9.6.2. Laatste oordeel
Het laatste oordeel is een scheidingsproces waarna een deel van de mensen op
de nieuwe aarde zal wonen, en een ander deel de eeuwige dood in de vuurpoel
tegemoet gaat. Daarmee doet God recht tegenover al het kwaad dat op de aarde
heeft plaatsgevonden.
Tweede opstanding
Allereerst worden massa's mensen verzameld in het troongebied van God en
maken zij de tweede opstanding mee. Die zal waarschijnlijk anders zijn dan de
eerste opstanding van 'de
Bruid van Jezus' aan het begin van het messiaanse vrederijk.
Dit zijn alle mensen die hebben geleefd vanaf de schepping tot en met het
messiaanse vrederijk. De meesten komen uit het dodenrijk: uit het helgedeelte en
het hemelgedeelte. Verder komen alle mensen die zullen leven aan het einde van
het vrederijk erbij.
De mensen die bij de Bruid van Jezus
horen zullen er niet bij zijn. Zij hoeven het laatste oordeel niet mee te maken, want
hun bestemming ligt al vast: zij zijn bestemd voor de nieuwe aarde.
"Gelukkig en heilig zijn zij die deelhebben aan de
eerste opstanding. De tweede dood heeft geen macht over hen ..." (Openbaring
20:6, NBV2004)
Jezus zei hierover:
"Waarachtig, Ik verzeker u: wie naar mijn woord luistert, wie
Hem gelooft die Mij gezonden heeft, bezit eeuwig leven. Voor hem is er geen
oordeel meer: hij is al overgegaan van de dood naar het leven." (Johannes 5:24,
WV2012)
Hierna zei Jezus over de andere mensen:
"... er komt een moment waarop alle doden zijn stem zullen
horen en uit hun graf zullen komen: wie het goede gedaan heeft staat op om te
leven, wie het slechte gedaan heeft staat op om veroordeeld te worden."
(Johannes 5:28-29, NBV2004)
Hier
volgen nog enkele uiteenlopende Bijbelgedeelten over de tweede opstanding:
"De zee stond de doden die ze in zich had af, en ook de dood en
het dodenrijk stonden hun doden af ..." (Openbaring 20:13, NBV2004)
"Velen van hen die slapen in de aarde, in het stof, zullen
ontwaken, sommigen om eeuwig te leven, anderen om voor eeuwig te worden veracht
en verafschuwd." (Daniël 12:2, NBV2004)
Uit deze Bijbelgedeelten blijkt duidelijk dat de tweede opstanding in direct
verband staat met het laatste oordeel.
De witte troon
We richten onze aandacht nu op het troongebied:
"Toen zag ik een grote witte troon en hem die daarop zat. De
aarde en de hemel vluchtten van hem weg en verdwenen in het niets." (Openbaring
20:11, NBV2004)
Hemel en aarde 'vluchten weg van de troon'. Dat zegt iets van de
ontzagwekkendheid en de heiligheid van de troon van de heilige God. God, de
engelen en de mensen staan dan op het raakvlak van twee werelden en twee
tijdperken: de oude hemel en aarde zijn dan verdwenen en de nieuwe hemel en
aarde moeten nog worden geschapen (Openbaring 21:1). Of misschien worden ze
meteen na of tegelijk met het verdwijnen van de oude hemel en aarde geschapen.
De witte troon is het beeld van Gods oneindige, onbeperkte macht en
rechtvaardigheid. Het is goed te bedenken dat Gods macht en majesteit vandaag
net zo oneindig zijn, ook al lijkt het alsof de wereldgebeurtenissen God uit de
hand lopen. Niets is minder waar. Wie zal er op de witte troon zitten? Jezus zei
hierover het volgende:
"Want zoals de Vader doden opwekt en levend maakt, zo maakt ook
de Zoon levend wie hij wil. De Vader zelf velt over niemand een oordeel, maar
hij heeft het oordeel geheel aan de Zoon toevertrouwd." (Johannes 5:21-22,
NBV2004)
De profeet Daniël zag iets ander in zijn visioen:
"Ik zag dat er tronen werden neergezet en dat er een oude wijze
plaatsnam. Zijn kleed was wit als sneeuw, zijn hoofdhaar als zuivere wol. Zijn
troon bestond uit vuurvlammen, de wielen uit laaiend vuur." (Daniël 7:9,
NBV2004)
De Bijbel bevat diverse gedeelten waarbij God de Vader genoemd wordt als
degene die op de troon zit. Maar in andere Bijbelgedeelten lezen we dat Jezus op diezelfde
troon zit. Soms wordt erbij vermeld: aan de rechterhand van God. Dit is geen
tegenspraak, maar een verschillende focus. Jezus is de uitvoerende macht van God de Vader.
