|
Start Inhoud Zoekmogelijkheden
|
7.2.10. Overwinning in de geestelijke strijd
|
- Vertrouwen op Gods hulp en kracht |
Vertrouwen op Gods hulp en kracht
Bij de innerlijke strijd kunnen we pas tot overwinning komen als we ons bewust zijn van onze eigen zwakheid. Hetzelfde principe geldt voor de geestelijke strijd naar buiten. We zien het bijvoorbeeld geïllustreerd in het verhaal van David en Goliat: de zwakke, kwetsbare David tegenover de schijnbaar onoverwinnelijke reus (1 Samuel 17). Deze geschiedenis laat zien dat een zwak mens samen met de almachtige God de winnende combinatie is, waar geen satansmacht tegenop kan. Door de hele kerkgeschiedenis heen zien we hetzelfde principe: eenvoudige, zwakke mensen, die zich door God hebben laten gebruiken, waardoor heel bijzondere dingen zijn gebeurd.
In de geestelijke strijdvoering kunnen we rekenen op daadwerkelijke hulp van Gods kant:
- Jezus zelf, die de aanvoerder is van de hemelse machten
- kracht van de Heilige Geest
- zeer krachtige engelen die ons daadwerkelijk beschermen, strijd voeren of wonderen uitvoeren
Overwinning beloofd
Hoewel Jezus ALLE eer toekomt voor de overwinning in de geestelijke oorlog, speelt de Gemeente ook een cruciale rol in de eindoverwinning. Als soldaten in het heilsleger van Jezus hebben zij een belangrijk aandeel in de strijd en in de kracht van Jezus zullen ze de overwinning behalen. Paulus schreef hierover:
"En de God van de vrede zal de satan spoedig onder uw voeten (=die van de gelovigen) verpletteren ..." (Romeinen 16:20, HSV2010)
Als je deze tekst voor het eerst tot je laat doordringen, kun je je ogen niet geloven. Je bent misschien gewend aan de gedachte dat Jezus de overwinnaar is en dat wij als gelovigen passief achter Hem aan sloffen. Dat laatste is een leugen uit de hel die helaas door veel gelovigen wordt geloofd. We zijn wel afhankelijk, maar tegelijk ook soldaten in het leger van koning Jezus, de grote overwinnaar. Na de eindoverwinning zal Jezus niet als enige op het overwinnaarpodium staan. Er zullen gelovigen naast Hem staan die ervoor gekozen hebben om geen passieve kerkbankvullers te zijn, maar mensen die tot het einde toe met Hem hebben meegestreden. Zul jij daar bij zijn?
Geestelijke strijd volhouden
Het winnen van een oorlog vergt een lange adem. Met de geestelijke oorlog is het niet anders. We moeten het niet te snel opgeven wanneer we tegenslag ondervinden. De satan heeft op Golgota wel de belangrijkste slag verloren, maar hij heeft nog heel wat vuurkracht over en kan nog veel weerstand bieden. Maar hij is 'gemakkelijk' te verslaan door christengelovigen die in de naam van Jezus de strijd aanbinden.
In de geestelijke strijdvoering is het niet alleen maar overwinning wat de klok slaat. We zullen de geestelijke oorlog wel winnen (dat staat vast!), maar niet elk gevecht. Er is tegenstand van buiten, vanwege de satan, demonische machten, en mensen die zich daardoor laten leiden. Ook is er tegenstand van binnen uit, vanwege de verdeeldheid onder christenen. Bovendien hebben veel actieve werkers in Gods koninkrijk te kampen met tegenslagen, moeiten, overbelasting, ziekten en tegenwerking, waardoor ze tot op het bot worden beproefd. Soms is de strijd buitengewoon hard en zijn de kosten voor het dienen van koning Jezus erg hoog. Strijden en lijden gaan vaak hand in hand. Paulus waarschuwde Timoteüs er al voor:
"Lijd met de anderen als een goed soldaat van Christus Jezus." (2 Timoteüs 2:3, NBG1951)
Het lijden waar Paulus op doelt houdt onder andere het volgende in voor een soldaat en dus ook in figuurlijke zin voor geestelijke strijders:
- ontberingen en ongemak
- risico's
- spanningen
- offers
- verwondingen
Gedeeltelijke overwinning
In Rechters 1:19-36 lezen we dat de Israëlieten bij de verovering van het beloofde land hele stukken grondgebied oversloegen. Op een gegeven moment vonden ze dat ze genoeg land hadden om er een leuk boerderijtje neer te zetten. En dus stopten ze met vechten. Enkele voorbeelden:
"... maar het lukte (Juda) niet om de bewoners van de laagvlakte te verdrijven, want die beschikten over ijzeren strijdwagens." (Rechters 1:19, NBV2004)
"Maar de Jebusieten in Jeruzalem werden door de stam Benjamin niet verdreven ..." (Rechters 1:21, NBV2004)
"De stam Manasse heeft zich niet meester gemaakt van Bet-San en Taänach en de omliggende dorpen Ze verdreven ook de inwoners van Dor, Jibleam en Megiddo en de omliggende dorpen niet; in dit gebied handhaafden de Kanaänieten zich." (Rechters 1:27, NBV2004)
"De Aserieten vestigden zich te midden van de Kanaänieten die er woonden en verdreven hen niet." (Rechters 1:32, NBV2004)
"De stam Dan werd door de Amorieten teruggedrongen tot in het bergland ..." (Rechters 1:34, NBV2004)
God had het volk Israël opgedragen ALLE inwoners van het land te doden om vermenging met de overgebleven heidenen te voorkomen. Dit was uitermate belangrijk want de vijanden, die ze in hun midden overlieten, zouden hen later verleiden tot de meest gruwelijke, zondige gewoonten. Daardoor zouden ze weer in de slavernij van de zonde terechtkomen. Het Bijbelboek Rechters is een trieste opsomming van vallen en opstaan, van oorlog en ellende die niet nodig was geweest. Wat kunnen we hieruit leren? We moeten onze zelfzuchtige begeerten en wereldse invloeden grondig uit ons leven uitbannen en er niets van overlaten, anders worden we later toch weer onderuit gehaald. Radicaal zijn is de boodschap. Doorgaan, totdat alle grondgebied veroverd is!
