|
Start Inhoud Zoekmogelijkheden
|
9.6.2. Laatste oordeel
|
- Tweede opstanding |
Het laatste oordeel is een scheidingsproces waarna een deel van de mensen op de nieuwe aarde zal wonen, en een ander deel de eeuwige dood in de vuurpoel tegemoet gaat. Daarmee doet God recht tegenover al het kwaad dat op de aarde heeft plaatsgevonden.
Tweede opstanding
Allereerst worden massa's mensen verzameld in het troongebied van God en maken zij de tweede opstanding mee. Die zal waarschijnlijk anders zijn dan de eerste opstanding van 'de Bruid van Jezus' aan het begin van het messiaanse vrederijk. Dit zijn alle mensen die hebben geleefd vanaf de schepping tot en met het messiaanse vrederijk. De meesten komen uit het dodenrijk: uit het helgedeelte en het hemelgedeelte. Verder komen alle mensen die zullen leven aan het einde van het vrederijk erbij.
De mensen die bij de Bruid van Jezus horen zullen er niet bij zijn. Zij hoeven het laatste oordeel niet mee te maken, want hun bestemming ligt al vast: zij zijn bestemd voor de nieuwe aarde.
"Gelukkig en heilig zijn zij die deelhebben aan de eerste opstanding. De tweede dood heeft geen macht over hen ..." (Openbaring 20:6, NBV2004)
Jezus zei hierover:
"Waarachtig, Ik verzeker u: wie naar mijn woord luistert, wie Hem gelooft die Mij gezonden heeft, bezit eeuwig leven. Voor hem is er geen oordeel meer: hij is al overgegaan van de dood naar het leven." (Johannes 5:24, WV2012)
Hierna zei Jezus over de andere mensen:
"... er komt een moment waarop alle doden zijn stem zullen horen en uit hun graf zullen komen: wie het goede gedaan heeft staat op om te leven, wie het slechte gedaan heeft staat op om veroordeeld te worden." (Johannes 5:28-29, NBV2004)
Hier volgen nog enkele uiteenlopende Bijbelgedeelten over de tweede opstanding:
"De zee stond de doden die ze in zich had af, en ook de dood en het dodenrijk stonden hun doden af ..." (Openbaring 20:13, NBV2004)
"Velen van hen die slapen in de aarde, in het stof, zullen ontwaken, sommigen om eeuwig te leven, anderen om voor eeuwig te worden veracht en verafschuwd." (Daniël 12:2, NBV2004)
Uit deze Bijbelgedeelten blijkt duidelijk dat de tweede opstanding in direct verband staat met het laatste oordeel.
De witte troon
We richten onze aandacht nu op het troongebied:
"Toen zag ik een grote witte troon en hem die daarop zat. De aarde en de hemel vluchtten van hem weg en verdwenen in het niets." (Openbaring 20:11, NBV2004)
Hemel en aarde 'vluchten weg van de troon'. Dat zegt iets van de ontzagwekkendheid en de heiligheid van de troon van de heilige God. God, de engelen en de mensen staan dan op het raakvlak van twee werelden en twee tijdperken: de oude hemel en aarde zijn dan verdwenen en de nieuwe hemel en aarde moeten nog worden geschapen (Openbaring 21:1). Of misschien worden ze meteen na of tegelijk met het verdwijnen van de oude hemel en aarde geschapen.
De witte troon is het beeld van Gods oneindige, onbeperkte macht en rechtvaardigheid. Het is goed te bedenken dat Gods macht en majesteit vandaag net zo oneindig zijn, ook al lijkt het alsof de wereldgebeurtenissen God uit de hand lopen. Niets is minder waar. Wie zal er op de witte troon zitten? Jezus zei hierover het volgende:
"Want zoals de Vader doden opwekt en levend maakt, zo maakt ook de Zoon levend wie hij wil. De Vader zelf velt over niemand een oordeel, maar hij heeft het oordeel geheel aan de Zoon toevertrouwd." (Johannes 5:21-22, NBV2004)
De profeet Daniël zag iets ander in zijn visioen:
"Ik zag dat er tronen werden neergezet en dat er een oude wijze plaatsnam. Zijn kleed was wit als sneeuw, zijn hoofdhaar als zuivere wol. Zijn troon bestond uit vuurvlammen, de wielen uit laaiend vuur." (Daniël 7:9, NBV2004)
De Bijbel bevat diverse gedeelten waarbij God de Vader genoemd wordt als degene die op de troon zit. Maar in andere Bijbelgedeelten lezen we dat Jezus op diezelfde troon zit. Soms wordt erbij vermeld: aan de rechterhand van God. Dit is geen tegenspraak, maar een verschillende focus. Jezus is de uitvoerende macht van God de Vader.
