|
Start Inhoud Zoekmogelijkheden
|
7.5.14. Roeping
|
- Roeping van God |
We gaan het nu hebben over een bijzondere vorm van Gods leiding, namelijk de roeping voor een levenstaak in de dienst van God.
Roeping van God
Als we het hebben over roeping, moeten we beginnen bij degene die roept, en dat is God. Het is een bijzonder voorrecht als God je uitkiest om een bepaalde taak uit te voeren. Veel Bijbelgedeelten, die over uitverkiezing tot behoud lijken te gaan, hebben in werkelijkheid betrekking op roeping voor een bepaalde taak of om te worden tot de persoon die God van je wil maken.
Zo heeft God bijvoorbeeld Jakob al vóór zijn geboorte boven zijn iets oudere tweelingbroer Esau verkozen om stamvader van zijn volk Israël te worden. Daarbij wordt geen speciale reden genoemd. Het was gewoon een keuze van God.
"... Rebekka was van onze vader Isaak zwanger van een tweeling, en al voor ze geboren waren en nog niets goeds of slechts hadden gedaan, werd haar gezegd: ‘De oudste zal de jongste dienen.’ Gods besluit blijft namelijk van kracht: God kiest een mens niet uit op grond van zijn daden, maar omdat hij hem roept. Zo staat er ook geschreven: ‘Jakob heb ik liefgehad, Esau heb ik gehaat." (Romeinen 9:11-13, NBV2004)
God koos David om koning te worden en niet zijn oudere broers (1 Samuel 16:1-17) die op het eerste oog beter geschikt leken te zijn voor zo'n taak. God roept mensen ook wel voor een taak op grond van wat Hij in hun hart ziet:
"... Het gaat niet om wat de mens ziet: de mens kijkt naar het uiterlijk, maar de HEER kijkt naar het hart." (1 Samuel 16:7, NBV2004)
Als God iemand roept tot een levenstaak, dan mag dat nooit gezien worden als een soort beloning van goed gedrag, maar als een voorrecht. Iemands roeping zegt weinig over iemands eigenkwaliteiten, maar wel over de kwaliteiten die God in de persoon wil ontwikkelen.
Roeping voor een taak
Veel mensen ervaren duidelijke leiding van de Heer om een levenstaak binnen zijn koninkrijk uit te voeren. Zelf heb ik dat ook meegemaakt toen God me liet weten dat ik Hem mocht dienen bij de Wycliffe Bijbelvertalers. God sprak door een innerlijke stem, die gepaard ging met een plotseling bovennatuurlijk en intens verlangen om dit werk te gaan doen. Dat was opmerkelijk, want voor die tijd was ik van mening dat Wycliffe de meest oninteressante zendingsorganisatie was die ik me kon bedenken. Daarom was het voor mij een volslagen verrassing dat God dit verlangen in mijn hart legde en wist ik zeker dat het geen eigen bedenksel was. Toen ik deze ervaring voor het eerst deelde met een goede vriend, begon hij te lachen. Het verbaasde hem niets, zei hij, want hij had er een half jaar voor gebeden! Mijn mond viel open van verbazing. Fijn om zo'n bevestiging te krijgen, zodat je nog zekerder weet dat het leiding van God was.
Welke mensen worden geroepen?
Bij het begrip 'roeping' moet je niet de fout maken door alleen te denken aan taken als predikant, zendingswerker of andere opvallende taken. Elke taak in Gods koninkrijk is voor God belangrijk. Gods belang zit vooral in de manier waarop je je taak uitvoert: in afhankelijkheid van God of in eigen kracht. God weet welke taak het beste bij je past. Naar mijn mening spelen de volgende zaken een rol bij een goddelijke roeping:
- Gods plan en bedoeling met het leven van de gelovige.
- De bereidheid van de gelovige om de taak te aanvaarden.
- De mate van afhankelijkheid en gehoorzaamheid van de gelovige.
