheid die God beschikbaar heeft voor zijn mensen. Hij vroeg niet zozeer om rijkdom, macht of aanzien, maar liet de aard van de zegeningen aan God over, in afhankelijkheid en vertrouwen dat God weet wat goed voor hem is. Ook geloofde hij terecht dat God overvloedig WIL zegenen. Dat doet denken aan de volgende woorden van Jezus:
"... Ik ben gekomen om te zorgen dat zij leven hebben, leven in overvloed." (Johannes 10:10, GNB1996)
Jabes vroeg om overvloedig gezegend te worden. Misschien ben je geneigd om God uit een soort bescheidenheid alleen kleine dingen te vragen. Daar is op zich niets mis mee, want ook kleine dingen hebben Gods aandacht en kunnen soms heel waardevol zijn. Toch eer je God als je Hem ook om grote dingen durft te vragen. Stel dat onze koning je zou willen belonen voor iets goeds wat je hebt gedaan en zou vragen welk geschenk je van hem zou willen ontvangen. Als je dan om een zakje pinda's zou vragen, zou dat een grote belediging voor hem zijn. Alsof je zou denken dat hij te arm of te krenterig is om meer te geven. Maar Jabes erkende Gods grootheid en eerde Hem juist door om overvloed te vragen. Dat moet God gewaardeerd hebben want ... Jabes kreeg het.
Jezus zei: "vraag maar", maar veel gelovigen vinden het onbehoorlijk om dat ook te doen of ze voelen zich beter bij een geloofsleven zonder fratsen. Maar Jakobus zegt tegen zulke 'bescheiden' gelovigen:
"... U hebt niets, omdat u niet bidt." (Jakobus 4:2, WV2012)
Zo, daar kunnen ze het dan mee doen. Vergeet nooit dat het in Gods aard ligt om mensen overvloedig te willen zegenen, maar het lijkt alsof mensen niet door God gezegend WILLEN worden. Ze schrapen liever hun eigen zegeningen bij elkaar en zijn dan verbaasd dat die zegeningen hun niet zo gelukkig maken als ze gehoopt hadden.
De zegeningen die God beloofd heeft worden niet automatisch naar je toegezonden. Als gelovige word je aangespoord om je ernaar uit te strekken, als teken van geloof in je Schepper en Vader. Gods voorraad zegeningen is onbeperkt en zijn bereidheid om overvloedig te zegenen is ook onbeperkt. Niet God, maar gelovigen beperken de mate waarin zijn zegeningen naar hen toekomen.
"... En God schonk wat hij had gevraagd." (1 Kronieken 4:10, NBG1951)
Zie ook hoofdstuk 'Gelukkig leven'.
2. Gebiedsvergroting
"... en mijn gebied vergroten ..." (1 Kronieken 4:10, NBG1951)
Ongetwijfeld bedoelde Jabes niet dat hij van God verwachtte dat hij er een smal strookje land bij zou krijgen, maar een forse uitbreiding van zijn grondgebied. In nieuwtestamentische zin zou je in navolging van Jabes bijvoorbeeld kunnen bidden om:
- meer kinderen om voor te mogen zorgen
- meer mogelijkheden om het evangelie uit te dragen
- meer kansen om andere mensen te zegenen en te dienen
- meer verantwoordelijkheden om anderen te leiden of te dienen of bepaalde taken uit te voeren
De meeste mensen vinden dat hun leven al vol genoeg is. En moet je dan om meer bidden? Is dat niet vragen om problemen? Jabes geloofde dat God hem niet alleen nieuwe mogelijkheden gaf om zijn gebied uit te breiden, maar ook dat God hem ook zou helpen om er goed mee om te kunnen gaan. Sommige mensen denken klein van God, anderen denken groot van God.
God wil je een gebiedsuitbreiding geven door:
- God beter te leren kennen
- meer zicht op Gods bedoelingen met je leven te krijgen
- toenemende werkzaamheid ervaren van de Heilige Geest in je leven
- door God gegeven gaven en bekwaamheden te leren gebruiken om een zegen voor anderen te zijn
Jabes wilde met God en voor God leven. Hij wist dat God de bron was van levensgeluk en wilde zoveel mogelijk putten uit die levensbron. En gelijk had hij!