Twee scheidingsprocessen
Als iemand vandaag de dag sterft, verwachten we dat hij in het dodenrijk terechtkomt, waarin twee gedeelten zijn: het hemelgedeelte, waar begenadigden bij God zijn en het helgedeelte, waar de overigen zijn. Het feit dat er twee scheidingsprocessen zijn (dus eerst bij het sterven en later bij het laatste oordeel) houdt volgens mij in dat het niet vanzelfsprekend is dat alle bewoners van het helgedeelte automatisch naar de vuurpoel zullen gaan. Als dat wel zo zou zijn, zou er geen tweede scheidingsproces nodig zijn, maar eenvoudigweg een transport van mensen uit de hel naar de vuurpoel.
Tegelijk lijkt het me vanzelfsprekend dat mensen die in eerste instantie naar de hemel gingen, bij het laatste oordeel naar de nieuwe aarde zullen gaan.
Definitieve scheiding
Jezus zal namens God de Vader zorgen dat alle mensen (die bij de tweede opstanding zijn opgestaan) zullen komen waar ze naar Gods rechtvaardige oordeel thuis horen, op grond van hun daden tijdens hun leven op aarde.
"Ik zag de doden, jong en oud, voor de troon staan. Er werden boeken geopend. Toen werd er nog een geopend: het boek van het leven. De doden werden op grond van wat in de boeken stond geoordeeld naar hun daden." (Openbaring 20:12, NBV2004)
Daarbij wordt niet alleen rekening gehouden met de zichtbare daden, maar vooral ook met de hartsgesteldheid, motieven, gedachten en woorden.
In Openbaring 20 wordt het beeld geschetst van een tribunaal en daarom wordt het meestal 'het laatste oordeel' genoemd. Ik betwijfel of er letterlijk een soort rechtbank zal zijn, waarbij miljarden mensen in de rij staan om elk afzonderlijk hun eindbeoordeling krijgen. Het oorspronkelijke woord in de Griekse brontekst kan zowel met 'oordeel' als met 'scheiding' worden vertaald. Er wordt dus ook recht gedaan aan dit Bijbelgedeelte als we ons voorstellen dat onder Gods supervisie een scheidingsproces zal plaatsvinden, waarbij alle mensen zullen terechtkomen waar ze naar Gods rechtvaardige oordeel thuis horen.
"Toen werden de dood en het dodenrijk in de vuurpoel gegooid. Dit is de tweede dood: de vuurpoel. Wie niet in het boek van het leven bleek te staan werd in de vuurpoel gegooid." (Openbaring 20:14-15, NBV2004)
De mensen van wie de namen voorkomen in het 'boek van het leven' zijn de mensen die genade ontvangen volgens criteria die ons niet zijn bekendgemaakt. We komen hen in Openbaring 21 tegenkomen als de volken die de nieuwe aarde zullen bewonen. De veroordeelden worden in de vuurpoel worden geworpen.
Er zijn mensen die hun uiterste best doen om vanuit de Bijbel aan te tonen dat er geen veroordeling van mensen bestaat omdat dit niet zou stroken met Gods liefde. Maar liefde kan niet tot zijn recht komen als het niet in balans gehouden wordt door rechtvaardigheid en die balans vinden we steeds terug bij God. Het is een verschrikkelijke werkelijkheid en wie erover nadenkt huivert ervan, maar het is niet anders. We kunnen niet anders dan de Bijbel naspreken, ook als het gaat om uitspraken waar we niet blij mee zijn. Geloof maar dat onze wijze God en Schepper het laatste oordeel rechtvaardig en genadig zal uitvoeren.
Zie voor meer details over de beoordeling van mensen in hoofdstuk 'Hiernamaals'.