7.2.10. Overwinning in de geestelijke strijd
Vertrouwen op Gods hulp en kracht
Bij de innerlijke strijd kunnen we pas tot overwinning komen
als we ons bewust zijn van onze
eigen zwakheid. Hetzelfde
principe geldt voor de geestelijke strijd naar buiten. We zien het bijvoorbeeld
geïllustreerd in het verhaal van David en Goliat: de zwakke, kwetsbare David
tegenover de schijnbaar onoverwinnelijke reus (1 Samuel 17).
Deze geschiedenis laat zien dat een zwak mens samen met de
almachtige God de winnende combinatie is, waar geen satansmacht tegenop kan.
Door de hele kerkgeschiedenis heen zien we hetzelfde principe: eenvoudige,
zwakke mensen, die zich door God hebben laten gebruiken, waardoor heel
bijzondere dingen zijn gebeurd.
In de geestelijke strijdvoering kunnen we rekenen op daadwerkelijke hulp
van Gods kant:
Overwinning beloofd
Hoewel Jezus ALLE eer toekomt voor de overwinning in de geestelijke
oorlog, speelt de Gemeente ook een cruciale rol in de eindoverwinning.
Als soldaten in het heilsleger van Jezus hebben zij een belangrijk aandeel
in de strijd en in de kracht van Jezus zullen ze de overwinning behalen.
Paulus schreef hierover:
"En de God van de vrede zal de satan spoedig
onder uw voeten (=die van de gelovigen) verpletteren ..."
(Romeinen 16:20, HSV2010)
Als je deze tekst voor het eerst tot je laat doordringen, kun je je ogen niet
geloven. Je bent misschien gewend aan de gedachte dat Jezus de overwinnaar is en dat wij
als gelovigen passief achter Hem aan sloffen. Dat laatste is een leugen uit de
hel die helaas door veel gelovigen wordt geloofd. We zijn wel afhankelijk, maar
tegelijk ook soldaten in het leger van koning Jezus, de grote overwinnaar. Na de
eindoverwinning zal Jezus niet als enige op het overwinnaarpodium staan. Er
zullen gelovigen naast Hem staan die ervoor gekozen hebben om geen
passieve kerkbankvullers te zijn, maar mensen die tot het einde toe met
Hem hebben meegestreden. Zul jij daar bij zijn?
Geestelijke strijd volhouden
Het winnen van een oorlog vergt een lange adem. Met de geestelijke oorlog is
het niet anders. We moeten het niet te snel opgeven wanneer we tegenslag ondervinden. De
satan
heeft op
Golgota wel de belangrijkste slag verloren, maar hij heeft nog heel wat vuurkracht
over en kan nog veel weerstand bieden. Maar hij is 'gemakkelijk' te verslaan door
christengelovigen die in de naam van Jezus de strijd aanbinden.
In de geestelijke strijdvoering is het niet alleen maar overwinning wat de
klok slaat. We zullen de geestelijke oorlog wel winnen (dat staat vast!), maar niet elk gevecht.
Er is tegenstand van buiten, vanwege de satan, demonische machten, en mensen die
zich daardoor laten leiden. Ook is er tegenstand van binnen uit, vanwege de
verdeeldheid onder christenen. Bovendien hebben veel
actieve werkers in Gods koninkrijk te kampen met tegenslagen, moeiten,
overbelasting, ziekten en tegenwerking, waardoor ze tot op het bot worden
beproefd. Soms is de strijd buitengewoon hard en zijn de kosten voor het dienen
van koning Jezus erg hoog. Strijden en lijden gaan vaak hand in hand. Paulus
waarschuwde Timoteüs er al voor:
"Lijd met de anderen als een goed soldaat
van Christus Jezus."
(2 Timoteüs 2:3, NBG1951)
Het lijden waar Paulus op doelt houdt onder andere het volgende in voor een
soldaat en dus ook in figuurlijke zin voor geestelijke
strijders:
- ontberingen en ongemak
- risico's
- spanningen
- offers
- verwondingen
Gedeeltelijke overwinning
In Rechters 1:19-36 lezen we dat de Israëlieten bij de verovering van het beloofde
land hele stukken
grondgebied oversloegen. Op een gegeven moment vonden ze dat
ze genoeg land hadden om er een leuk boerderijtje neer te zetten. En dus stopten
ze met vechten. Enkele voorbeelden:
"... maar het lukte (Juda) niet om de bewoners van de laagvlakte
te verdrijven, want die beschikten over ijzeren strijdwagens." (Rechters
1:19, NBV2004)
"Maar de Jebusieten in Jeruzalem werden door de stam
Benjamin niet verdreven ..." (Rechters 1:21, NBV2004)
"De stam Manasse heeft zich niet meester gemaakt van Bet-San
en Taänach en de omliggende dorpen Ze verdreven ook de inwoners van Dor, Jibleam
en Megiddo en de omliggende dorpen niet; in dit gebied handhaafden de
Kanaänieten zich." (Rechters 1:27, NBV2004)
"De Aserieten vestigden zich te midden van de Kanaänieten
die er woonden en verdreven hen niet." (Rechters 1:32, NBV2004)
"De stam Dan werd door de Amorieten teruggedrongen tot in
het bergland ..." (Rechters 1:34, NBV2004)
God had het volk Israël opgedragen ALLE inwoners van het land te doden om
vermenging met de overgebleven heidenen te voorkomen. Dit was uitermate belangrijk
want de vijanden, die ze in hun midden overlieten, zouden hen
later verleiden tot de meest gruwelijke, zondige gewoonten. Daardoor zouden ze weer in de
slavernij van de zonde terechtkomen. Het Bijbelboek Rechters is een trieste
opsomming van vallen en opstaan, van oorlog en ellende die niet nodig was
geweest. Wat kunnen we hieruit leren? We moeten
onze zelfzuchtige begeerten en
wereldse invloeden grondig uit ons leven uitbannen en er niets
van overlaten, anders worden we later toch weer onderuit gehaald. Radicaal zijn is de
boodschap. Doorgaan, totdat alle grondgebied veroverd is!
De eindstreep behalen
"... laten ook wij ... afleggen alle last en de zonde, die
ons zo gemakkelijk verstrikt.
En laten wij met volharding
de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op
Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof ..." (Hebreeën 12:1-2, HSV2010)
In de Bijbel zien we diverse keren dat een atletiekwedstrijd als voorbeeld
wordt gebruikt voor het volharden in geloof. Het gaat daarbij niet om de honderd
meter, maar om de marathon. Geen sprintje dus, maar een levenslange
hardloopwedstrijd. De grote uitdaging is om bij de finishlijn te komen.
Iemand heeft eens uitgerekend dat van de honderd meest
bekende Bijbelfiguren maar één op de drie de eindstreep heeft gehaald. Dit
noem ik even om ongegrond optimisme de grond in te boren. Want ... zal jij het
halen? Of kom je halverwege in de bezemwagen terecht zoals zoveel anderen?
Niet voor niets zei Jezus meerdere malen:
"Maar wie volhardt tot het einde, die zal behouden worden."
(Matteüs 10:22; Matteüs 24:13, NBG1951)
Het behouden worden betekent in dit verband: de
toegang tot
Gods koninkrijk aan het einde van het aardse leven.
Voorbeelden van overwinnaars
In Hebreeën 11 vinden we een lijst met bekende Bijbelfiguren die tot de
overwinnaars worden gerekend:
- Abel zette zijn hart erop om God goede offers te brengen (vers 4).
- Henoch wandelde tot het einde van zijn leven met God (vers 5-6).
- Noach bouwde de ark in opdracht van God en hij maakte hem af (vers 7).
- Abraham gehoorzaamde Gods opdrachten en bleef als allochtoon in het land Kanaän
wonen zonder een vaste woonplaats te verwerven (vers 8-10). Hij was zelfs bereid
zijn zoon Isaak aan God te offeren (vers 17-19).
- Sara geloofde God dat zij op hoge leeftijd een zoon
ter wereld zou brengen (vers 11-12).
- Isaak geloofde in God en gaf Gods zegen door aan zijn zonen (vers 20).
- Jakob heeft het geloof in God behouden en aan zijn zonen Gods zegen
doorgegeven (vers 21).
- Jozef geloofde God dat Hij de nakomelingen van Jakob terug zou brengen
naar het land Kanaän (vers 22).
- De ouders van Mozes geloofden God voor een wonder en door een wonder is
Mozes in leven gebleven (vers 23).
- Mozes heeft zijn voorrechten aan het Egyptische hof opgegeven en heeft
onder Gods leiding het volk Israël uit Egypte gevoerd (vers 24-29).
Door het geloof in God hebben ze tot het einde van hun leven vastgehouden aan
Gods beloften, ook al zijn die beloften niet altijd tijdens hun leven vervuld.
Voorbeelden van afhakers
Er zijn gelovigen die zelden of nooit de overwinning behalen
in de geestelijke strijd.
Hier volgen een paar voorbeelden van mogelijke achtergronden of oorzaken:
- Ze kiezen voor de gemakkelijkste weg die hen zelf het beste uitkomt.
- Het koninkrijk van God is niet de
eerste prioriteit in hun leven, maar een
bijzaak.
- Ze leven niet volgens de levenswet
van Gods koninkrijk.
- Ze veronachtzamen hun kerkelijke samenkomsten.
- Ze hebben onvoldoende
geloofsdiscipline in hun leven.
Dit zijn allemaal voorbeelden van gebrek aan echte
toewijding aan Jezus.
In de Bijbel lezen we veel voorbeelden van mensen die niet de eindstreep
hebben behaald, zoals:
- De meeste Israëlieten bereikten het beloofde land niet na de woestijnreis
uit Egypte vanwege hun ongeloof en opstandigheid tegenover God.
- Het koningschap van Saul mislukte vanwege zijn gedeeltelijke
gehoorzaamheid bij het uitvoeren van Gods opdrachten.
- Koning Salomo verviel in zonde doordat hij zich ging neerbuigen voor de
afgoden van zijn vele vrouwen.
- Diverse koningen van Israël en Juda begonnen goed, maar vervielen later
in zonde.
- Judas heeft Jezus op het laatst afgewezen en
verraden omdat Hij niet aan
zijn verwachtingen voldeed.
- De gelovige Demas heeft de apostel Paulus verlaten omdat hij koos voor een wereldse
levensstijl.
Volgend onderwerp:
7.2.12. Israëls nederlaag door ongeloof