De eindstreep behalen
"... laten ook wij ... afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof ..." (Hebreeën 12:1-2, HSV2010)
In de Bijbel zien we diverse keren dat een atletiekwedstrijd als voorbeeld wordt gebruikt voor het volharden in geloof. Het gaat daarbij niet om de honderd meter, maar om de marathon. Geen sprintje dus, maar een levenslange hardloopwedstrijd. De grote uitdaging is om bij de finishlijn te komen. Iemand heeft eens uitgerekend dat van de honderd meest bekende Bijbelfiguren maar één op de drie de eindstreep heeft gehaald. Dit noem ik even om ongegrond optimisme de grond in te boren. Want ... zal jij het halen? Of kom je halverwege in de bezemwagen terecht zoals zoveel anderen? Niet voor niets zei Jezus meerdere malen:
"Maar wie volhardt tot het einde, die zal behouden worden." (Matteüs 10:22; Matteüs 24:13, NBG1951)
Het behouden worden betekent in dit verband: de toegang tot Gods koninkrijk aan het einde van het aardse leven.
Voorbeelden van overwinnaars
In Hebreeën 11 vinden we een lijst met bekende Bijbelfiguren die tot de overwinnaars worden gerekend:
- Abel zette zijn hart erop om God goede offers te brengen (vers 4).
- Henoch wandelde tot het einde van zijn leven met God (vers 5-6).
- Noach bouwde de ark in opdracht van God en hij maakte hem af (vers 7).
- Abraham gehoorzaamde Gods opdrachten en bleef als allochtoon in het land Kanaän wonen zonder een vaste woonplaats te verwerven (vers 8-10). Hij was zelfs bereid zijn zoon Isaak aan God te offeren (vers 17-19).
- Sara geloofde God dat zij op hoge leeftijd een zoon ter wereld zou brengen (vers 11-12).
- Isaak geloofde in God en gaf Gods zegen door aan zijn zonen (vers 20).
- Jakob heeft het geloof in God behouden en aan zijn zonen Gods zegen doorgegeven (vers 21).
- Jozef geloofde God dat Hij de nakomelingen van Jakob terug zou brengen naar het land Kanaän (vers 22).
- De ouders van Mozes geloofden God voor een wonder en door een wonder is Mozes in leven gebleven (vers 23).
- Mozes heeft zijn voorrechten aan het Egyptische hof opgegeven en heeft onder Gods leiding het volk Israël uit Egypte gevoerd (vers 24-29).
Door het geloof in God hebben ze tot het einde van hun leven vastgehouden aan Gods beloften, ook al zijn die beloften niet altijd tijdens hun leven vervuld.
Voorbeelden van afhakers
Er zijn gelovigen die zelden of nooit de overwinning behalen in de geestelijke strijd. Hier volgen een paar voorbeelden van mogelijke achtergronden of oorzaken:
- Ze kiezen voor de gemakkelijkste weg die hen zelf het beste uitkomt.
- Het koninkrijk van God is niet de eerste prioriteit in hun leven, maar een bijzaak.
- Ze leven niet volgens de levenswet van Gods koninkrijk.
- Ze veronachtzamen hun kerkelijke samenkomsten.
- Ze hebben onvoldoende geloofsdiscipline in hun leven.
Dit zijn allemaal voorbeelden van gebrek aan echte toewijding aan Jezus. In de Bijbel lezen we veel voorbeelden van mensen die niet de eindstreep hebben behaald, zoals:
- De meeste Israëlieten bereikten het beloofde land niet na de woestijnreis uit Egypte vanwege hun ongeloof en opstandigheid tegenover God.
- Het koningschap van Saul mislukte vanwege zijn gedeeltelijke gehoorzaamheid bij het uitvoeren van Gods opdrachten.
- Koning Salomo verviel in zonde doordat hij zich ging neerbuigen voor de afgoden van zijn vele vrouwen.
- Diverse koningen van Israël en Juda begonnen goed, maar vervielen later in zonde.
- Judas heeft Jezus op het laatst afgewezen en verraden omdat Hij niet aan zijn verwachtingen voldeed.
- De gelovige Demas heeft de apostel Paulus verlaten omdat hij koos voor een wereldse levensstijl.