Twee scheidingsprocessen
Als iemand vandaag de dag sterft, verwachten we dat hij in het dodenrijk
terechtkomt, waarin twee gedeelten zijn: het
hemelgedeelte, waar begenadigden bij God zijn en het
helgedeelte, waar de overigen zijn. Het feit dat er twee
scheidingsprocessen zijn (dus eerst bij het sterven en later bij het laatste oordeel) houdt volgens mij in dat het niet vanzelfsprekend is dat alle bewoners
van het helgedeelte automatisch naar de vuurpoel zullen gaan. Als dat wel zo zou
zijn, zou er geen tweede scheidingsproces nodig zijn, maar eenvoudigweg een
transport van mensen uit de hel naar de vuurpoel.
Tegelijk lijkt het me vanzelfsprekend dat mensen die in eerste instantie naar
de hemel gingen, bij het laatste oordeel naar de nieuwe aarde zullen gaan.
Definitieve scheiding
Jezus zal namens God de Vader zorgen dat alle mensen (die bij de tweede opstanding zijn opgestaan) zullen komen waar ze
naar Gods rechtvaardige oordeel thuis horen, op grond van hun daden tijdens hun
leven op aarde.
"Ik zag de doden, jong en oud, voor de troon staan. Er werden
boeken geopend. Toen werd er nog een geopend: het boek van het leven. De doden
werden op grond van wat in de boeken stond geoordeeld naar hun daden."
(Openbaring 20:12, NBV2004)
Daarbij wordt niet alleen rekening gehouden met de zichtbare daden, maar
vooral ook met de hartsgesteldheid, motieven, gedachten en woorden.
In Openbaring 20 wordt het beeld geschetst van een tribunaal en daarom wordt
het meestal 'het laatste oordeel' genoemd. Ik betwijfel of er letterlijk een
soort rechtbank zal zijn, waarbij miljarden mensen in de rij staan om elk
afzonderlijk hun eindbeoordeling krijgen. Het oorspronkelijke woord in de
Griekse brontekst kan zowel met 'oordeel' als met 'scheiding' worden vertaald.
Er wordt dus ook recht gedaan aan dit Bijbelgedeelte als we ons voorstellen dat
onder Gods supervisie een scheidingsproces zal plaatsvinden, waarbij alle mensen
zullen terechtkomen waar ze naar Gods rechtvaardige oordeel thuis horen.
"Toen werden de dood en het dodenrijk in de vuurpoel gegooid.
Dit is de tweede dood: de vuurpoel. Wie niet in het boek van het leven bleek te
staan werd in de vuurpoel gegooid." (Openbaring 20:14-15, NBV2004)
De mensen van wie de namen voorkomen in het 'boek van het leven' zijn de
mensen die genade ontvangen volgens criteria die ons niet zijn bekendgemaakt. We
komen hen in Openbaring 21 tegenkomen als de
volken die de nieuwe aarde
zullen bewonen. De veroordeelden worden in de
vuurpoel worden
geworpen.
Er zijn mensen die hun uiterste best doen om vanuit de Bijbel aan te tonen dat
er geen veroordeling van mensen bestaat omdat dit niet zou stroken met
Gods liefde. Maar liefde kan niet tot zijn recht komen als het niet
in balans gehouden wordt door rechtvaardigheid en die balans vinden we steeds
terug bij God. Het is een verschrikkelijke
werkelijkheid en wie erover nadenkt huivert ervan, maar het
is niet anders. We kunnen niet anders dan de Bijbel naspreken, ook als het
gaat om uitspraken waar we niet blij mee zijn. Geloof maar dat onze wijze God en
Schepper het laatste oordeel rechtvaardig en genadig zal uitvoeren.
Zie voor meer details over de beoordeling van mensen in
hoofdstuk 'Hiernamaals'.
Volgend onderwerp: 9.6.3. Hel in de vuurpoel
