7.7.4. Geloofsvervolging is normaal
Al kort na Pinksteren, toen de nieuwtestamentische gemeente geboren werd,
ontstond er een vervolging van christenen. Het kwam niet als een verrassing,
want Jezus had dit al aangekondigd:
"Denk aan wat ik gezegd heb: een slaaf is niet meer dan zijn
meester. Ze hebben mij vervolgd, dus zullen ze ook jullie vervolgen ..."
(Johannes 15:20, NBV2004)
Niet alleen rozengeur en maneschijn
Het leven van gelovigen is niet altijd een geëffende weg. Het eindigt
niet altijd met een happy-end, tenminste niet vanuit aards perspectief.
In Hebreeën 11 lezen we een opsomming van mensen, die door het geloof tot
bijzondere daden zijn gekomen. In vers 33 lezen we van succesverhalen,
zoals beloften die vervuld zijn door God, muilen van
leeuwen die zijn dichtgesnoerd, het ontkomen aan vijanden. Maar in de volgende
Bijbelverzen zien we dat het ook anders kan aflopen. De prijs voor het
volgen van Jezus kan soms erg hoog zijn.
"... Anderen werden doodgemarteld en wezen hun vrijlating af,
om een betere opstanding te verwerven. Weer anderen werden beproefd doordat ze
bespot werden en geslagen, en ook nog werden geboeid en gevangengezet. Zij
werden gestenigd, doormidden gezaagd, terechtgesteld met het zwaard. Zij
zwierven rond in schapenvachten en geitenvellen, ten prooi aan ontbering,
vervolging, mishandeling. Zij waren te goed voor deze wereld. Ze hielden zich op
in woestijnen en in de bergen, in spelonken en in de krochten van de aarde."
(Hebreeën 11:35-38, WV2012)
Christenvervolging vanaf het begin
Gedurende de eerste eeuwen van de Gemeente van Jezus was lijden voor Jezus meer regel
dan uitzondering. Volgens de overleveringen zijn alle apostelen een marteldood
gestorven, met uitzondering van Johannes. Bij de christenvervolging tijdens de
regering van keizers Nero, Caligula en Domitianus zijn in Rome grote aantallen christenen om het leven
gebracht. Gelovigen vonden het een eer om te mogen
sterven voor de naam van Jezus, die zijn leven had gegeven voor hen.
Ook de christengemeente van Tessalonica in Macedonië, die door de apostel
Paulus is gesticht, hadden al snel te maken met vervolging. Paulus schreef
hen:
"U hebt ons nagevolgd, en daarmee de Heer: onder zware
beproevingen hebt u het woord ontvangen met de vreugde van de heilige Geest." (1
Tessalonicenzen 1:6, NBV2004)
"Wij spreken dan ook in de gemeenten van God vol trots over uw
standvastigheid en trouw onder de vervolgingen en onderdrukking die u moet
doorstaan." (2 Tessalonicenzen 1:4, NBV2004)
Jezus is altijd volledig op de hoogte van het lijden van Gods kinderen. Hij
heeft bijvoorbeeld persoonlijk (via Johannes) geschreven aan enkele gemeenten
waar op dat moment vervolging plaats vond:
"(Efeze) U bent standvastig en hebt veel verdragen omwille
van mijn naam, zonder te verslappen." (Openbaring 2:3, NBV2004)
"(Smyrna) Vrees het lijden dat u te wachten staat, niet. De
duivel zal sommigen van u gevangenzetten, om u op de proef te
stellen ..." (Openbaring 2:10, GNB1996)
Lauwe gemeenten, zoals die van Sardes en Laodicea, liepen weinig kans om
vervolgd te worden.
En wij dan?
Paulus schreef aan Timoteüs, die hij had aangesteld als leider van een
christengemeente op Kreta:
"Overigens, allen die in verbondenheid met Christus Jezus God
willen dienen in hun leven, zullen vervolgd worden." (2 Timoteüs 3:12, GNB1996)
Anne van der Bijl, oprichter van stichting
Open Doors, die zich inzet voor vervolgde christenen, vertelde eens hoe hij
eens met zijn mond vol tanden kwam te staan. Iemand, die zwaar onder
geloofsvervolging te lijden had, vroeg hem naar aanleiding van deze Bijbeltekst
waarom christenen in het westen niet werden vervolgd. Die vraag mag ook ons tot
nadenken stemmen.
Volhouden tot het einde
Toen Polen nog communistisch was, hebben mijn vrouw en ik een hoeveelheid
Bijbels en andere christelijke lectuur naar een afgelegen boerderij vlakbij de
Russische grens gebracht. Het hoog bejaarde echtpaar dat ons verwelkomde straalde iets af
van Gods goedheid, de vrucht van een gehoorzaam en toegewijd leven. De vrouw zou
al die lectuur onder haar bovenkleding, om haar middel gebonden over de grens brengen.
Oude vrouwen
werden niet zo vaak gefouilleerd! Ik zal nooit de Bijbeltekst vergeten, die daar
aan de muur hing:
"... Wees trouw tot de dood, en Ik zal u de kroon van het leven
geven." (Openbaring 2:10, WV2012)
Dat was niet zomaar een tekst, dat was hun leven ... God had hun levens
gespaard, maar het was duidelijk dat de navolging van Jezus hun meer waard was
dan hun leven.
Kort voor zijn dood schreef Paulus de volgende inhoudvolle woorden:
"Mijn bloed wordt al als een offer uitgegoten, het moment
waarop ik heenga nadert ... Nu wacht mij de krans van de gerechtigheid die de Heer,
de rechtvaardige rechter, aan mij zal geven op de grote dag; en niet alleen aan
mij, maar aan allen die naar zijn komst hebben uitgezien." (2 Timoteüs 4:6-8,
NBV2004)
Dit zijn geen woorden van een zielige, oude man, die het slachtoffer dreigde
te worden van de moordzucht van de Romeinse keizer. Het is de laatste boodschap van een
overwinnaar die zich klaarmaakte voor zijn triomftocht met Jezus. Dit was geen
zelfverheffing, maar vol zijn van de hoop die Gods Woord hem had aangeboden.
Daarvoor leefde hij en daaruit leeft hij nog steeds.
Ook vandaag lijden volgelingen van Jezus
Ook vandaag zijn er veel gelovigen die heel bewust grote risico's nemen
terwijl ze strijden in het leger van koning Jezus. Ik denk aan een evangelist,
die in het zuiden van de Filippijnen het evangelie ging brengen aan
moslimfundamentalisten. Het kostte hem zijn leven, maar hij had zijn leven al
veel eerder prijsgegeven door zijn Heer te gehoorzamen.
En wat te denken van mensen die uit Noord-Korea naar China zijn gevlucht,
daar tot geloof zijn gekomen en vervolgens terug gaan naar hun land om daar
Bijbels te brengen? Zij lopen grote risico's en als ze gepakt worden wacht hun
een ongekend hevige mishandeling en een zekere dood. Maar ze doen het toch.
In de laatste 100 jaar is de haat tegen christenen sterk toegenomen. In
2017 had 1 op de 11 christenen te maken met geloofsvervolging. Christenvervolging komt
vooral voor in islamitische landen en in de tweede plaats in landen met een atheïstisch
regime. Het vindt meestal plaats onder
toestemming van de overheid. In veel gevallen doet de overheid er zelf actief
aan mee. In westerse landen komt eigenlijk
geen christenvervolging voor, ook al ondervinden christenen ook daar steeds
meer vijandigheid tegenover het christelijke geloof.
In de praktijk blijkt de Gemeente van Jezus over het algemeen goed in staat om
geloofsvervolging te trotseren (beter dan
verleidingen!). Er zijn talloze getuigenissen van gelovigen die onder
uitzonderlijk moeilijke omstandigheden zeer sterke christenen zijn geworden en een
inspiratie zijn geweest voor veel anderen. Het is een geestelijke natuurwet dat
zulke vervolgingen de Gemeente alleen maar sterker maakt.
Volgend onderwerp: 7.7.5. Omgaan met geloofsvervolging