Een roeping die bij je past
Uit de praktijk blijkt dat God mensen roept tot levenstaken die bij hun persoonlijkheid passen. Dat kan betekenen dat Gods roeping aansluit bij je passie en bij je natuurlijke bekwaamheden die bij je karakter horen. Je bent er als het ware voor in de wieg gelegd. Vaak beseffen gelovigen pas achteraf dat hun roeping verrassend goed bij hen past. Het omgekeerde is ook waar. Zelf heb ik van nabij meegemaakt dat zendingswerkers letterlijk al hun natuurlijke begaafdheden konden gebruiken bij het uitvoeren van hun werkzaamheden.
En toch kan het ook wel eens anders uitpakken. In de karakterstudies van Mozes, Petrus, Paulus en Abraham zien we voorbeelden van Bijbelfiguren die wel eens opdrachten of taken van God kregen die niet zo goed bij hun persoonlijke karakter leken te passen. Bekwaamheden van de gelovige spelen natuurlijk ook een duidelijke rol, maar ze zijn niet beslissend. Laten we nooit vergeten: God heeft in feite onze bekwaamheden niet nodig, wel onze beschikbaarheid.
"Hij heeft ons gered en ons geroepen tot een heilige taak, niet op grond van onze daden, maar omdat hij daartoe uit genade besloten had ..." (2 Timoteüs 1:9, NBV2004)
God roept mensen die actief zijn
Ook al zijn er veel manieren waarop God mensen roept tot een bepaalde taak, er is een belangrijk principe dat we niet mogen negeren. Het wordt geïllustreerd in het volgende Bijbelgedeelte over de roeping van Barnabas en Saulus (later Paulus) voor het zendingswerk:
"Toen Barnabas en Saulus de bijdrage uit Antiochië hadden overhandigd, gingen ze van Jeruzalem naar Antiochië terug ... Er waren in de gemeente in Antiochië profeten en leraren: (onder meer:) Barnabas ... en Saulus. Eens, toen zij aan het vasten waren en een dienst hielden ter ere van de Heer, sprak de heilige Geest: 'Maak Barnabas en Saulus vrij voor de taak waartoe ik hen geroepen heb.' " (Handelingen 12:25-13:2, GNB1996)
Barnabas en Saulus waren actief in het werk van de Heer. Zij deden allerlei taken. Bij Barnabas lag de nadruk op diaconaal werk, bij Saulus op onderwijs. Hier werden mensen geroepen die bezig waren te DIENEN waar ze nodig waren. Vanuit die positie werden ze GEROEPEN. Datzelfde geldt voor vandaag de dag. God roept vooral mensen die al in beweging zijn in het koninkrijk en passief ingestelde gelovigen worden nooit geroepen.
Ben ik er wel geschikt voor?
Soms roept God mensen die helemaal niet op een roeping zitten te wachten. Wanneer God je voor een taak roept kan het heel goed zijn dat je ervoor terugdeinst omdat je er stellig van overtuigd bent dat je het niet aankan. Als dat voor jou geldt zou ik zeggen: welkom bij de club. Je bent niet de eerste. Velen zijn je daarin voorgegaan, zoals:
- Mozes: "Maar wie ben ik? ... Wat moet ik dan zeggen? ... Ze zullen me vast niet geloven en niet naar me luisteren ... Ik kan nooit de juiste woorden vinden ... stuur toch iemand anders" (Exodus 3-4, NBV2004)
- Gideon: "... hoe zou ik Israël kunnen bevrijden? Mijn familie heeft in onze stam, Manasse, niets in te brengen, en ikzelf ben de jongste van de familie." (Rechters 6:15, NBV2004)
- Jeremia: "... Nee, HEER, mijn God! Ik kan het woord niet voeren, ik ben te jong." (Jeremia 1:6, NBV2004)
Het zijn alle drie kanjers van Godsmannen geworden. Als God je roept voor een taak, dan zorgt Hij ervoor dat je de taak kunt volbrengen. God maakt kanjers van mensen die zichzelf onbekwaam vinden terwijl ze zich toch beschikbaar stellen. God zou het ook heel goed ZONDER jou kunnen doen. Maar Hij wil jou de eer geven met Hem samen te werken, jou vormen en alles uit je halen wat in je zit. Je kunt het, in afhankelijkheid van Hem.