|
Helpdesk Site info Zoeken Extra
|
8.10.3. Leerschool van Paulus
Inhoud:
- Paulus in Damascus en Arabië
- Paulus in Jeruzalem
- Paulus in Tarsus
- Paulus in Antiochië
Paulus in Damascus en Arabië
Na zijn bekering bleef Paulus niet lang in Damascus. Hij is daarna niet meteen naar Jeruzalem gegaan zoals veel Bijbellezers denken, omdat zij alleen Handelingen 9 hebben gelezen. Kort na zijn bekering reisde hij vanaf Damascus naar Arabië om een tijd in de woestijn te zijn, de plaats waar bekende Godsmannen zoals Mozes, Elia en Johannes de Doper een belangrijk deel van hun vorming kregen. Ook Jezus had eerst een woestijnervaring mee moeten maken voordat Hij in het openbaar verscheen.
"... Ik heb toen geen mens om raad gevraagd en ben ook niet naar Jeruzalem gegaan, naar hen die eerder apostel waren dan ik. Ik ben onmiddellijk naar Arabia gegaan en ben van daar weer teruggekeerd naar Damascus. Pas drie jaar later ging ik naar Jeruzalem ..." (Galaten 1:16-18, NBV2004)
Vanuit Arabië keerde Paulus weer terug naar Damascus en zette zich in om de Joden die daar woonden te overtuigen dat Jezus God Zoon is.
"... Hij bleef enkele dagen bij de leerlingen in Damascus en ging onmiddellijk in de synagogen verkondigen dat Jezus de Zoon van God is. Allen die hem hoorden waren stomverbaasd en vroegen: 'Dat is toch de man die in Jeruzalem de volgelingen van die Jezus naar het leven stond, en hij is toch hierheen gekomen om hen gevangen te nemen en uit te leveren aan de hogepriesters?' Saulus' optreden werd echter steeds krachtiger, en hij bracht de in Damascus wonende Joden in verwarring door aan te tonen dat Jezus de messias is." (Handelingen 9:19-22, NBV2004)
Maar na enige tijd moest Paulus uit Damascus wegvluchten om zijn leven te redden. Dit was de eerste keer dat er op HEM jacht werd gemaakt in plaats van andersom.
"Al spoedig beraamden de Joden een plan om hem te vermoorden ... Saulus' leerlingen brachten hem 's nachts naar de stadsmuur en lieten hem daar in een mand naar beneden zakken." (Handelingen 9:23,25, NBV2004)
Pas daarna liet Paulus zich voor het eerst weer in Jeruzalem zien.
Paulus in Jeruzalem
Maar in Jeruzalem werd hij niet met open armen ontvangen. De christenen hadden zoveel geleden door deze gevreesde christenhater dat de meesten hem niet vertrouwden.
"Toen hij terug was in Jeruzalem wilde hij zich aansluiten bij de leerlingen, maar die waren bang voor hem omdat ze niet geloofden dat ook hij een leerling was geworden. Maar Barnabas nam hem onder zijn hoede en bracht hem naar de apostelen, aan wie hij vertelde dat Saulus onderweg de Heer had gezien, dat hij met hem had gesproken en dat hij in Damascus vrijmoedig de naam van Jezus had verkondigd." (Handelingen 9:26-27, NBV2004)
Geweldig als er mensen als Barnabas zijn die de gave hebben om Gods werk in mensen herkennen, naar hen te luisteren, hen een kans te geven en hen verder te helpen op de weg met God. Paulus had veel aan Barnabas te danken. Daarna moet Paulus ook goed contact hebben gehad met Petrus, de leider van de christengemeente, want hij mocht een paar weken bij hem in huis logeren. Bij de andere apostelen vond Paulus niet veel aansluiting.
"... om Kefas (=Petrus) te ontmoeten, en bij hem bleef ik twee weken. Maar van de overige apostelen heb ik niemand gezien, behalve Jakobus, de broer van de Heer." (Galaten 1:18-19, NBV2004)
Paulus wist dat Jezus hem had geroepen om de niet-Joden met het evangelie van Jezus te bereiken en zo ging hij in discussie met de Grieken die hij in Jeruzalem ontmoette.
"Hij ging in debat met de Griekstalige Joden, maar die beraamden een aanslag op zijn leven." (Handelingen 9:29, NBV2004)
Ook na zijn bekering was Paulus nog een fel mannetje, dat graag de confrontatie zocht. Hij nam geen blad voor de mond en dat riep weerstanden op, zodat hij voor de tweede keer moest vluchten. Paulus was nog steeds de doordouwer van voorheen, die zijn eigen enorme Schriftkennis en ontoombare energie inzette om mensen te overtuigen. Zijn wilskracht liet zich moeilijk temmen.
