|
Start Inhoud Zoekmogelijkheden
|
7.1.6. Wilsovergave
|
- Jezus' overgave aan de Vader |
Naast een besef van afhankelijkheid is er ook een wilsbesluit nodig om de eigen wil te onderwerpen aan die van Jezus en dat is niet altijd gemakkelijk. Zoiets kost soms veel innerlijke strijd. Deze strijd ligt in het verlengde van de innerlijke strijd die nodig was om tot bekering te komen.
Jezus' overgave aan de Vader
Jezus heeft zichzelf geofferd aan de Vader (Efeziërs 5:1-2) en dat was een keus, een daad van volkomen overgave. Daar ging een enorme worsteling aan vooraf tussen de wil van Jezus en de wil van de Vader, die plaatsvond in de olijfgaard Getsemane. Jezus deed een beroep op Gods almacht en creativiteit om met een alternatief plan te komen, maar dat was er niet. Uiteindelijk gaf Jezus zichzelf over aan de Vader en sprak die bekende woorden:
"... laat niet wat ik wil, maar wat u wilt gebeuren." (Lucas 22:42, NBV2004)
Dat waren geen woorden van slappe lijdelijkheid, zo van 'vooruit dan maar, tegen U kan ik toch niet op'. Het waren woorden van grote kracht en zelfoverwinning.
"Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden." (Hebreeën 5:8, HSV2010)
Dit was ook een leerproces voor Jezus, dat lang van tevoren was begonnen met zijn bereidheid om Gods weg te gaan. God de Vader had Jezus niet gedwongen om zichzelf op te offeren, Jezus deed het als een daad van liefdevolle toewijding en respect voor zijn Vader:
"Toen zei Ik: Zie Ik kom - in de boekrol is over Mij geschreven - om Uw wil te doen, o God." (Hebreeën 10:7, HSV2010)
Voor ons is het heel bemoedigend om te lezen hoezeer Jezus heeft geworsteld met geloofsovergave. Daarin is Hij naast ons komen staan, die het ook vaak zo moeilijk vinden om te willen doen wat God wil. Jezus heeft eerst zichzelf overwonnen en Hij staat vandaag naast jou en mij om ons te helpen overwinnen!
Vrijwillige overgave
Het woord 'overgave' doet vooral denken aan slaafse onderwerping aan iemand die sterker of machtiger is dan jijzelf. Een afgedwongen overgave dus. De wilsovergave van de christen is heel iets anders: een vrijwillige overgave uit liefde. Christengelovigen worden uitgenodigd om in navolging van Jezus ook die houding van liefdevolle toewijding te laten zien in hun leven. Het is geen verplichting, maar een aansporing en een uitdaging. Hoeveel is het navolgen van Jezus je waard?
"Broeders en zusters, omdat God zo goed voor ons is, roep ik u op, uzelf aan te bieden als een levende en heilige offergave die hij graag aanvaardt. Dat is úw ware eredienst." (Romeinen 12:1, GNB1996)
Zie ook onderwerp 'Nieuwtestamentische offers' in hoofdstuk 'Zegenende liefde'.
Betaal de prijs
Overgave aan God ligt in het verlengde van afhankelijkheid van God. Afhankelijkheid is een grondhouding van waaruit je leeft, terwijl overgave een bewuste keuze is in een bepaalde situatie. Het kost vaak veel strijd om tot overgave aan God te komen. Maar als je zo ver bent, dan leer je dat God je vertrouwen dubbel en dwars waard is!
Overgave aan de Heer is geen riskante stap waardoor je in een vacuüm van onzekerheid terechtkomt. Het is het verstandigste en veiligste wat je ooit kunt doen. In het centrum van een wervelstorm heerst absolute stilte. Op dezelfde manier is er geen veiliger plaats dan in het centrum van Gods wil te zijn.
Veel innerlijke strijd om de overgave van je wil heeft ermee te maken dat je vasthoudt aan allerlei rechten: recht op geluk, recht op een eerlijke behandeling, recht op aandacht en zorg van anderen, enzovoort. De prijs betalen bij wilsovergave is ook: afstand doen van je vermeende rechten, zoals Jezus afstand had gedaan van al zijn rechten als Zoon van God toen Hij de weg naar het kruis insloeg.
"Hij heeft zijn grootheid opgegeven door de gestalte van een slaaf te aanvaarden en aan mensen gelijk te worden. Hij leefde als een mens en hij vernederde zich door gehoorzaam te worden tot in de dood, de dood aan een kruis." (Filippenzen 2:7-8, GNB1996)
Gelijkenis van de graankorrel
Een belangrijk Bijbels principe is de levenswet van de graankorrel. Jezus zei:
"... als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht." (Johannes 12:24, NBV2004)
Jezus heeft uitgelegd dat het geheim van het leven ligt in de bereidheid om te willen sterven. Een graankorrel kan pas tot zijn doel komen en groeien tot een korenaar om uiteindelijk vrucht te dragen als de korrel in de grond wordt gestopt en de korrel daar als het ware sterft. Het heeft alles te maken met het sterven aan je eigen verlangens, plannen en doelstellingen en je wil helemaal overgeven aan God, zodat het leven van God zich in en door je heen kan openbaren.
Zie ook onderwerp 'Graankorrel' in hoofdstukken 'Gelijkenissen van Jezus'.
Wonderbaarlijke spijziging
In het Nieuwe Testament lezen we een voorval dat een mooie illustratie is van dit principe. Jezus voorzag eens een grote menigte mensen op een bovennatuurlijke manier van voedsel. Jezus liet dit voedsel niet 'uit het niets' verschijnen maar deed iets met wat Hem door de mensen werd aangereikt.
"Er is hier wel een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen - maar wat hebben we daaraan voor zo veel mensen?" (Johannes 6:9, NBV2004)
God kan wonderen verrichten met wat onvolmaakte mensen aan de volmaakte God geven. Anderen worden erdoor gezegend en God wordt erdoor verheerlijkt. En dat alles begint met een overgegeven wil. Jezus nam het brood van de jongen en brak het. Dat is in dit verband een belangrijk aspect. Onze wil moet eerst verbroken worden, klein worden voor God en aan Hem overgegeven, en dan kan God ons pas gebruiken om een zegen te verspreiden.
Zie ook onderwerp 'Wonderbaarlijke spijziging' in hoofdstuk 'Wonderen van Jezus'.