3. Gods hulp
"... laat uw hand met mij zijn ..." (1 Kronieken 4:10, NBG1951)
Dit is een verklaring van afhankelijkheid. God vindt het prima dat je taken op je neemt die te groot voor je zijn, zodat je zijn hulp gaat zoeken, De combinatie van Gods kracht in menselijke zwakheid is en blijft de winnende formule voor elke gelovige.
"Niet dat wij vanuit onszelf zo bekwaam zijn dat we dit als ons eigen werk kunnen beschouwen; onze bekwaamheid danken we aan God." (2 Korintiërs 3:5, NBV2004)
"En de Heer was met hen, en een groot aantal mensen kwam tot geloof en keerde zich tot de Heer." (Handelingen 11:21, GNB1996)
Het patroon dat we tot nu toe ontdekt hebben in de verhoring van het gebed van Jabes is: (1) meer zegen (2) meer ruimte (3) meer kracht en hulp van God. God zoekt geen geestelijke krachtpatsers maar trouwe mensen die Hem vertrouwen.
"... En God schonk wat hij had gevraagd." (1 Kronieken 4:10, NBG1951)
Zie ook onderwerp 'Bidden om hulp bij uitdagingen' in dit hoofdstuk.
4. Verlossing van het kwade
"... weer van mij het kwade, zodat mij geen smart treft! ..." (1 Kronieken 4:10, NBG1951)
Dit laatste deel van het gebed van Jabes is naar mijn mening geen gebed om bewaring voor moeilijkheden, maar zoiets als: "Heer, bescherm mij voor de pijn en het verdriet dat de zonde met zich meebrengt. Waarschuw me dan alstublieft als ik dreig te zondigen."
Door je zonden wordt je leven verzwakt en wordt je de doorwerking van Gods zegen en hulp belemmerd. Als je gezegend wilt worden behoor je zelf een discipline te onderhouden om rein en heilig te leven. Daarbij heb je Gods kracht nodig om weerbaar te zijn, bijvoorbeeld tegenover zondige verleidingen. We komen dan in de buurt van het gebed uit het Onder Vader: 'leid mij niet in verzoeking'. Heb je God wel eens gevraagd om alertheid bij verleidingen of om te waarschuwen als je bewust of onbewust te dicht bij verleidingen komt? Daar gaat het om. Dat houdt natuurlijk verschillende dingen in:
- een eigen verantwoordelijkheid om uit de buurt van zondige verleidingen te blijven
- een besef van eigen onvermogen om verleidingen te weerstaan, vooral onder verzwakkende omstandigheden
- een biddend opzien naar God om bovennatuurlijke hulp om 'nee' te zeggen tegen verleidingen
Juist door deze waakzame gebedshouding kan Gods zegen als het ware worden veiliggesteld.
5. Gebedsverhoring
"... God gaf hem wat hij gevraagd had." (1 Kronieken 4:10, NBV2004)
Dat zegt genoeg.
Gespreksvragen
- Zou Jabes blij zijn geweest met de naam die zijn moeder hem gegeven had? Waarom wel of waarom niet? Welke invloed zou die naam hebben gehad op zijn zelfbeeld?
- Door welke levenshouding was Jabes zo bijzonder?
- Wat zegt dit gebed over het geloofsvertrouwen en de verwachtingen van Jabes?
- Was Jabes niet al te vrijmoedig om God zoveel overvloed te vragen terwijl hij uit zo'n onaanzienlijk gezin kwam?
- Vind je het wel gepast om God om veel overvloed te vragen? Zo ja, aan welke soort van overvloed denk je dan?
- Zou jij ook kunnen vragen of God jouw gebied wil vergroten? Wat zou je daar dan concreet mee bedoelen? Of vind je het een ongepast gebed alsof je ontevreden zou zijn met wat je hebt?
- Welke vorm van hulp zou Jabes van God verwacht hebben?
- Hoe zou je zelf 'weer mij van het kwade' in je eigen woorden en omstandigheden kunnen vragen aan God?
- Zijn er verder nog aansporingen voor je eigen manier van bidden waartoe Jabes je geïnspireerd heeft?