Paulus in Tarsus
Paulus ging toen naar zijn geboorteplaats Tarsus in Asia. In Galaten 2:1 lezen we dat Paulus na veertien jaar pas uit Tarsus wegging, maar het is niet helemaal duidelijk of we die veertien jaar moeten berekenen vanaf zijn bekering of vanaf zijn terugkeer naar Jeruzalem, drie jaar later. De Bijbel geeft geen directe gegevens over die tijd, maar er zijn redenen om aan te nemen dat het een heel moeilijke tijd voor hem is geweest. Hij zal ongetwijfeld weerstand hebben ondervonden binnen de Joodse gemeenschap in zijn woonplaats nadat hij had verteld over zijn geloof in messias Jezus. Later schreef Paulus dat hij diverse keren de beruchte veertig min één zweepslagen heeft gekregen, een straf die Joden in die tijd vaker kregen bij zeer ernstige wetsovertredingen.
"Door de Joden ben ik vijfmaal met veertig min één zweepslagen gestraft ..." (2 Korintiërs 11:24, NBV2004)
Het is heel goed mogelijk dat hij die in deze periode heeft gekregen. Ook is er aan de voet van het Taurusgebergte bij Tarsus een grot die nog steeds bekend staat als de Paulus-grot. Volgens overleveringen heeft hij zich daar teruggetrokken toen hij verstoten werd uit de Joodse gemeenschap.
Hoe het ook zij, het resultaat was wel dat de sterke, zelfverzekerde Paulus klein geworden was. Bij wilskrachtige mensen is daar veel voor nodig! Later zou hij zichzelf niet langer Saulus, maar Paulus noemen. Dat betekent 'klein'. Hij maakte op een andere manier mee wat Mozes vroeger had meegemaakt. Pas nadat Mozes klein was geworden na veertig jaar in Midjan te hebben geleefd als herder, bleek hij geschikt te zijn om een groot leider te worden. Zo werd Paulus in deze periode van ruim tien jaar klaargemaakt door God voor de taak waartoe hij geroepen was: het apostelschap onder de niet-Joden. Hij moet intussen ruim veertig jaar oud zijn geweest, dus niet al te jong meer voor de immense taak die op hem wachtte. Laat dit een bemoediging zijn voor mensen die zich te oud vinden om 'grote dingen' voor de Heer te kunnen doen. En denk dan ook aan Mozes, die tachtig was toen hij begon ... Wij willen liefst zo snel mogelijk aan de slag, maar God kent het belang van een gedegen leerschool.
Paulus in Antiochië
Weer was het Barnabas die Paulus verder op weg hielp. Barnabas reisde helemaal naar Tarsus om Paulus te vragen hem te helpen bij een opwekking in de stad Antiochië. Daar waren veel mensen tot geloof in messias Jezus gekomen die dringend onderwijs nodig hadden en Barnabas herinnerde zich de goede gesprekken met Paulus. Barnabas had zijn begaafdheid in Schriftuitleg opgemerkt en wilde hem graag de kans geven zich verder te ontwikkelen. Zonder te weten heeft hij de mensheid een enorme dienst bewezen door de bediening van Paulus op te starten.
"Hierna vertrok Barnabas naar Tarsus om Saulus te zoeken, en toen hij hem gevonden had, nam hij hem mee naar Antiochië. Een heel jaar lang kwamen ze met de gemeente daar bijeen en gaven ze onderricht aan tal van mensen ..." (Handelingen 11:25-26, NBV2004)
De gemeente in de stad Antiochië was enorm uitgebreid en men besefte dat het de bedoeling van Jezus was dat het evangelie de hele wereld zou bereiken. Zo ontstond de visie om een zendingsteam uit te zenden. De Heilige Geest bevestigde dat door tijdens een gebedsdienst Barnabas en Paulus als zendelingen aan te wijzen om te worden uitgezonden.
"Op een dag, toen ze aan het vasten waren en een gebedsdienst hielden voor de Heer, zei de heilige Geest tegen hen: 'Stel mij Barnabas en Saulus ter beschikking voor de taak die ik hun heb toebedeeld.' Nadat ze gevast en gebeden hadden, legden ze hun de handen op en lieten hen vertrekken. Zo werden Barnabas en Saulus uitgezonden door de heilige Geest ..." (Handelingen 13:2-4, NBV2004)
En zo begon het leven waar Paulus jarenlang van gedroomd had. De taak die Jezus hem bij zijn bekering had opgedragen, kon beginnen nu hij eindelijk zijn leerschool doorlopen had.
Volgend onderwerp: